Książki/rozdziały (WH)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Książki/rozdziały (WH) by Author "Brzezińska, Anna Weronika"
Now showing 1 - 20 of 24
Results Per Page
Sort Options
Item Czy i jak badać dziś strój ludowy?(Uniwersytet Ślaski w Cieszynie, 2011) Brzezińska, Anna Weronika; Słomska-Nowak, JustynaZagadnienie odzieży ludowej jak więc widać jest zadaniem nadal nie tylko żywym, ale też istotnym. Z jednej strony nadal funkcjonują „białe plamy” w ich naukowym opracowaniu, wciąż niedopracowany jest aparat pojęciowy. Z drugiej mają miejsce nowe zjawiska inspirowane tradycją polskich strojów ludowych, które także należy obserwować i dokumentować. Na naukowe opracowanie czekają kolejne zeszyty Atlasu Polskich Strojów Ludowych, a naszym zdaniem przyszedł też moment, w którym trzeba się zastanowić nad suplementami do pierwszych zeszytów z lat 50. XX wieku m. in. łowickim czy kujawskim. Warto też jeszcze raz spojrzeć na mapę występowania regionów strojów ludowych w ASPL. Reaktywowanie zapomnianych umiejętności oraz rekonstrukcja strojów w oparciu o istniejące zbiory i materiały archiwalne powinna znaleźć jak najwięcej naśladowców. Nie we wszystkich przypadkach możliwe jest jednak odwołanie się do źródeł, a w takim przypadku być może w ogóle nie warto na siłę rekonstruować – a właściwie wymyślać od nowa czegoś, co nigdy nie istniało. Strój tradycyjny, w formie już historycznej, stał się narzędziem wykorzystywanym do promocji regionów, powiatów, województw. Najważniejsza stała się jego funkcja reprezentacyjna, manifestująca przynależność do określonego obszaru kulturowego. Badania nad polskim strojem ludowym nie muszą się jednak ograniczać tylko do badań historycznych, czy nad rekonstrukcjami, ale warto też poszukiwać motywów „ludowych” we współczesnej modzie.Item Dlaczego przyjechaliśmy na Żuławy?; Krajobraz kulturowy Żuław w perspektywie etnologicznych badań terenowych w latach 2008–2011(Wydawnictwo Jasne, 2011) Brzezińska, Anna WeronikaAutorka omawia metodykę etnologicznych badan terenowych realizowanych na terenie Żuław w latach 2008-2011.Item Dualizm polityki regionalnej na przykładzie Żuław. Rzeczywistość kreowana a doświadczenia indywidualne(Komitet Nauk Etnologicznych PAN, Instytut Archeologii i Etnologii PAN, 2012) Brzezińska, Anna WeronikaPolityka regionalna to działalność podejmowana przez władze samorządowe (na różnych szczeblach władzy), ale także przez określone grupy społeczne (lokalne grupy wsparcia itp.) zainteresowane podejmowaniem i podtrzymywaniem działań mających na celu osiągnięcie określonych zamierzeń. Celem tego typu działalności jest m. in. kreowanie określonego wizerunku regionu w taki sposób, by wydał się on atrakcyjny dla potencjalnych partnerów, inwestorów, turystów itp. Celem referatu będzie ukazanie dualizmu, jaki jest zauważalny w kreowaniu współczesnych wizerunku regionów – z jednej strony jest to kształtowanie wizerunku oficjalnego, zbiorowego, narzucanego przez władze samorządowe, z drugiej jest to wizerunek współtworzony przez indywidualne doświadczenia różnych grup społecznych (niekoniecznie zgadzających się z nurtem „oficjalnym”). Przykładem dualizmu polityki regionalnej są działania podejmowane przez władze samorządowe powiatu nowodworskiego oraz malborskiego, odwołujące się w swych propozycjach m. in. promocyjnych do dziedzictwa kulturowego jednej tylko grupy zamieszkującej kiedyś te tereny. W działaniach realizowanych na terenie tych dwóch powiatów da się zauważyć wyraźny rozdźwięk pomiędzy wizerunkiem kreowanym i reprezentowanym na zewnątrz, a faktycznym poczuciem identyfikacji regionalnej mieszkańców.Item Dziedzictwo kulturowe regionu - projekty z zakresu edukacji regionalnej