Wydział Nauk o Sztuce (WNoS)
Permanent URI for this community
Browse
Browsing Wydział Nauk o Sztuce (WNoS) by Author "Humięcka-Jakubowska, Justyna. Promotor"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Kwartety smyczkowe Krzysztofa Meyera. Idea – forma – język(2023) Wojciechowski, Jerzy Fryderyk; Humięcka-Jakubowska, Justyna. PromotorCelem badawczym jest dokonanie charakterystyki porównawczej dzieł kwartetowych Meyera, w wyniku której byłoby możliwe uchwycenia ewentualnej ewolucji stylistycznej. Tezą podjętej refleksji naukowej jest możliwość wykazania ewolucji stylistycznej w obrębie gatunku kwartetu smyczkowego uprawianego przez Krzysztofa Meyera – 15 Kwartetów smyczkowych i jedno dzieło o tytule Au-delà d’une absence. Niniejsza dysertacja podzielona jest na wstęp, 3 rozdziały, zakończenie, bibliografię, spis przykładów nutowych i spis zestawień tabelarycznych. Rozdział pierwszy – „Krzysztof Meyer – w drodze do komponowania Kwartetów smyczkowych” – dotyczy sylwetki Meyera, którą wyróżniają wielorakie zainteresowania i aktywności. Drugi rozdział – „Kwartet smyczkowy – historia gatunku i stan badań” – prezentuje rys historyczny badanego gatunku, który kształtował się w kilku ośrodkach europejskich, a następnie był indywidualnie uprawiany przez kompozytorów kolejnych epok. Najbardziej obszerny rozdział trzeci – „Kwartety smyczkowe Krzysztofa Meyera w świetle wyników analiz szczegółowych. Między tradycją, awangardą a indywidualnością” – głównym celem analiz była identyfikacja i opis stosowanej w muzyce kwartetowej Meyera jednostki formotwórczej – motywu rytmicznomelodyczno-harmonicznego. Motyw będący najmniejszą jednostką dzieła wykorzystywany jest przez Meyera na dwa sposoby – jako motyw statyczny i motoryczny. W zależności od relacji między partiami instrumentalnymi każdy z motywów może być prezentowany w Kwartetach w dwóch funkcjach – melodycznej lub akompaniującej – co w jeszcze większym stopniu pozwala twórcy na dokonywanie przekształceń adekwatnych dla stosowanych technik kompozytorskich. Wyniki badań udowodniły, że na przestrzeni kilku dekad pracy kompozytorskiej twórczość kwartetowa Meyera ewoluowała. The research goal is to make a comparative characterization of Meyer's quartet works, as a result of which it would be possible to capture the possible stylistic evolution. The thesis of the undertaken scientific reflection is the possibility of demonstrating stylistic evolution within the string quartet genre practiced by Krzysztof Meyer – 15 String Quartets and one work entitled Audelà d'une absence. This dissertation is divided into an introduction, 3 chapters, a conclusion, a bibliography, a list of musical examples and a list of tables. Chapter one – "Krzysztof Meyer – on his way to composing String Quartets" – concerns Meyer's figure, which is distinguished by multiple interests and activities. The second chapter – "String Quartet - history of the genre and the state of research" – presents the historical outline of the genre under study, that developed in several European centers, and then was individually cultivated by composers of subsequent eras. The most extensive third chapter – "Krzysztof Meyer's String Quartets in the light of the results of detailed analyses. Between tradition, avant-garde and individuality" – the main purpose of analyzes was to identify and describe the form-creating unit used in Meyer's quartet music - the rhythmic-melodic-harmonic motif. The motif, which is the smallest unit of a work, is used by Meyer in two ways - as a static and motor motif. Depending on the relationship between the instrumental parts, each of the motifs can be presented in the Quartets in two functions - melodic or accompaniment - which even more allows the composer to make transformations adequate to the compositional techniques used. The results of the research proved that Meyer's.Item Twórczość Aleksandra Zarzyckiego. Inspiracje – gatunki – język muzyczny(2023) Popielska, Klaudia; Humięcka-Jakubowska, Justyna. PromotorPrzedmiotem niniejszej dysertacji jest twórczość Aleksandra Zarzyckiego (1834-1895) – polskiego kompozytora, wirtuoza fortepianu, działacza kulturowego, pedagoga, a także dyrektora warszawskich instytucji muzycznych (Instytutu Muzycznego, Warszawskiego Towarzystwa Muzycznego) oraz kierownik chóru i orkiestry katedry św. Jana w Warszawie. Jego spuścizna kompozytorska obejmuje czterdzieści dzieł opusowanych oraz kilkanaście utworów nieopusowanych. Gatunki podejmowane przez Zarzyckiego doskonale oddają tendencję twórczą panującą w polskiej muzyce drugiej połowy XIX wieku, polegającą na znacznej dysproporcji pomiędzy kompozycjami symfonicznymi (które pisywano stosunkowo rzadko) a utworami przeznaczonymi na mniejsze składy, zwłaszcza na fortepian solo. W dorobku Zarzyckiego najwięcej jest pieśni solowych z towarzyszeniem fortepianu, utworów na fortepian solo, a także kilka dzieł kameralnych i symfonicznych. Celem niniejszej pracy jest przywrócenie twórczości Zarzyckiego do obiegu – tak w nauce, jak i praktyce wykonawczej, poprzez ukazanie jej cech i stylistyki – a także popularyzacja tego repertuaru. Niezbędne w realizacji tego celu okazało się umiejscowienie spuścizny Zarzyckiego, ale również i wszelkiej jego działalności, w kontekście epoki. The subject of this dissertation is the work of Aleksander Zarzycki (1834-1895) - a Polish composer, piano virtuoso, cultural activist, teacher, and director of Warsaw music institutions (Music Institute, Warsaw Music Society) and director of the choir and orchestra of the Cathedral of St. Jana in Warsaw. His compositional legacy includes opuses works and a dozen or so non opus number works.The genres undertaken by Zarzycki perfectly reflect the creative tendency prevailing in Polish music of the second half of the 19th century, consisting in a significant disproportion between symphonic compositions (which were written relatively rarely) and works intended for smaller ensembles, especially for solo piano. Zarzycki's output includes mostly solo songs with piano accompaniment, works for solo piano and several chamber and symphonic works. The aim of this work was therefore to bring back Zarzycki's work to circulation – both in science and performance practice, by showing its features and style – as well as to popularize this repertoire. In order to achieve this goal, it was necessary to place Zarzycki's legacy, but also all his activities, in the context of the era