Browsing by Author "Mularski, Krzysztof. Promotor"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Stwarzanie szczególnego niebezpieczeństwa dla otoczenia jako przesłanka odpowiedzialności odszkodowawczej z tytułu czynów niedozwolonych(2024) Moska, Monika Magdalena. Promotor; Mularski, Krzysztof. PromotorRozprawa dotyczy stwarzania szczególnego niebezpieczeństwa dla otoczenia jako przesłanki (podstawy) odpowiedzialności deliktowej. W wielu europejskich systemach prawnych istnieją klauzule ogólne ustanawiające odpowiedzialność na zasadzie ryzyka związaną z wyjątkowo niebezpieczną przyczyną szkody. W polskim porządku prawnym brak jest obecnie takiej regulacji. Wiele przepisów zostało jednak sformułowanych przez prawodawcę w taki sposób, że zarówno przedstawiciele doktryny, jak i judykatura, niemalże jednomyślnie twierdzą, iż to właśnie wzmożone niebezpieczeństwo wyrządzenia szkód stanowi ich motyw (ratio legis). Najbardziej ilustratywnym przykładem takiej regulacji jest chyba art. 435 k.c. Tyle tylko, że zawarte w nim unormowanie już na pierwszy rzut oka jawi się jako mocno anachroniczne. Jest to element szerszego problemu, związanego z tym, że kształt współczesnego prawa zobowiązań w swoim rudymentarnym zrębie wywodzi się z przełomu XIX i XX wieku. Treść powstałych wówczas kodyfikacji cywilnych państw Europy Zachodniej silnie wpłynęła bowiem – za pośrednictwem Kodeksu zobowiązań – na kształt III księgi Kodeksu cywilnego. Dokonywane na przestrzeni lat zmiany legislacyjne miały na celu przede wszystkim dostosowanie regulacji do zmieniającego się modelu społeczno-gospodarczego, a w niewielkim stopniu uwzględniały postęp technologiczny, gdyż rewolucje technologiczne całkowicie transformujące życie społeczne (takie jak np. upowszechnienie się pary czy elektryczności) zdarzały się średnio raz na sto lat. W ostatnich latach obserwujemy jednak gwałtowne zwiększenie tempa rozwoju technologicznego i jesteśmy świadkami nieustannej rewolucji technologicznej. W porównaniu z czasami twórców Kodeksu zobowiązań i Kodeksu cywilnego z 1964 r. liczba innowacji technologicznych znacznie wzrosła, a czas pomiędzy kolejnymi osiągnięciami techniki i nauki, jak również czas potrzebny na wdrożenie efektów tych osiągnięć do masowej produkcji, znacznie się skrócił. Powyższe czynniki stanowiły asumpt do sformułowania w rozprawie hipotez badawczych, które w pewnym uproszczeniu przedstawić można następująco: (H1) Obowiązujące obecnie w Polsce przepisy prawne regulujące odpowiedzialność odszkodowawczą z tytułu czynów niedozwolonych nie przystają do obecnych uwarunkowań gospodarczo-technologicznych. (H2) Klauzula ogólna wprowadzająca odpowiedzialność na zasadzie ryzyka związaną z wyjątkowo niebezpieczną przyczyną szkody wydaje się najbardziej adekwatna do szybkiego postępu technologicznego oraz spójna z systemem wartości przypisywanym racjonalnemu prawodawcy. Przeprowadzone badania można podzielić na pięć głównych części: 1)Analiza zasad odpowiedzialności deliktowej pozwalająca na ustalenie ich aksjologicznego uzasadnienia. 2)Analiza obowiązujących regulacji krajowych dotyczących odpowiedzialności odszkodowawczej związanej z wprowadzeniem szczególnego niebezpieczeństwa dla otoczenia, tj. art. 435 k.c. oraz rozwiązań zawartych w ustawach szczególnych (dotyczących odpowiedzialności za szkody jądrowe, szkody górnicze i szkody w środowisku). 3)Część komparatystyczna obejmująca analizę analogicznych rozwiązań przyjętych w innych państwach europejskich (tj. w systemie niemieckim, francuskim i czeskim) oraz tzw. prawie modelowym (tj. w Principles of European Tort Law oraz w Draft Common Frame of Reference). 4)Analiza zagrożeń związanych z rozwojem nowych technologii i generowanych przez nie problemów w zakresie prawa deliktów (ze szczególnym uwzględnieniem systemów sztucznej inteligencji i związanych z nimi propozycji w prawie UE). 5)Synteza wyników badań i przedstawienie rekomendacji nowelizacji obowiązujących przepisów (postulaty de lege ferenda). W badaniach wykorzystano przede wszystkim metodę dogmatycznoprawną. Interpretacja tekstów prawnych nastąpiła przy odwołaniu się do Macieja Zielińskiego derywacyjnej koncepcji wykładni w jej postaci rozwiniętej przez Olgierda Boguckiego. Istotną rolę w pracy odegrała również analiza orzecznictwa sądów powszechnych (przede wszystkim Sądu Najwyższego oraz sądów apelacyjnych). Ponadto w badaniach wykorzystano metodę komparatystyczną oraz uwzględniono, w miarę możliwości, dorobek ekonomicznej analizy prawa. W niewielkim zakresie wykorzystano również metodę historyczną, elementy logiki formalnej oraz metodę socjologiczno-prawną. Zastosowanie powyższych metod doprowadziło do potwierdzenia wstępnie sformułowanych hipotez badawczych. The dissertation concerns creating a particular danger to the environment (surroundings) as a ground for tort liability. Many European legal systems incorporate general clauses introducing strict liability associated with an extraordinarily dangerous cause of damage. The regulations currently effective in Poland do not contain such a provision. However, many provisions have been formulated by the lawgiver in such a way that both literature and the judicatory almost unanimously claim that it is the increased risk of causing damage that constitutes the motive (ratio legis) of these regulations. The most illustrative example of such a provision is art. 435 of the Polish Civil Code. Unfortunately, today