i dziedzictwa kulturowego(Wyższa Szkoła Zarządzania "Edukacja" we Wrocławiu, 2010) Brzezińska, Anna Weronika; Linda, KatarzynaRozdział jest propozycją warsztatów z zakresu edukacji regionalnej, zaprojektowanym z myślą o prowadzeniu lekcji z zakresu dziedzictwa kulturowego regionu, z wykorzystaniem metod aktywizujących. Zajęcia były realizowane w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej UAM w Poznaniu, dla studentów I-III roku etnologii. Ich celem było nabycie umiejętności konstruowania i realizacji scenariuszy zajęć z zakresu edukacji regionalnej oraz dziedzictwa kulturowego regionu. Zajęcia podzielone zostały na 3 bloki tematyczne: 1. Teoretyczny – zdefiniowanie pojęć: dziedzictwo kulturowe oraz edukacja regionalna, zastanowienie się w jaki sposób etnolog może wykorzystać swoją wiedzę i przełożyć ją na działania praktyczne, aby móc projektować działalność z zakresu edukacji regionalnej 2. Praca nad scenariuszem – w tym: cechy dobrego scenariusza; umiejętność dobrego zdefiniowania celów zajęć; cechy dobrego edukatora, metody pracy z grupą oraz umiejętne dostosowanie ich do wieku i możliwości odbiorców; napisanie scenariusza zajęć i poprawienie go zgodnie z ewentualnymi uwagami prowadzących 3. Przeprowadzenie zajęć – realizacja wybranych scenariuszy na zajęciach w domu kultury lub szkole, ewaluacja zajęćItem Edukacja regionalna jako wyzwanie pedagogiczne dla etnologa(Uniwersytet Ślaski w Katowicach, 2011) Brzezińska, Anna WeronikaJednym z elementów edukacji zorganizowanej, są lekcje z dziedzictwa kulturowego regionu, realizowane od 1995 roku w ramach ścieżek międzyprzedmiotowych, łączące doświadczenia różnych dziedzin nauki. Głównym celem zajęć z edukacji regionalnej jest umiejętność wykształcenia w odbiorcach działań edukacyjnych, poczucia własnej tożsamości regionalnej, rozumianej jako postawa zaangażowania się w funkcjonowanie własnego środowiska. Zarówno cele, jak i treści wchodzące w zakres opracowanych przez MEN wytycznych mieszczą się jak najbardziej w kompetencjach etnografa, etnologa i antropologa kultury. W centrum ich zainteresowań znajduje się człowiek jako twórca i reprezentant umiejętności nabywania, przekazywania i transformowania kultury. Etnolog jako „specjalista” od kultury w edukacji regionalnej będzie kładł nacisk na kulturowe mechanizmy przekazywania i funkcjonowania elementów dziedzictwa kulturowego. Jest on więc osobą kompetentną do opowiadania o tym, co się dzieje na świecie współcześnie. Absolwent studiów etnologicznych nie posiada jednak kwalifikacji niezbędnych do podjęcia pracy w szkole. W programie studiów nie ma kursu pedagogicznego, dlatego też chcąc się realizować w edukacji regionalnej zmuszony jest on do poszukiwania innych miejsc pracy. By brak kursu pedagogicznego nie stał się przeszkodą w podejmowaniu pracy edukacyjnej koniecznym wydaje się sięgniecie po alternatywne metody nauczania dla etnologów-edukatorów. Składają się na nią tzw. metody i formy aktywizujące, które nie wymagają od prowadzących znajomości szczegółowych zasad dydaktyki oraz metodyki szkolnej. Podstawę źródłową stanowią doświadczenia podczas pracy dydaktycznej w IEiAK UAM oraz wyniki badań prowadzonych nt. realizacji ścieżki edukacji regionalnej w poznańskich szkołach oraz na podstawie materiałów, które powstały podczas realizacji zajęć fakultatywnych.Item Etnografowie w terenie(Agata Stanisz, 2014) Brzezińska, Anna Weronika; Stanisz, Agata Maria; Jasiewicz, Zbigniew; Kowalczyk, Izabela"Etnografowie w terenie" to publikacja towarzysząca wystawie archiwalnych fotografii zgromadzonych w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej na Uniwersytecie im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Projekt