Browsing by Author "Hauser, Roman. Promotor"
Now showing 1 - 9 of 9
Results Per Page
Sort Options
Item Etapy postępowania przymusowego w administracji względem obowiązków niepieniężnych w prawie Polski i Niemiec(2013-12-02) Ostojski, Przemysław; Hauser, Roman. PromotorTreść pracy dotyczy nie poruszanego jak dotąd szerzej w polskiej doktrynie prawa i orzecznictwie sądowoadministracyjnym tematu etapów postępowania egzekucyjnego w administracji w Polsce i w Niemczech. W założeniu opracowanie ma być próbą wykazania, iż polskie postępowanie egzekucyjne, podobnie jak niemieckie, składa się z trzech etapów. Wszystkie te etapy w prawie polskim odpowiadają zasadniczo budowie postępowania egzekucyjnego względem obowiązków pieniężnych, odmienne są jedynie środki egzekucyjne. W wyniku szerszej analizy wskazanej problematyki należy dojść do wniosku, że postępowania egzekucyjne w Polsce i w Niemczech w drugim i trzecim etapie posiada są zbliżone co do treści, zaś w etapie pierwszym różnią się w sposób zasadniczy. Polskie upomnienie, w porównaniu do niemieckiego zagrożenia środkiem przymusu, jest niezwykle ubogą instytucją procesową i nie zapewnia zobowiązanemu należytej ochrony prawnej.Item Kierunki zmian procedury administracyjnej w obliczu zjawiska proceduralizacji prawa administracyjnego(2016) Geburczyk, Filip; Hauser, Roman. PromotorPierwszym zadaniem podjętym w rozprawie doktorskiej jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, w jaki sposób kształtuje się relacja pomiędzy materialnym i procesowym prawem administracyjnym pod wpływem zmian zachodzących obecnie w ustawodawstwie administracyjnoprawnym, kładącym coraz to częściej nacisk na rozwiązania proceduralne. Czy przeważający pogląd, zgodnie z którym procedura administracyjna pełni funkcję służebną wobec materialnego prawa administracyjnego nadal odpowiada rzeczywistości? Drugim zadaniem rozprawy jest udzielenie odpowiedzi na pytanie, na czym polegają ww. zmiany, a także przeprowadzenie ich analizy oraz opisanie i ustalenie ich przyczyn. Czy jest uprawniona teza o rosnącej roli procedury administracyjnej? Wreszcie, czy zmiany te da się opisać za pomocą ogólnego pojęcia zjawiska proceduralizacji prawa administracyjnego? Przy założeniu pozytywnej odpowiedzi na te pytania, trzecim zadaniem rozprawy jest ustalenie, czy tradycyjne pojęcia teorii prawa administracyjnego, takie jak prawne formy działania administracji i stosunek administracyjnoprawny, są adekwatne do współczesnego kształtu prawa administracyjnego oraz czy mogą one nadal być użyteczne do prowadzenia badań nad nim. Czy zatem, jeśli zmienia się relacja pomiędzy materialnym i procesowym prawem administracyjnym, to proces ten ma implikacje dla współczesnej teorii prawa administracyjnego?Item Orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz polskich sądów w kwestii prawa do zwrotu podatku pobranego niezgodnie z prawem unijnym(2019) Wróbel, Piotr; Hauser, Roman. PromotorPrzedmiotem pracy są prawne zagadnienia ewolucji orzecznictwa TSUE, a pod jego wpływem także orzecznictwa sądów polskich (w szczególności sądów administracyjnych) w kwestii uzasadnienia, treści, przesłanek oraz zasad i trybu realizacji unijnego prawa do (dochodzenia/żądania) zwrotu podatków krajowych pobranych niezgodnie z prawem Unii Europejskiej. Będące przedmiotem prowadzonych rozważań prawo do zwrotu podatku krajowego pobranego niezgodnie z prawem unijnym stanowi rodzaj/typ szerszego prawa do zwrotu kwot pobranych niezgodnie z prawem unijnym. Celem pracy jest ukazanie ewolucji prawa do zwrotu w orzecznictwie Trybunału oraz określenie zasadniczych elementów jego treści i realizacji (wykonywania) w prawie polskim. Analizy dogmatyczne zawarte w rozprawie mają na celu wykazanie prawdziwości twierdzenia, że prawo do zwrotu podatków pobranych niezgodnie z prawem unijnym jest prawem podmiotowym publicznym wynikającym z porządku prawnego Unii Europejskiej. W ramach prowadzonych badań weryfikacji poddana została hipoteza badawcza o szczególnym charakterze unijnego uprawnienia do dochodzenia zwrotu podatków pobranych niezgodnie z prawem unijnym, stanowiącym uprawnienie sui generis o mieszanym (materialno-procesowym) charakterze. Zasadnicze