Browsing by Author "Drzonek, Maciej"
Now showing 1 - 5 of 5
Results Per Page
Sort Options
Item Im dłużej tym „bezpartyjniej”? Włodarze dużych miast w wyborach 2002–2018(Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM w Poznaniu, 2019) Drzonek, MaciejPrzedmiotem badań podjętych w artykule jest rywalizacja prezydencka w 19. polskich miastach w latach 2002–2018. Ich celem było sprawdzenie czy afiliacja partyjna częściej towarzyszyła prezydentom miast, którzy dokonywali reelekcji, czy też raczej sprzyjała alternacji władzy. Pozycję partii politycznych badano na podstawie dwóch kryteriów: liczby reelekcji prezydentów afiliowanych z partiami oraz liczby pretendentów partyjnych, którzy uzyskiwali drugi wynik po zwycięzcach. W badanych miastach odnotowano 60 przypadków reelekcji – dominowali w nich inkumbenci pozapartyjni. W 16. przypadkach alternacji władzy dominowali natomiast kandydaci partii politycznych. Na 95 przypadków elekcji lat 2002–2018 w aż 74. z nich głównymi rywalami zwycięzców byli kandydaci partii politycznych. Badanie wykazało zatem, że wielokadencyjności prezydentów sprzyja pozapartyjność, a partie polityczne odgrywają większą rolę w alternacjach władzy.Item Postrzeganie bezpieczeństwa przez samorządowców – wnioski z badań(Wydawnictwo Naukowe WNPiD UAM w Poznaniu, 2016) Ignasiak, Agnieszka; Drzonek, MaciejW artykule zaprezentowano własne wyniki badań dotyczących postrzegania bezpieczeństwa przez radnych wybranych gmin i miast z województwa zachodniopomorskiego i lubuskiego. Zostały one przeprowadzone na przełomie 2015 i 2016 r. W badaniu wzięło udział 126 radnych – 78,26% spośród tych, którzy formalnie pracowali w badanych radach. Rezultaty badań porównano do wniosków z badania ogółu Polaków przeprowadzonego przez CBOS pod koniec 2014 r. Dokonana analiza pokazała, że radni oceniają poziom bezpieczeństwa i czynniki mu zagrażające nieco odmiennie. Radni wykazywali większe obawy dotyczące chaosu politycznego w Polsce, napływu uchodźców, a także ataków cybernetycznych oraz zagrożeń terrorystycznych. Wykazano również, że na poglądy radnych wpływ miały takie czynniki jak płeć, staż samorządowy oraz preferencje polityczne.Item Wielokadencyjność bez afiliacji partyjnej? Spostrzeżenia po reelekcjach „wiecznych prezydentów” w 2014 r.(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM, 2016) Drzonek, MaciejOd 2002 r. prezydenci miast są wybierani co 4 lata w wyborach bezpośrednich. W 30 miastach na prawach powiatu w latach 2002–2010 wybierano na prezydentów te same osoby. Określa się ich mianem „wiecznych prezydentów” (wielokadencyjni prezydenci). W 2014 r. trzech z nich zrezygnowało z walki o reelekcje, a dziesięciu przegrało wybory, a zatem siedemnastu kolejny raz wygrało wybory. Ich zwycięstwa są punktem wyjścia do określenia pozycji partii politycznych i komitetów pozapartyjnych na lokalnych scenach politycznych. Przyjęto bowiem założenie, że pozycja partii politycznej jest mocna, o ile dotychczasowy wielokadencyjny włodarz miasta skutecznie ubiega się o reelekcję, formalnie ją reprezentując. A contrario – jeśli inkumbent w walce o reelekcję wybiera start z komitetu pozapartyjnego (komitet wyborczy wyborców albo komitet wyborczy organizacji pozarządowej) to świadczy to o słabszej pozycji partii politycznej w danym mieście. Analiza pokazała, że w 2014 r. większość „wiecznych prezydentów” dokonała reelekcji, startując w wyborach jako reprezentanci komitetów pozapartyjnych. Tylko w dwóch przypadkach (Gdańsk, Świnoujście) fotele włodarzy miast zostały zajęte przez partyjnych inkumbentów.Item Wielokadencyjność prezydenta miasta po wejściu Polski do UE – przypadek Gdyni(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa UAM, 2014) Drzonek, MaciejArtykuł jest próbą pokazania specyfiki władania prezydenta polskiego miasta wybieranego co najmniej trzykrotnie. W sposób szczególny został wzięty pod uwagę kontekst obecności Polski w strukturach UE. Jako przypadek analizowany w zaprezentowanej analizie wzięto prezydenturę Wojciecha Szczurka w Gdyni. Podstawowe pytanie badawcze określono następująco: czy wielokadencyjność może pozwolić prezydentowi miasta na większe wykorzystanie członkostwa Polski w UE? W artykule zaprezentowano wyniki wyborcze W. Szczurka w elekcjach bezpośrednich przeprowadzanych w Polsce w latach 2002, 2006 i 2010. W celu odpowiedzi na pytanie badawcze przeanalizowano wielkość absorpcji środków unijnych przez Gdynię oraz oceniono znaczenie Listu otwartego do polskich polityków i dziennikarzy. Brońmy polskich interesów (4.02.2014), w którym W. Szczurek poddał krytyce działanie Komisji Europejskiej.Item Władza lokalna nie dla partii? Przypadek Pawła Adamowicza w rywalizacji 2018 roku(Wydawnictwo Naukowe Wydziału Nauk Politycznych i Dziennikarstwa, UAM, 2020) Drzonek, MaciejPrzedmiotem badań podjętych w artykule jest rywalizacja o władzę lokalną w Gdańsku w 2018 r. Cztery wcześniejsze elekcje lat 2002–2014 w rywalizacji o prezydenturę miasta wygrywał Paweł Adamowicz, który zawsze oficjalnie reprezentował bardzo popularną w Gdańsku partię polityczną – PO. W 2018 r. Adamowicz wystartował jednak z własnego komitetu (KWW Pawła Adamowicza Wszystko dla Gdańska) i konkurował o fotel prezydenta miasta zarówno z kandydatem PO (Jarosław Wałęsa), jak i pretendentem PiS (Kacper Płażyński). Wybory z 2018 r. w Gdańsku były zatem interesującym casusem: do walki przystąpił „ten sam” Paweł Adamowicz, ale już jako reprezentant własnego, pozapartyjnego komitetu wyborczego, co więcej, wystąpił przeciwko partii, którą dotychczas zawsze reprezentował. Był to więc ciekawy przypadek do poszukiwania odpowiedzi na pytanie co w tej rywalizacji stanie się elementem przeważającym: jej upartyjnienie czy personalizacja? Po drugie frapujące było sprawdzenie czy przenoszenie dominującego podziału ogólnopolskiego (dawny podział my–oni, a w wersji z 2018 r.: anty-PiS vs. PiS) przynosi partiom politycznym efektywność w rywalizacji o władzę lokalną? Poczyniono następujące założenia: a) opcja personalna jest ważniejsza w rywalizacji o władzę lokalną od sympatii partyjnych; b) nowa wersja podziału „my–oni” (PiS–antyPiS) nie przynosi efektywności w walce o władzę na miejskiej scenie politycznej. Wartością badań jest wykorzystanie w nich nie tylko źródeł publikowanych, ale również niepublikowanych badań jakościowych – anonimowych wywiadów z lokalnymi politykami.