wystawy otrzymał w 2014 częściowe dofinansowanie ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (program Dziedzictwo Kulturowe - Kultura Ludowa) z ramienia Fundacji Laboratorium Inicjatyw Międzykulturowych KEJ (projekt: "100 fotografii w setną rocznicę urodzin prof. Józefa Burszty"). Stanowi integralną część projektu realizowanego przez UAM w Poznaniu, mającego na celu digitalizację wszystkich audiowizualnych zasobów Instytutu Etnologii i Antropologii Kulturowej pt. "Cyfrowe Archiwum im. Józefa Burszty" (także dofinansowany z MKiDN w ramach Promesy - Kolberg 2014).Item Etnolog na rynku pracy(Wydawnictwo TIPI, 2013) Baraniak, Karolina; Brzezińska, Anna Weronika; Wiśniewski, BartoszPrezentowana publikacja powstała w oparciu o materiał, jaki powstał podczas zajęć warsztatowych pt. „Etnolog na rynku pracy” prowadzonych w roku akademickim 2011/2012 przez doktor Annę Weronikę Brzezińską w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Do jej napisania zaprosiliśmy uczestników warsztatów – studentów I oraz II roku studiów II stopnia (studia magisterskie) na kierunku etnologia . Założeniem zajęć było rozpoznanie rynku pracy pod kątem studiów etnologicznych – jego specyfiki, potrzeb pracodawców, najbardziej przydatnych umiejętności oraz wiedzy, niezbędnej w późniejszym rozwoju kariery zawodowej. Dzięki przeprowadzonym przez nas badaniom udało nam się cel ten nie tylko spełnić, ale i przekroczyć. Niniejszą książkę potraktować można nie tylko jako zbiór informacji o stanie rynku pracy w kontekście antropologii kulturowej, ale również jako poradnik dla studentów, chcących świadomie zaplanować swoją ścieżkę zawodową. Z drugiej strony może ona pełnić rolę informatora dla potencjalnych pracodawców, mających wątpliwości co do kwalifikacji zawodowych humanistów. Czytelnik dowie się o słabościach i silnych stronach absolwentów etnologii, a przede wszystkim o zmianach jakie zaszły w procesie dydaktycznym.Item Krajobraz kulturowy i społeczny Żuław Elbląskich(Wydawnictwo OPALGRAF Bogumił Wojcieszak, 2012) Brzezińska, Anna Weronika; Wróblewska, Urszula; Szwiec, Piotr; Paluszek, Marta; Stańda, Bartosz; Paprot, Aleksandra; Robakowski, Dominik; Poznańska, Zuzanna; Łaga, Zuzanna; Janiak, Alicja; Machowska, Urszula; Mikołajczak, Patrycja; Krzyźaniak, Wiesław; Bach, Magdalena; Bajda, Ewelina; Czaczkowska, Małgorzata; Smęt, Alicja; Brennenstuhl, Marta; Kołodziejczak – Kasprowiak, Magdalena; Kułaga, Kamil; Idziak, Małgorzata; Górniak AnnaPrezentowana książka jest zbiorem artykułów będących efektem interdyscyplinarnych badań terenowych przeprowadzonych na terenie Żuław Elbląskich w lipcu 2010 roku. Wspólną pracę nad udokumentowaniem żuławskich wyróżników kulturowych podjęli architekci, etnolodzy kulturoznawcy i pedagodzy z kilku ośrodków naukowych: Uniwersytetu im. A. Mickiewicza oraz Uniwersytetu Artystycznego z Poznania, Uniwersytetu w Białymstoku, Uniwersytetu Śląskiego z Cieszyna i Uniwersytetu Gdańskiego podjęli trud zbadania i udokumentowania krajobrazu kulturowego Żuław. Podczas prawie dwutygodniowych warsztatów interdyscyplinarne zespoły badawcze przeprowadzały badania na terenie czterech gmin żuławskich – Stare Pole, Markusy Gronowo Elbląskie i Elbląg. W ramach projektu badawczego pod nazwą ,,Krajobraz kulturowy Żuław Elbląskich” przeprowadzano wywiady kwestionariuszowe z mieszkańcami dokumentowano zabytki kultury materialnej, inwentaryzowano zabytki budynków mieszkalnych oraz analizowano kroniki szkolne. Kilkadziesiąt wywiadów, rysunki i pomiary oraz bogata dokumentacja zdjęciowa i archiwalna to efekt badań, których część została zaprezentowana podczas konferencji współorganizowanej z Muzeum Archeologiczno Historycznym w Elblągu, która miała miejsce 26 listopada 2010 roku w Sali Staromiejskiej. Autorzy zamieszczonych w książce artykułów podjęli trud ukazania zróżnicowanych obrazów krajobrazu kulturowego Żuław Elbląskich tworzonego przez interakcje społeczności lokalnych w ostatnim półwieczu. Przeprowadzone badania ujmują kulturową rzeczywistość Żuław w kilku perspektywach wynikających ze specyfiki danej dziedziny – etnologii i antropologii kulturowej, pedagogiki oraz architektury.Item Kultura regionu - tradycja czy kreacja?