Doktoraty (WNGiG)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Doktoraty (WNGiG) by Author "Bełka, Zdzisław. Promotor"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Paleoekologia i środowisko sedymentacji środkowodewońskich budowli węglanowych obszaru Hamar Laghdad w południowo-wschodnim Maroku(2015-06-18) Jakubowicz, Michał; Bełka, Zdzisław. Promotor; Dopieralska, Jolanta. PromotorPrzedstawiona rozprawa podejmuje kwestie paleoekologii, geologii i geochemii środkowodewońskich budowli węglanowych obszaru Hamar Laghdad (Maroko): eifelskiego wysięku metanu ("kopca Hollarda") oraz żyweckiego kopca mułowego o genezie hydrotermalnej. Kopiec Hollarda powstał w wyniku podmorskiego wypływu węglowodorów. Radiogeniczne stosunki izotopowe Nd, a także dodatnie anomalie Eu obecne w diagramach ziem rzadkich wskazują na interakcje pomiędzy przepływającymi fluidami a wulkanoklastykami obecnymi w podłożu kopca. W późnej fazie przepływu metanu, kopiec Hollarda został zasiedlony przez bogate zespoły oportunistycznych koralowców "Amplexus", występujących również w utworach pragu i żywetu. Wszystkie z tych zespołów powstały prawdopodobnie w pobliżu podmorskich źródeł. Wiele z koralowców "Amplexus" obecnych w żyweckim kopca zostało dodatkowo pokrytych mikrobialnymi inkrustacjami z rodzaju Frutexites, które rozwinęły się dzięki obecności twardego dna, substancji odżywczych i jonów Fe2+, a także niskich stężeń tlenu. Wreszcie, aktywność hydrotermalna w obrębie żyweckiego kopca umożliwiła rozwój unikalnego ekosystemu kryptycznego, inkrustującego strop podmorskiej pustki skalnej. Wyniki rozprawy ukazują, że w dewońskich pustkach istniała już intensywna rywalizacja o przestrzeń życiową, nie było jednak jeszcze wyraźnego podziału na kryptyczne i powierzchniowe biocenozy inkrustujące.Item Rekonstrukcja historii termalnej basenów Ahnet i Mouydir (południowa Algieria)(2011-10-10T09:17:42Z) Zieliński, Mateusz; Bełka, Zdzisław. PromotorCelem rozprawy jest odtworzenie historii termalnej skał dewonu i karbonu występujących w basenach sedymentacyjnych Ahnet i Mouydir zlokalizowanych przy NW krawędzi masywu Hoggar. W tym celu określono stopień dojrzałości termicznej osadów z wykorzystaniem konodontowych wskaźników przeobrażeń termicznych (conodont colour alteration index - CAI). Dane CAI zostały uzupełnione pomiarami defektów sieci krystalicznej konodontów z wykorzystaniem elektronowego rezonansu paramagnetycznego (ERP). Metoda to pozwala na wykrycie i datowanie ostatniego podgrzania konodontów. Ponadto, konodonty są porośnięte przez kilka faz mineralnych które wytrąciły się z roztworów hydrotermalnych. Stosunkowo duża liczba zmineralizowanych prób pozwoliła na sporządzenie czasowo-przestrzennych wzorów rozprzestrzenienia mineralizacji. Wzory te wykorzystano do wyznaczenia dróg migracji roztworów na badanym obszarze oraz określenia czasu wystąpienia procesów hydrotermalnych.Item Skład izotopowy neodymu i wiek modelowy materiału detrytycznego skał klastycznych dolnego paleozoiku Gór Świętokrzyskich kluczem do rekonstrukcji historii geotektonicznej(2016) Walczak-Parus, Aleksandra; Bełka, Zdzisław. PromotorNadrzędnym celem prowadzonych badań była identyfikacja źródeł alimentacyjnych dla materiału klastycznego dolnopaleozoicznych osadów z bloku Małopolski i Łysogór przy wykorzystaniu składu izotopowego neodymu, samaru i strontu. Obydwie jednostki cechuje odmienna budowa geologiczna skał paleozoiku, różna fauna oraz odmienny styl tektoniczny. Dlatego też od szeregu lat traktowane były one jako terrany, jednakże kwestia ich pochodzenia oraz czas ich amalgamacji nie zostały do końca w pełni wyjaśnione. Skład izotopowy neodymu i strontu kambryjskich skał klastycznych Małopolski różni się zasadniczo od składu skał kambryjskich Łysogór. Pionierskie dane izotopowe w połączeniu z wiekami cyrkonów i łyszczyków jasno wskazują iż materiał klastyczny, który docierał do Małopolski w czasie wczesnego do środkowego kambru, pochodził z zachodniej części kratonu Amazonii. W czasie kambru środkowego obok materiału amazońskiego do Małopolski zaczął również docierać pierwszy detrytus z podłoża Bałtyki. W kontekście przeprowadzonych badań izotopowych stało się oczywiste, iż jednostka Małopolski w czasie dolnego kambru musiała znajdować się w bezpośrednim sąsiedztwie kratonu Amazonii i jednocześnie blisko zachodniego końca pasa kadomskiego. Natomiast, sygnatury izotopowe detrytusu z Łysogór wskazują, iż materiał klastyczny dostarczany był z obszaru Fennoskandii, gdzie erodowane były skały kompleksu „svecofeńskiego”. Oznacza to, że Łysogóry musiały znajdować się podczas późnego kambru na przedpolu kontynentu Bałtyki, ale równocześnie w niedużej odległości od skorupy kontynentalnej wieku kadomskiego.