this provision seems archaic. Which is a part of a broader problem related to the fact that the contemporary system of liability law in Poland was established in general at the turn of the 19th and 20th centuries. The content of the civil codifications of Western European countries established at the time had a strong impact on the development of the Polish Code of Obligations of 27 October 1933 and through it on the form of volume III of the currently effective Civil Code of 23 April 1964. The legislative amendments made over years were aimed mainly at adaptation of regulations to the changing social and economic model of the state. They recognised technological progress on a small scale, because technological revolutions, which completely transformed social life (such as e.g. popularization of steam or electricity) occurred on average once every century. However, the recent years have brought a considerable spike in the pace of technological development and we are currently witnessing an incessant technological revolution. Compared to the times of the authors of the Code of Obligations and the Civil Code of 1964, the numbers of technological innovations have risen considerably and the time between successive technological and scientific breakthroughs as well as the time required to implement the effects of these accomplishments into mass production has been greatly reduced. The above-mentioned factors have led to formulation of the research hypotheses, which can be briefly presented as follows: (H1) The provisions currently effective in Poland regulating tortious liability for damages do not correspond to the current economic and technological reality. (H2) A general clause introducing strict liability associated with an extraordinarily dangerous cause of damage seems to be the most appropriate solution for the current rapid technological progress and appear to be coherent with system of values attributed to a rational lawgiver. The conducted research can be divided into five main segments: 1)Analysis of the rules of tort liability allowing to establishment of their axiological justification. 2)Analysis of the effective national regulations concerning compensation liability associated with introduction of escalated danger to the surroundings, i.e. art. 435 of the Civil Code and the solutions presented in specific laws (concerning liability for nuclear damage, mining damage and environmental damage). 3)Comparative part covering the analysis of corresponding solutions established in other European countries (i.e. in the German, French and Czech systems) and the so-called reference law (i.e. in the Principles of European Tort Law and in the Draft Common Frame of Reference). 4)Analysis of hazards associated with development of new technologies and problems generated by them in the field of tort law (with particular emphasis on artificial intelligence systems and proposals in EU law in this regard). 5)Synthesis of the research results and presentation of recommendations for changing effective standards (de lege ferenda postulates). The study used primarily the legal dogmatic method. The legal texts are interpreted mainly in scope of the derivative concept of the interpretation of M. Zieliński in the form developed by O. Bogucki. The analysis of common court rulings (mainly those of the Supreme Court and Courts of Appeals) also plays an important role in this thesis. In addition, the research used comparative method and took into account, as far as possible, the achievements of the economic analysis of law. The historical method, the elements of formal logic and the sociological method were also used to a limited extent. The application of the above-mentioned methods led to the confirmation of the initially formulated research hypotheses.Item Zobowiązania in solidum w świetle założeń metodologicznych poznańsko-szczecińskiej szkoły teorii prawa(2025) Klaczak, Piotr; Mularski, Krzysztof. PromotorW polskim systemie prawnym przyjęto tzw. zasadę formalnego źródła solidarności, zgodnie z którą zobowiązanie jest solidarne tylko wtedy, gdy wynika to z ustawy lub z czynności prawnej. W związku z tym powstaje problem kwalifikowania sytuacji, w których brak jest tak rozumianego źródła solidarności, a mimo to wierzyciel może domagać się spełnienia całości świadczenia od każdego z dłużników, a zaspokojenie wierzyciela przez któregokolwiek z nich zwalnia pozostałych. W orzecznictwie i doktrynie stworzono konstrukcję zwaną „zobowiązania in solidum” dla rozwiązywania problemów pojawiających się właśnie na tle tego typu sytuacji. W pracy doktorskiej przedstawiona została geneza konstrukcji zobowiązań in solidum z zarysowaniem zarówno kontekstu historycznoprawnego, jak i prawnoporównawczego. Następnie konstrukcję tę poddano możliwie szczegółowej analizie przy wykorzystaniu narzędzi metodologicznych właściwych dla Poznańsko-Szczecińskiej Szkoły Teorii Prawa. Takiej samej analizie poddano instytucję solidarności biernej, a następnie dokonano odpowiednich porównań. Ostatecznie przyjęto, że zobowiązania in solidum stanowią specyficznie rozumiany zbieg norm indywidualnych i konkretnych. Dla sformułowania tych wniosków konieczne było sięgnięcie do rozważań dotyczących zbiegu norm prawnych prowadzonych zarówno w teorii prawa, jak i w doktrynie prawa karnego. Po dokonaniu ustaleń o charakterze teoretycznym i ogólnym przedstawiono najważniejsze przypadki