(Wyższa Szkoła Zarządzania "Edukacja" we Wrocławiu, 2009) Brzezińska, Anna WeronikaCelem rozdziału jest omówienie źródeł kultury regionalnej, z jakich tradycji i w jaki sposób można czerpać, by czasami na nowo wykreować swój region, miejscowość, gospodarstwo agroturystyczne. Odwołując się do lokalnych tradycji często czerpie się ze źródeł tradycyjnej kultury ludowej, ale także z kultur mniejszości narodowych, etnicznych i religijnych. Czym innym są działania podejmowane w regionach, w których nie została przerwana ciągłość kulturowa, a zapomniane tradycje wymagają przypomnienia, natomiast odmienna sytuacja jest na terenach gdzie ciągłość kulturowa została przerwana. Proces budowania nowej tożsamości przebiega w oparciu o zastane dziedzictwo kulturowe oraz to przywiezione z innych terenów. W budowaniu wizerunku regionów najczęstsze są odwołania do tradycyjnej kultury ludowej, która rozwijała się we względnej izolacji i odmiennych warunkach środowiskowych, co ma swoje odbicie w zróżnicowaniu regionalnym poszczególnych jej elementów (gwary, dialekty, stroje ludowe, sztuka, rzemiosło). Uformowała się w średniowieczu, w okresie formowania się ustroju feudalnego i stanowego zróżnicowania społeczeństwa, stąd nierozerwalnie związana była w chłopska warstwą społeczeństwa. Jej rozkwit przypadał na XIX wiek i dwudziestolecie międzywojenne, natomiast zanik kultury ludowej nastąpił po II wojnie światowej. Poszczególne elementy tradycyjnej kultury ludowej zachowały się jeszcze w specjalnych enklawach, niszach środowiskowych (np. Podhale, Łowicz). Jakie elementy kultury tradycyjnej są wykorzystywane najczęściej, jaką formę przybierają owe działania i wreszcie na ile można mówić o kulturze tradycyjnej, zakorzenionej, a na ile jest ona wykreowana i zaprojektowana (zagadnienie folkloryzmu). Na konkretnych przykładach zostaną omówione strategie promocyjne, sposoby na zaktywizowanie społeczności lokalnej z wykorzystaniem lokalnych zasobów kultury m. in. wioski tematyczne, produkty regionalne, budowanie wizerunku regionu.Item Kultura zmienia życie. Społeczne aspekty projektów kulturalnych w Wielkopolsce(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2011) Brzezińska, Anna Weronika; Schmidt, JacekTekst omawia problematykę społecznych aspektów kulturalnych realizowanych na terenie Wielkopolski.Item Made in “Polish village” – modern ethno-design vs. traditional culture of Polish countryside(Wydawnictwo Nauka i Innowacje, 2014) Brzezińska, Anna Weronika; Kuligowski, Waldemar; Pomieciński, AdamTradycyjna polska wieś – kolorowa, wesoła, zintegrowana z naturą i rządząca się swoimi prawami to zbiorowy mit, odległy w czasie. To klasyczny temat wielu poszukiwań etnografi cznych – terenowych, naukowych opracowań i porównań. We współczesnym świecie mamy do czynienia jedynie z wybranymi elementami – tradycjami jeszcze żywymi lub przetworzonymi i dostosowanymi do wymogów współczesnego odbiorcy – turysty, ale także artysty i projektanta. Obecne zainteresowanie polską sztuką ludową i rzemiosłem to kolejna fala mody folkowej. Ten ogólnoeuropejski trend, poszukujący w kulturze egalitarnej natchnienia i inspiracji swój początek bierze w I połowie XIX wieku. W polskiej