rozważania poprzedza zdefiniowanie podstawowych pojęć takich jak: „prawo do zwrotu podatku pobranego nienależnie", „publiczne prawo podmiotowe”, „prawo (uprawnienie) unijne” czy też „podatek krajowy”. Jest to konieczne ze względu na istotne różnice w definiowaniu oraz uzasadnianiu tych podstawowych konstrukcji pojęciowych. Zaakcentowane zostały również szczególne cechy unijnego systemu ochrony prawnej praw wywodzonych z porządku prawa UE. Następnie przedstawiony został proces ewolucyjnego kształtowania się poglądów Trybunału Sprawiedliwości dotyczących problematyki prawa do zwrotu nienależnie pobranych kwot. Omówienie orzecznictwa koncentruje się na najważniejszych elementach w celu przybliżenie chronologii oraz rozwoju orzecznictwa Trybunału w tej kwestii. W dalszej kolejności omówione zostały elementy konstrukcyjne i analityczne prawa do zwrotu podatku pobranego niezgodnie z prawem unijnym w oparciu o przyjęte przez autora założenia i hipotezy oraz poglądy Trybunału. Przeprowadzona analiza ma na celu określenie celu, charakteru oraz treści prawa do zwrotu podatku krajowego pobranego niezgodnie z prawem unijnym, z uwzględnieniem przyjętego systemu pojęciowego. Autor omawia również zagadnienia dotyczące wykonania (realizacji) prawa do zwrotu podatku krajowego pobranego niezgodnie z prawem unijnym. Rozważania dotyczą możliwości powoływania się przez jednostki na to prawo przed organami administracyjnymi i sądami krajowymi. Omówione zostały także kwestie związane z wyborem właściwego roszczenia procesowego, a także przesłanek realizacji prawa do zwrotu jak również wyjątki od obowiązku przyznania takiego prawa. Poruszony został również problem różnic pomiędzy roszczeniem restytucyjnym a roszczeniem odszkodowawczym. Przeprowadzona analiza koncentruje się na określeniu wymogów dotyczących realizacji prawa do zwrotu przed sądami krajowymi wynikających z prawa unijnego. Autor omawia również orzecznictwo sądów polskich dotyczące zagadnieniu zwrotu podatku pobranego niezgodnie z prawem unijnym. Przedstawione zostały dotychczasowe stanowiska sądów polskich (ze szczególnym uwzględnieniem orzecznictwa sądów administracyjnych) odnośnie do samego pojęcia „prawa do zwrotu” jak i praktycznych aspektów jego wykonania. Zaprezentowany został przyjęty przez polskie sądy sposób rozumienia unijnego uprawnienia do zwrotu. Wskazano również na istniejące i potencjalne problemy z realizacją prawa do zwrotu poboru podatków z naruszeniem prawa UE na podstawie środków ochrony prawnej przewidzianych w prawie polskim. W końcowej części pracy przedstawione zostały wnioski wynikające z przeprowadzonej analizy potwierdzające tezę o szczególnym charakterze prawa do zwrotu jako unijnego prawa podmiotowego. Sformułowane zostały także postulaty i wnioski de lege lata oraz de lege ferenda dotyczące zapewnienia właściwej ochrony sądowej tego uprawnienia unijnego w polskich przepisach i praktyce orzeczniczej.Item Postępowanie administracyjne i postępowanie sądowoadministracyjne w sprawach pomocy publicznej finansowanej ze środków Europejskiego Funduszu Rolnego na rzecz Rozwoju Obszarów Wiejskich(2016) Leśny, Marcin; Hauser, Roman. PromotorW pracy przedstawione zostały zagadnienia postępowania administracyjnego i sądowoadministracyjnego dot. systemu realizacji programu sektorowej pomocy publicznej w dziedzinie branży rolno-spożywczej oraz przeznaczonej na rozwój obszarów wiejskich. Realizowany jest on w ramach jednego z funduszy strukturalnych Unii Europejskiej. Zakres obszernej tematyki niniejszej pracy wymagał uporządkowania jej w sposób pozwalający na przedstawienie zagadnień skomplikowanego systemu kooperacji działalności Komisji Europejskiej, krajowych organów administracji publicznej oraz beneficjentów realizujących cele PROW 2007-2013. Dlatego też w pierwszej części zostały przedstawione zagadnienia dot. warunków dopuszczalnej pomocy publicznej oraz prawidłowego przygotowania programu pomocowego przez każde państwo członkowskie Unii Europejskiej. Kolejna część pracy została poświęcona doświadczeniom związanym z realizacją na obszarze Rzeczpospolitej Polskiej wcześniejszych tzw. unijnych programów pomocowych. W