Browsing by Author "Maciejewski, Andrzej. Promotor"
Now showing 1 - 3 of 3
Results Per Page
Sort Options
Item Badanie właściwości absorpcyjnych i emisyjnych imidazoliowych cieczy jonowych na przykładzie tetrafluoroboranu 1-butylo-3-metyloimidazoliowego(2016) Gutowska, Natalia; Maciejewski, Andrzej. PromotorCelem pracy było określenie rzeczywistych właściwości absorpcyjnych i emisyjnych jednej z najczęściej badanych imidazoliowych cieczy jonowych, tetrafluoroboranu 1-butylo-3-metyloimidazoliowego (bmimBF4), ponieważ wiele zastosowań tych związków opiera się na dokładnej znajomości ich właściwości spektralnych. Nieoczekiwanie, publikowane do tej pory widma absorpcji (a także widma emisji) bmimBF4 znacznie się różnią. Dlatego niezwykle ważne jest określenie przyczyn tych niezgodności. W tej pracy przedstawione zostało nowe podejście do wykorzystania układu HPLC sprzężonego ze spektrofotometrem i detektorem emisyjnym. Po raz pierwszy przedstawione zostało widmo absorpcji bmimBF4 w zakresie krótkofalowym i wyznaczony molowy współczynnik absorpcji dla tego pasma. Wyniki badań pokazały, że bmimBF4 w dużym stężeniu tworzy agregaty złożone z różnej liczby par jonowych, a dla małych stężeń obserwuje się obecność kompleksów tworzonych z cząsteczkami wody. Ponadto, przedstawione zostały widma absorpcji zarówno dla agregatów, jak i dla kompleksów z wodą. Wyniki badań pokazały, że wkład zanieczyszczeń w mierzoną emisję jest niezwykle duży i wynosi ok. 70%. Jedynie 30% obserwowanej emisji pochodzi od bmimBF4. Wyznaczone zostały także wartości wydajności kwantowej emisji zarówno dla agregatów tworzonych przez bmimBF4, jak i dla kompleksów tworzonych z cząsteczkami wody.Item Właściwości spektralne, fotofizyczne i fotochemiczne wybranych fotochromowych zasad Schiffa(2013-07-03) Filipczak, Katarzyna; Maciejewski, Andrzej. PromotorFotochromowe zasady Schiffa są bardzo intensywnie badane ze względu na zachodzący u nich proces ESIPT, ich właściwości fotochromowe oraz na liczne zastosowania. Mogą one występować w postaci tautomeru enolowego i tautomeru keto. Każdy z nich może występować w postaci dwóch izomerów, te z kolei mogą tworzyć po kilka konformerów. Ponadto, zasady Schiffa mogą tworzyć dimery, a także większe agregaty. Tak więc w próbce badanej zasady Schiffa może być obecnych kilka różnych indywiduów. Do tej pory nie było możliwe bezpośrednie i jednoznaczne stwierdzenie, jakie indywidua są obecne w badanej próbce zasady Schiffa, jakie jest ich stężenie oraz jakie są ich właściwości spektralne, fotofizyczne i fotochemiczne. Dlatego najważniejszym celem pracy było uzyskanie odpowiedzi na te ważne pytania. Realizacja postawionych celów była możliwa dzięki zastosowaniu szeregu dobrze uzupełniających się metod badawczych. Część badań została przeprowadzona przy użyciu absorpcyjnych i emisyjnych spektrometrów, zarówno stacjonarnych, jak i rozdzielczych w czasie. Jednak kluczowe dla realizacji badań było wszechstronne wykorzystanie układu wysokosprawnej chromatografii cieczowej.Item Zastosowanie metody UHPLC z detektorem PDA i emisyjnym do badania właściwości spektralnych i fotofizycznych 7-aminokumaryny, C120.(2019) Hetmańska, Magdalena; Maciejewski, Andrzej. PromotorTematyka rozprawy doktorskiej skupia się na nietypowym zastosowaniu układu UHPLC z detektorem absorpcyjnym UV-VIS (PDA) i emisyjnym (FL) do badania właściwości spektralnych i fotofizycznych związków chemicznych, które mogą tworzyć kilka różnych indywiduów. W pracy zaproponowano koncepcję badań i opracowanie metodyki pomiarów, których celem jest wyznaczenie na układzie UHPLC-PDA-FL stałych homodimeryzacji o bardzo dużych wartościach, KDM = 105-1010 dm3/mol. Wyznaczenie tak dużych wartości KDM pozwoli po raz pierwszy na stwierdzenie w jakiej postaci występuje badany związek w szerokim zakresie stężeń 10-10 – 10-5 mol/dm3. Za pomocą układu UHPLC-PDA-FL możliwe jest, po rozdziale na kolumnie chromatograficznej, określenie jakie indywidua tworzy badany związek, wyznaczenie ich stężenia i zbadanie ich właściwości. Do badań wybrano 7-amino-4-metylo-1,2-benzopiron (C120). W wyniku przeprowadzonych badań i analizy wyników stwierdzono, że C120 w ACN tworzy szereg indywiduów: monomer, trzy kompleksy monomeru z cząsteczkami rozpuszczalnika, dwa dimery oraz dwa kompleksy dimerów z cząsteczkami rozpuszczalnika. Wyznaczono właściwości spektralne i fotofizyczne tych indywiduów. Stwierdzono również, że C120 w zakresie stężeń 10-6–10-4 mol/dm3 występuje niemal wyłącznie w postaci dimeru, a nie monomeru jak do tej pory powszechnie przyjmowano. Dla cząsteczki C120 wyznaczono bardzo dużą wartość KDM = 1.5 x 109 dm3/mol w ACN i w mniej polarnym 1-chlorobutanie, KDM = 9 x 109 dm3/mol.