sztuce dekoracyjnej (wzornictwie przemysłowym) także nastąpił powrót do źródeł, a w ludowości i wiejskości doszukiwano się narodowego ducha, inspiracją dla polskich artystów był angielski Ruch Arts and Craft, a w ich projektach widoczne były echa fi lozofi i Johna Ruskina oraz Williama Morrisa m. in. odrzucających masową produkcję, mającą wg nich zły wpływ na jakość produkowanych przedmiotów, jednocześnie na piedestał wynoszących umiejętności rękodzielnicze i rzemieślnicze. Po okresie PRLu utożsamianym głównie z funkcjonowaniem Cepelii i sprowadzeniem produktów inspirowanych ludowością do roli masowych dekoracji, stanowiących często synonim kiczu, powróciła moda na polskie rękodzieło, tradycyjną sztukę ludową oraz na inspiracje wypływające z obserwowania wiejskiego stylu życia. Współczesne poszukiwania polskich twórców w obszarze tworzących w ramach nurtu zwanego etnodizajnem przebiegają dwutorowo. Z jednej strony to inspiracja tylko przejawami ludowości, jej konkretnymi wytworami, które stanowią głównie dekorację dla współczesnych rozwiązań formalnych i technologicznych. Jednak coraz silniejszy jest drugi nurt,starający się wniknąć głębiej, którego celem jest zrozumienie istoty tradycyjnej kultury ludowej polskiej wsi. To inspiracja wiejskim stylem życia, wraz z jego zaletami i wadami, to wreszcie inspiracja zmieniającym się krajobrazem kulturowym i poszukiwanie nowych rozwiązań, dzięki którym odbiorca zbliży się do natury. Projekty zaliczane do nurtu etnodizajnu cechuje przede wszystkim różnorodność wykorzystanych materiałów (tradycyjnych i nowoczesnych), sposób ich przetworzenia, zachowanie pierwotnej funkcji lub nadanie nowej. Większość tych projektów sytuuje się też w nurcie eko-artu, sztuki nawiązującej do natury, z wykorzystaniem ekologicznych materiałów. Jest więc etnodizajn XXI kontynuacją ideologii stworzonej już w wieku XIX – przeciwstawieniem dla przemysłu, technicyzacji i umasowienia. A dla współczesnego człowieka – miejskiego – może być etnodizajn powrotem do źródeł.Item Miasto Poznań w perspektywie badań interdyscyplinarnych(Tipi, 2012) Brzezińska, Anna Weronika; Chwieduk, AgnieszkaPrezentowana książka jest efektem debaty przedstawicieli poznańskiego środowiska naukowego i kulturalnego, której głównym celem stała się wymiana doświadczeń badawczych, dotyczących naszego miasta – Poznania. Także dobór tekstów w prezentowanej książce jest taki, by móc poznać różne podejścia badawcze, teoretyczne inspiracje i ich praktyczne realizacje. Swoje pomysły na to, w jaki sposób można badać miasto Poznań, na co zwracać uwagę, jak dokumentować jego zmieniające się różne oblicza prezentują antropolodzy kultury, archeolodzy, architektami, etnolodzy, geografowie, historycy, językoznawcy, muzealnicy, pedagodzy, socjolodzy i psycholodzy.Item Mieszkając na Żuławach…Tożsamości kulturowe mieszkańców regionu(Starostwo Powiatowe w Malborku, 2008) Brzezińska, Anna WeronikaTekst omawia sytuację kształtowania się kultury regionalnej i tożsamości kulturowej mieszkańców Żuław po 1945 roku.Item Na tropie lokalnych historii(Wydawnictwo Jasne, Nadbałtyckie Centrum Kultury, 2010) Brzezińska, Anna WeronikaAutorka omawia metodykę etnologicznych badań terenowych realizowanych na terenie powiatu malborskiego w 2009 roku.Item Odzież ludowa na pograniczu polsko-słowackim w świetle badań atlasowych - wybrane elementy(Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, Uniwersytet Śląski, Uniwersytet Wrocławski, 2009) Brzezińska, Anna Weronika; Słomska, JustynaTereny pogranicza polsko-słowackiego to obszar leżący po obu stronach granicy, długości 541 kilometrów, obejmujące tereny górskie, zamieszkałe przez ludność zaliczaną do kilkunastu mniejszych