pracy przedstawiona została również klasyfikacja współczesnych form działania administracji wdrażającej programy pomocowe w ramach unijnej zasady autonomii proceduralnej prawa polskiego. Wskazane zostały w nim formy znajdujące zastosowanie w ramach PROW 2007-2013. W dalszej części pracy przedstawione zostały warunki postępowań w sprawie przyznania pomocy PROW 2007-2013 oraz zakres kontroli sądowej decyzji dot. odmowy przyznania pomocy. Ostatnia część pracy dot. wykonania rozstrzygnięć o przyznaniu pomocy beneficjentom programu. W pracy przedstawione zostały także założenia dot. warunków procedury przyznania pomocy w ramach nowego programu pomocy strukturalnej PROW 2014-2020, które oparte zostały w całości na rozwiązaniach programu opisanego w niniejszej pracy.Item Postępowanie przed organami administracji i sądami administracyjnymi w sprawach prowadzenia polityki rozwoju(2015-02-18) Talaga, Robert; Hauser, Roman. PromotorCelem rozprawy było ustalenie zakresu ochrony prawnej przyznanej podmiotom ubiegającym się o dofinansowanie projektów w ramach prowadzonej polityki rozwoju. Analiza została poprzedzona przybliżeniem historii i zasad funkcjonowania systemów realizacji zadań obejmujących politykę rozwoju, a także zaprezentowaniem ewolucji koncepcji ochrony praw jednostek ubiegających się o wsparcie ze środków publicznych. Jednym z głównych elementów pracy jest postępowanie przed organami administracji, które wyłącza zakres zastosowania kodeksu postępowania administracyjnego. Wprowadzone okresowo rozwiązania ustawowe częściowo same uregulowały nowy szczególny tryb postępowania administracyjnego, a w części odsyłały do tzw. systemów realizacji poszczególnych programów operacyjnych. Takie rozwiązanie (jako niekonstytucyjne) zostało ostatecznie zastąpione szczególnym trybem postępowania administracyjnego określonym w ustawie. Drugim elementem pracy jest rekonstrukcja wzorca sądowej kontroli administracji publicznej w sprawach z zakresu polityki rozwoju. Ustawodawca zdecydował się bowiem na wprowadzenie szczególnego trybu postępowania sądowoadministracyjnego zawartego w ustawie o zasadach prowadzenia polityki rozwoju, który jedynie w zakresie w niej nie uregulowanym, umożliwia odpowiednie stosowanie przepisów ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 roku Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi. W efekcie doprowadziło to do zmiany wielu standardów ogólnego trybu postępowania sądowoadministracyjnego.Item Prawo pomocy jako element realizacji prawa do sądu(2011-10-26T08:07:32Z) Grzymisławska-Cybulska, Maria; Hauser, Roman. PromotorIstotą rozprawy doktorskiej stało się udzielenie odpowiedzi na pytanie jaką rolę pełni przewidziana ustawą z dnia 30.08.2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, póz. 1270 ze zm.) instytucja prawa pomocy. Celem udzielenia odpowiedzi na to pytanie koniecznym stało się zdefiniowanie istoty prawa pomocy i wskazanie celu, którego realizacji instytucja ta ma służyć. Podkreślana w toku procesu legislacyjnego potrzeba racjonalnego ukształtowania dostępu do sądu, sprawiała, że zasadnicze znaczenie dla zrozumienia istoty prawa pomocy miało ukazanie problematyki ponoszenia kosztów sądowych w sprawach sądowo-administracyjnych, jak też zapewnienia stronom fachowej pomocy prawnej jako elementu realizacji prawa do sądu. Dlatego też ustalenie zakresu pojęciowego instytucji prawa pomocy wymagało odniesienia się do koncepcji prawa do sądu. W następnej kolejności, rozważenia wymagało czy utożsamianie prawa pomocy, z prawem, które ze swej istoty przysługuje wyłącznie osobom o skromnym statusie materialnym, nie przeczy celowi, którego realizacji prawo pomocy ma służyć. Istotne znaczenie miało udzielenie odpowiedzi na pytanie o zasadność powołania do życia instytucji, która po raz pierwszy, po odrodzeniu w 1980 sądownictwa administracyjnego w Polsce, w sposób autonomiczny regulowała zasady i od kosztów sądowych oraz pełnomocnika w postępowaniu sądowo-administracyjnym. Jak również, zbadania wymagało, jak przewidziany ustawą Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi tryb przyznawania prawa pomocy wpływa na realizację prawa do sądu.Item Program