kwalifikowane w doktrynie jako zobowiązania in solidum. Szczególną uwagę poświęcono zagadnieniu współodpowiedzialności odszkodowawczej wielu podmiotów za jedną szkodę. W tym kontekście konieczne okazały się rozważania dotyczące pewnych fundamentalnych dla odpowiedzialności odszkodowawczej zagadnień, takich jak sposób rozumienia szkody czy koncepcja adekwatnego związku przyczynowego. Każde z podejmowanych zagadnień rozważane było w kontekście specyfiki wynikającej z występowania więcej niż jednego podmiotu zobowiązanego do naprawienia szkody. Na tle współodpowiedzialności odszkodowawczej wielu podmiotów za jedną szkodę analizie poddano problem dopuszczalności stosowania przepisów o solidarności dłużników do zobowiązań in solidum. Poczynione ustalenia posłużyły do sformułowania ogólnych wniosków o niedopuszczalności stosowania tychże przepisów do analizowanej konstrukcji. W rozprawie przedstawiono również problemy pojawiające się w innych sytuacjach kwalifikowanych w doktrynie jako zobowiązania in solidum. Szczególnie wiele miejsce poświęcono sytuacji, w której in solidum odpowiadają podmioty zobowiązane na podstawie odpowiedzialności odszkodowawczej oraz bezpodstawnego wzbogacenia. Analizie poddano również m.in. współodpowiedzialność dłużnika rzeczowego i osobistego. Przeprowadzone analizy pozwoliły zrekonstruować teoretyczny model zobowiązań in solidum sformułowany w języku właściwym dla analitycznej teorii prawa. Tak zarysowana konstrukcja umożliwiła z kolei rozwiązanie wielu szczegółowych problemów pojawiających się na tle poszczególnych przypadków kwalifikowanych w doktrynie jako zobowiązania in solidum. W konsekwencji wyprowadzono również wniosek o niedopuszczalności stosowania przepisów o solidarności dłużników do zobowiązań in solidum. Jednocześnie zaproponowano rozwiązywanie pojawiających się na tym tle problemów w oparciu o przedstawioną w pracy koncepcję. The Polish legal system has adopted the so-called principle of a formal source of solidarity according to which an obligation is joint and several only when it results from an act or a legal transaction. In connection with this a problem arises how to qualify situations where there is no a source of solidarity thus understood, and yet a creditor may demand a full performance of the obligation from each of debtors, and a satisfaction of the creditor by any of them discharges the others from it. In the jurisdiction and in the doctrine it was created a legal construction called „obligations in solidum” to solve problems arising just in relation to this type of situations. In the PhD thesis the origin of the legal construction of obligations in solidum was presented as well as both the historical and legal context and the legal and comparative one were outlined. Following the construction was submitted for as thorough analysis as possible using methodological tools specific for the Poznań-Szczecin School of Legal Theory. The institution of passive solidarity was subject to the same analysis, and afterwards appriopriate comparisons were made. Finally it was assumed that obligations in solidum are a specifically understood concurrence of individual and concrete legal norms. In order to formulate the conclusions it was necessary to refer to considerations regarding the concurrence of legal norms carried out both in the legal theory and in the doctrine of criminal law. After reaching the findings of a theoretical and general nature the most important cases, which are qualified in the doctrine as obligations in solidum, were presented. The particular attention was paid to the issue of a co-liability of many entities for one damage. In this connection it was necessary to consider some issues which are fundamental for liability for damages such as the way of understanding a damage or the concept of the adequate casual nexus. Each of the issues discussed was considered in the connection with specificity resulting from the presence of more than one entity which are obliged to redress a damage. In relation to a co-liability of many entities for one damage the admissibility of application of provisions on joint and several liability of debtors to obligations in solidum was submitted for analysis. The findings reached were used to formulate general conclusions on the inadmissibility of application of these provisions to the analyzed construction. In the thesis problems arising in other situations, which are qualified in the doctrine as obligations in solidum, were also presented. Especially a lot of attention was paid to a situation in which obliged entities are liable in solidum on the basis of liability for damages and of an unjust enrichment. Among other things a co-liability of a mortgager and of a personal debtor was also subject to analysis. The conducted analyses allowed to reconstruct a theoretical model of obligations in solidum which is formulated in the language specific to the analytical legal theory. Such an outlined construction allowed in turn to solve many specific problems arising in relation to individual cases which are qualified in the doctrine as obligations in solidum. In the result the conclusion of the inadmissibility of application of provisions on joint and several liability of debtors to obligations in solidum was also drawn. At the same time it was proposed on the basis of the concept presented in the thesis to solve problems arising in this context.