grup etnograficznych, z których każda wykształciła charakterystyczny typ stroju. Celem referatu było zaprezentowanie zróżnicowania wybranych elementów odzieży ludowej na pograniczu polsko-słowackim na podstawie materiałów Polskiego atlasu etnograficznego oraz Etnografický’ego atlasu Slovenska. Odzież ludowa z terenów góralszczyzny zaliczana jest przez badaczy do najbardziej archaicznych, co widoczne jest zwłaszcza w kroju i sposobie zdobnictwa. Materiał zebrany i prezentowany w EAS pochodzi z 250 punktów badawczych, rozlokowanych na terenie całej Słowacji. Zagadnienia dotyczące wytwórstwa zaprezentowane zostały na 7 mapach, a elementy odzieży męskiej i kobiecej na 35 mapach, których uzupełnieniem są opisy oraz ryciny. Materiał zebrany i prezentowany w PAE pochodzi z 338 punktów badawczych, wytypowanych na podstawie wybranych kryteriów, rozlokowanych na terenie całej Polski. Drukiem ukazało się 6 map, kolejnych 9 gotowych map nie zdążyło się ukazać drukiem. Dla celów porównawczych wybranych zostało kilka elementów odzieży: chamełka, ciasnocha i długa koszula spodnia, kobieca koszula i spódnica, męskie nakrycia głowy, męska koszula i spodnie, okrycia wierzchnie i buty. Wnioskiem, który nasuwa się samoistnie jest fakt, iż wybrany obszar badawczy, stanowił w przeszłości jedno wspólne terytorium góralszczyzny. W pełni potwierdzają to materiały atlasowe, gdyż poszczególne grupy ludności nosiły ten sam typ stroju. Po obu stronach pogranicza funkcjonowały bowiem identyczne w formie i kroju, a różne w zdobnictwie rodzaje odzieży. Wynikało to niewątpliwie z determinant klimatycznych, geograficznych, jak i kulturowych. Był to zawsze obszar wspólnych szlaków komunikacyjnych – zarówno ludzi, jak i surowców, stąd pojawiają się tu podobne rozwiązania.Item Projekt "Sztutowo czy Stutthof? Oswajanie krajobrazu kulturowego" Perspektywa antropologiczna(Muzeum Stutthof, 2011) Brzezińska, Anna Weronika; Wosińska, MałgorzataArtykuł prezentuje założenia projektu, którego celem było zebranie relacji dotyczących percepcji miejsca pamięci, jakim jest Muzeum Stutthof od trzech grup: pierwsi osadnicy (w jaki sposób nowoprzybywający na Żuławy dowiadywali się o obozie, jakie mieli stosunek itp.), współcześni mieszkańcy (poziom wiedzy dot. obozu, stosunek), turyści (motywy przyjazdu do Sztutowa, stosunek do Muzeum, poziom zainteresowania historią miejsca itp.)Item Społeczny kontekst funkcjonowania muzeum martyrologicznego na przykładzie Muzeum Stutthof(Wielkopolskie Muzeum Walk Niepodległościowych, 2011) Brzezińska, Anna Weronika; Wosińska, MałgorzataPodstawę artykułu stanowią interdyscyplinarne badania etnologiczno-archeologiczne przeprowadzone w kwietniu i maju 2010 roku na terenie Muzeum Stutthof, wsi i gminy Sztutowo oraz północnej części Żuław (powiat nowodworski). Głównym problem badawczym wówczas podjętym była relatywności granic przestrzeni na tle dziejów regionu Żuław i relatywność sposobów pojmowania dziedzictwa kulturowego byłego KL Stutthof przez społeczność lokalną oraz turystów. Celem referatu będzie przedstawienie założeń realizowanego na terenie Muzeum Stutthof projektu naukowego oraz prezentacja wyników badań. Uzyskane dane wskazują, iż funkcjonowanie muzeum martyrologicznego w kontekście lokalnym ma charakter relatywny i wiąże się z następującymi perspektywami badawczymi: • Funkcjonowanie Muzeum Sttuhof w regionie wielokulturowym, naznaczonym powojennymi przesiedleniami. Pytania badawcze: Jakich metod używali nowo-osadnicy by oswoić się z trudną historią miejsca? Jak użytkowana była przestrzeń poobozowa przez społeczność lokalną? Dlaczego dziedzictwo martyrologiczne może stracić swoją pierwotną wartość (na terenie dawnego obozu specjalnego