Browsing by Author "Jankowiak, Barbara. Promotor"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Informacja zwrotna a efektywności komunikacji interpersonalnej w nauczaniu w szkolnictwie wyższym(2023) Lehrer Kanfo, Orit; Jankowiak, Barbara. Promotor; Gulczyńska, Anna. Promotor pomocniczyCelem prowadzonych badań była ocena skuteczności zastosowania informacji zwrotnej dla efektywności komunikacji interpersonalnej w nauczaniu w szkolnictwie wyższym. Skonstruowano proces osobistego instruktarzu, który umożliwiał ocenę komunikacji interpersonalnej wykładowcy w trakcie prowadzenia zajęć ze studentami w pięciu wymiarach: organizacji lekcji, klarowności przekazu, kontaktu z grupą docelową (studentami), wzbudzania zainteresowania oraz tworzenia wartości. Aby osiągnąć cel badawczy, przeprowadzono badania jakościowe z zastosowaniem badania w działaniu, które umożliwiło uczestnikom aktywność i zaangażowanie w całym procesie. Wzięło w nim udział dziesięciu wykładowców z Beit Berl Academic College. Narzędziami badawczymi wykorzystanymi były: wywiad częściowo ustrukturyzowany (na początku i na końcu procesu), obserwacja nagrania video z prowadzonych zajęć (trzy lekcje w semestrze), rozmowa z zastosowaniem informacji zwrotnej i refleksji (po każdym filmie). Wyniki badań wskazują na zmianę, jaka zaszła w aspektach poznawczych, emocjonalnych i behawioralnych na każdym z wymiarów komunikacji interpersonalnej. Ponadto ustalenia wskazują, że dla wszystkich wykładowców rozmowy zwrotne były znaczące i przyczyniły się do zmiany ich praktyk dydaktycznych. Wykładowcy doświadczyli rozmów zwrotnych jako pozytywnych doświadczeń instruktażowych, które przyczyniły się do doskonalenie ich nauczania.Item Socjoterapia wobec agresji rówieśniczej w szkole. Studium teoretyczno-empiryczne(2022) Wilk, Maciej; Jankowiak, Barbara. Promotor; Kuryś-Szyncel, Karolina. Promotor pomocniczyAgresja rówieśnicza w polskich szkołach jest codziennością, mimo że jej poziom jest niższy niż w wielu innych krajach. Nie zmienia to faktu, że kłótnie, wyzwiska, złośliwości, popychanie, kopanie czy bójki są stałym doświadczeniem polskich uczniów. Już nie nowym, ale dynamicznie rozwijającym się problemem jest cyberbullying. Socjoterapia jako grupowa forma pracy z dziećmi i młodzieżą może stanowić formę przeciwdziałania temu zjawisku. Po pierwsze może być formą pracy z uczniami, których dotyka już problem agresji rówieśniczej w szkołach. Po drugie może stać się formą systematycznej pracy z dziećmi i młodzieżą w celu minimalizowania zagrożenia wystąpienia zjawiska agresji rówieśniczej w szkołach. Celem tej rozprawy było zweryfikowanie w oparciu o zdanie socjoterapeutów pracujących z dziećmi i młodzieżą i stykających się z problematyką agresji rówieśniczej w szkołach, w jaki sposób socjoterapia może być pomocna w pracy z tym problemem. Analiza wyników badań wskazała na dwa aspekty pracy z tym zjawiskiem. Pierwszy dotyczy opracowania szeroko realizowanej przez cały okres nauki różnego rodzaju socjoterapeutycznych zajęć, mających na celu wspieranie rozwoju dzieci i młodzieży, budowanie integracji ze środowiskiem szkolnym, realizowanie psychoedukacyjnych form zajęć. Drugi aspekt podkreślany przez badanych socjoterapeutów koncentruje się na pomocy uczniom, którzy mieli lub mają już kontakt z przejawami agresji rówieśniczej. Łączenie tych dwóch płaszczyzn socjoterapeutycznej pracy w opiniach badanych socjoterapeutów pozwalałoby minimalizować samo zjawisko agresji rówieśniczej w szkołach, jak również negatywne skutki jej występowania.Item Zastosowanie arteterapii w systemie edukacyjnym sektora arabskiego w Izraelu w pracy terapeutycznej z dziećmi doświadczającymi przemocy: perspektywa arteterapeutów(2024) Mussa, Amani; Jankowiak, Barbara. PromotorNiniejsze badanie dotyczyło sposobu w jaki arteterapeuci postrzegają swoją pracę w szkołach specjalnych w arabskim sektorze edukacji w Izraelu z dziećmi, które doświadczyły przemocy. Badania prowadzono w paradygmacie jakościowym przy użyciu zbiorowego studium przypadku. Metodą zbierania danych był pogłębiony częściowo ustrukturyzowany wywiad. W celu dokonania analizy dane zostały poddane transkrypcji, kodowaniu i kategoryzacji. Badanie obejmowało piętnaście pogłębionych wywiadów przeprowadzonych z arabskimi arteterapeutami. Główny wniosek tego badania podkreśla znaczną rozbieżność pomiędzy akceptacją przemocy wobec dzieci w arabskich systemach edukacji a rolą zawodową arteterapeutów, szczególnie w odniesieniu do obowiązkowego zgłaszania przemocy wobec dzieci. W związku z tym sformułowano dwie ważne implikacje. Po pierwsze, istnieje potrzeba specjalistycznych programów szkoleniowych dla arabskich arteterapeutów, aby pomóc wypełnić lukę kulturową w metodach terapeutycznych i ułatwić skuteczne przekazywanie informacji o terapii artystycznej pracownikom szkół i szerszej społeczności. Po drugie, uzyskane wnioski podkreślają znaczenie dyskusji na temat ustawodawstwa mającego na celu alternatywne podejścia do obowiązkowego zgłaszania, takie jak utworzenie społeczności szkolnej, która będzie w stanie odpowiednio zająć się incydentami przemocy i na nie zareagować. This study examined how art therapists perceive their work in special schools in the Arab education sector in Israel with children who have experienced violence. The research was conducted in a qualitative paradigm using a collective case study. The data collection method was an in-depth semi-structured interview. For analysis, the data were transcribed, coded and categorized. The study included fifteen in-depth interviews conducted with Arab art therapists. The main finding of this study highlights the significant discrepancy between the acceptance of violence against children in Arab education systems and the professional role of art therapists, particularly with regard to mandatory reporting of violence against children. As a result, two important implications were formulated. First, there is a need for specialized training programs for Arab art therapists to help bridge the cultural gap in therapeutic methods and facilitate the effective communication of art therapy information to school staff and the wider community. Second, the findings underscore the importance of discussing legislation aimed at alternative approaches to mandatory reporting, such as creating a school community that can adequately address and respond to violent incidents.