łagodzenia kar pieniężnych jako instrument zwalczania porozumień ograniczających konkurencję w polskim systemie prawa ochrony konkurencji(2012-06-25T08:50:03Z) Turno, Bartosz; Hauser, Roman. PromotorPrzedmiotem niniejszej pracy jest program łagodzenia kar pieniężnych (leniency) w polskim systemie prawa ochrony konkurencji, w tym przesłanki, zasady, mechanizm i procedura łagodzenia przez Prezesa UOKiK kar pieniężnych wymierzanych przedsiębiorcom za naruszenie przez nich zakazu porozumień ograniczających konkurencję. U podstaw rozważań pracy leży założenie, że po pierwsze, możliwe jest skonstruowanie modelu optymalnego programu łagodzenia kar, który w możliwie najwyższym stopniu przyczynia się do realizacji pierwszorzędnego celu programu leniency tj. odstraszania ex ante i ex post, a po drugie, że taki optymalny program, aby osiągać ten cel, musi charakteryzować się nie tylko odpowiednią konstrukcją normatywną ale i również musi obejmować odpowiednie elementy polityki antymonopolowej (takie jak surowe kary, kryminalizacja karteli). Wymagany jest przy tym również autorytet organu antymonopolowego wynikający z jego aktywnej postawy w walce zwłaszcza z kartelami oraz transparentność stosowanych procedur. Celem pracy jest odpowiedź na pytanie – w kontekście przyjętej hipotezy – czy polski program łagodzenia kar pieniężnych realizuje te cele, czy stanowi zatem skuteczny instrument zwalczania porozumień ograniczających konkurencję, w tym zwłaszcza karteli. O ile wskazana powyżej hipoteza badawcza potwierdziła się w pełni (również w realiach polskiego systemu prawa ochrony konkurencji), o tyle odpowiedź na zasadnicze pytanie niniejszej pracy jest negatywna. Polski program łagodzenia kar nie stanowi obecnie skutecznego instrumentu zwalczania porozumień ograniczających konkurencję.Item Wstrzymanie wykonania aktu lub czynności w postępowaniu sądowoadministracyjnym(2012-03-01T11:30:14Z) Daniel, Paweł; Hauser, Roman. PromotorZgodnie z art. 61 § 1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi wniesienie do sądu administracyjnego skargi na akty lub czynności nie wstrzymuje ich wykonania. Art. 61 § 3 powyższej ustawy uprawnia jednak sąd administracyjny do wstrzymania na wniosek skarżącego wykonania zaskarżonego aktu lub czynności, wprowadzając w ramy sądowej kontroli działań administracji instytucję ochrony tymczasowej. Celem rozprawy doktorskiej jest przybliżenie warunków, od spełnienia których uzależnione jest udzielenie ochrony tymczasowej jak też wskazanie charakteru prawnego powyższej instytucji w postępowaniu sądowoadministracyjnym. Doniosłym zagadnieniem podniesionym w pracy było również wskazanie, że instytucji ochrony stanowi jedną z procesowych gwarancji zapewnienia efektywnej ochrony prawnej sprawowanej przez sąd administracyjny a jej zapewnienie w krajowym porządku prawnym jest niezbędne z punktu widzenia postępującego procesu europeizacji sądownictwa administracyjnego.Item Związanie sądu administracyjnego wyrokiem interpretacyjnym Trybunału Konstytucyjnego(2015-02-18) Kiełbowski, Maciej; Hauser, Roman. PromotorNiniejsza rozprawa doktorska porusza problem związania sądu administracyjnego wyrokiem interpretacyjnym Trybunału Konstytucyjnego. W rozprawie zawarto charakterystykę źródeł prawa powszechnie obowiązującego w Rzeczypospolitej Polskiej, przytoczono definicje wyroku interpretacyjnego skonstruowane w doktrynie oraz wskazano odmienne stanowiska i kontrowersje dotyczące kompetencji do wydawania tego typu orzeczeń przez Trybunał. Omówione zostały podobne instytucje prawne w niemieckim i austriackim systemie prawnym. Odrębny rozdział rozprawy poświęcony został instytucji niezawisłości sędziowskiej w odniesieniu do sędziego sądu administracyjnego. Ostatni rozdział rozprawy zawiera obszerne przedstawienie poglądów prezentowanych w orzecznictwie Sądu Najwyższego jak i sądów administracyjnych, oraz propozycję własnego stanowiska autora rozprawy, sprowadzającą się w uproszczeniu do wskazania, że co do zasady sąd administracyjny jest tego typu wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego związany, ale w wyjątkowych sytuacjach, opierając się na konstytucyjnych zasadach, może orzec odmiennie.