wybudowana jest oczyszczalnie ścieków, obszar niegdyś należący do KL Stutthof, a dziś pozostający poza jurysdykcją Muzeum jest szabrowany przez detektorystów, tzw.: „poszukiwaczy skarbów”)? • Konflikt interesów pomiędzy wsią Sztutowo (miejscowość turystyczna, nadmorska, stawiająca na aktywny wypoczynek i turystykę spa), contra Muzeum Stutthof (miejsce pamięci, przestrzeń Zagłady, ważne miejsce w regionie ze względu na martyrologię ludności Pomorza). Pytania badawcze: Czy dziedzictwo martyrologiczne może być atrakcją? Kim jest tanatoturysta? • Problematyka wystawiennictwa martyrologicznego, zagadnienia z zakresu konserwacji i prowadzenia badań inwazyjnych (kodeks prawa rabinicznego); zagadnienie estetyzacji Zagłady, zagadnienie pamiątkarstwa muzealnego oraz wytwarzania gadżetów dla turystów. Pytania badawcze: W jaki sposób przedstawiać Zagładę? Gdzie jest granica pomiędzy wiernym przedstawieniem faktów historycznych, a ich kreacją? Czy były obóz koncentracyjny może być piękny?Item Stowarzyszenie regionalne jako forma identyfikacji z regionem i kultura regionalną (na przykładzie Kociewia)(Polski Towarzystwo Ludoznawcze, Uniwersytet Wrocławski, Uniwersytet Łódzki, 2005) Brzezińska, Anna WeronikaStowarzyszenia obejmują swym zasięgiem różne dziedziny wiedzy – kulturę, sztukę, muzykę, turystykę i gospodarkę. Na Kociewiu, czyli terenie mnie interesującym, działa wiele różnego rodzaju stowarzyszeń i towarzystw powołanych do życia przez członków społeczności lokalnej. Działają one na różnych płaszczyznach, przybierając różne formy – od związków mających w swoich statutach zapis o działalności na terenie całego regionu, po organizacje działające tylko lokalnie. Obecnie na terenie Kociewia działa 12 stowarzyszeń, które w orbicie swoich działań mają zapisy dotyczące zainteresowania i promocji kultury regionu kociewskiego. Stowarzyszenia te można podzielić ze względu na charakter i na cel, w jakim zostały powołane. Prezentując działalność sześciu wybranych przeze mnie stowarzyszeń chciałam pokazać, w jaki sposób aktywność społeczna i kulturalna wpływa na przekształcanie się rzeczywistości w sferze kulturalnej, a co za tym idzie w sferze świadomościowej. Cały ten proces ma wpływ na kształtowanie się tożsamości społecznej, lokalnej i regionalnej. A to z kolei pozwala na identyfikowanie się z kulturą regionu. O stanie tej ostatniej świadczy w dużym stopniu istnienie oddolnych ruchów regionalnych. Na tak niewielkim obszarze jakim jest Kociewie, ruch regionalny działa dość prężnie. Pozwala to na podejmowanie inicjatyw mających na celu propagowanie wśród jego mieszkańców kultury regionalnej.Item Strój ludowy – od biografii przedmiotu do tożsamości podmiotu(Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 2013) Brzezińska, Anna Weronika; Brzezińska, Anna Weronika; Tymochowicz, MariolaItem Stroje ludowe jako fenomen kulturowy(Polskie Towarzystwo Ludoznawcze, 2013) Brzezińska, Anna Weronika; Tymochowicz, Mariola; Czachowski, Hubert; Słomska-Nowak, Justyna; Hołub, Barbara; Imiołek, Małgorzata; Mironiuk-Nikolska, Alicja; Ponomar, Ludmiła; Minksztym, Joanna; Geelhaar, Sylwia; Kamocki, Janusz; Jasińska, Izabela; Kurtyka, Małgorzata; Golla, Hanna; Król, Tymoteusz; Trebunia-Staszel, Stanisława; Czerwińska, Kinga; Kwiecińska, Magdalena; PIskorz-Branekova, Elżbieta; Ławicka, Agnieszka; Bartnik, Renata; Ignas, Katarzyna; Dragan, Jolanta; Czyżewska, Anna; Kunecka, Małgorzata; Brzezińska, Anna Weronika; Tymochowicz, MariolaMonografia zbiorowa wydana w serii Atlas Polskich Strojów Ludowych zawierająca 24 teksty. Dotyczą one zagadnień związanych z dokumentacją strojów ludowych w wybranych regionach etnograficznych Polski, archiwizacją oraz rekonstrukcją.