Browsing by Author "Ratajczakowa, Dobrochna. Promotor"
Now showing 1 - 4 of 4
Results Per Page
Sort Options
Item Formy wodewilowe w teatrze polskim na początku XIX wieku(2018) Mielcarek, Marta Dorota; Ratajczakowa, Dobrochna. PromotorPraca doktorska Formy wodewilowe w teatrze polskim na początku XIX wieku jest pierwszą rozprawą na gruncie polskim, podejmującą próbę zdefiniowania formy teatralno-muzycznej wodewil, zarysowania jej genezy oraz wskazania historycznych przesłanek jej ewolucji. W rozdziale początkowym przedstawiona zostaje biografia wodewilu ze wskazaniem na : terminologię i definicję, powstanie i rozwój formy od XV do XVII wieku, rozpowszechnienie i funkcję, strukturę muzyczną i tekstową, wodewil w różnych gatunkach dramatycznych po 1760 roku, epokę Scribe`a, finałowy wodewil. Część druga zostaje poświęcona wodewilowi na gruncie polskim, jego rozwojowi w początkach XIX wieku. Część trzecia i czwarta rozprawy rozgałęziają się na dwa bloki – biograficzny i analityczny. W bloku pierwszym przedstawione zostają sylwetki kompozytorów – Józefa Elsnera i Karola Kurpińskiego oraz autorów librett – Ludwika Adam Dmuszewskiego, Jana Nepomucena Kamińskiego, Alojzego Fortunata Żółkowskiego (ojca). W bloku drugim próbie analizy poddane zostają dzieła sceniczne Józefa Elsnera - Król Łokietek, czyli Wiśliczanki, Siedem razy jeden oraz dzieła Karola Kurpińskiego –Zabobon, czyli Krakowiacy i Górale, Czaromysł (Książę Popiel). Analizie słowa towarzyszą muzyczne szkice analityczne partytur. Rozprawę dopełnia bogata ikonografia z epoki.Item Ostatnia dama polskiego teatru lalek. Leokadia Serafinowicz i jej poznański teatr dla dzieci(2023) Drwięga, Agata; Ratajczakowa, Dobrochna. Promotor; Suszczyński, Karol. Promotor pomocniczyRozprawa jest poświęcona Leokadii Serafinowicz – wybitnej twórczyni polskiego teatru lalek i ambitnej reformatorce teatru dla dzieci; niemal zapomnianej przez historię artystce, która pragnęła tworzyć teatr dla małoletnich na najwyższym, europejskim poziomie. We wstępie przypomniano najszerzej znane dokonania Serafinowicz w dziedzinie scenografii, reżyserii i lalkowego teatru dla dorosłych, a także przedstawiono powody, dla których należy docenić nowatorstwo artystki w jej myśleniu o dziecięcych widzach. Pierwszy rozdział zawiera rys biograficzny Serafinowicz od jej najmłodszych lat do czasu, gdy została dyrektorką TLiA Marcinek w Poznaniu (1915–1960). Rozdział II to dotychczasowa historia poznańskiej sceny lalkowej (1945–1960), a także informacje o wszystkich twórcach teatru Leokadii Serafinowicz. W kolejnych dwóch częściach pracy skupiono się na tym, co wyróżniało poznański teatr na tle innych scen lalkowych: szczegółowo omówiono najbardziej pionierskie spektakle, które powstały w Poznaniu w latach 1960–1977, a także przywołano ich recepcję w mieście, kraju i za granicą (rozdział III). Przedstawiono również Przegląd Polskich Współczesnych Sztuk Lalkowych „Konfrontacje” (1964–1968) – pierwszy w polskiej historii festiwal teatru dla dzieci. W pracy zreferowano także trudne relacje artystki ze środowiskiem lalkarskim, które – zdaniem autorki – zaważyły na ostatecznym zepchnięciu najważniejszych dokonań Serafinowicz w niepamięć. Praca zawiera również obszerny aneks. This work is devoted to Leokadia Serafinowicz – an outstanding creator of the puppet theatre and an ambitious reformer of Polish theatre for young audiences (TYA); an artist who wanted to create theatre for children at the highest European level but still is almost completely forgotten. The introduction recalls Serafinowicz’s most widely known achievements in stage design and direction of puppet theatre for adults and shows why she is called an innovative TYA artist. The first chapter is an overview of Serafinowicz’s life and career from her childhood until the moment when she became a director of Teatr Lalki i Aktora Marcinek in Poznań (1915–1960). The second chapter contains the history of this theatre (1945–1960) and its creators. The last two chapters discuss what made the Marcinek theatre stand out from other puppet theatres: the pioneering plays staged between 1960 and 1977 and their reception in the city, country, and abroad. This work also presents the first Polish theatre festival for children in Polish history “Konfrontacje” (1964–1968). A significant part of the dissertation focuses on strained relations between Serafinowicz and the puppetry community in Poland and abroad, which, in the author’s opinion, contributed to the final relegation of her profound impact in contemporary TYA to oblivion. The work also contains an extensive appendix.Item Telluryczna Andaluzja w trylogii dramatycznej Federica Garcíi Lorki(2013-04-25) Wojtysiak-Wawrzyniak, Katarzyna; Ratajczakowa, Dobrochna. PromotorTematem dysertacji jest analiza korzeni kulturowych trylogii dramatycznej Federica Garcíi Lorki. W pierwszym rozdziale przedstawiam wielowiekową i wielokulturową ziemię Andaluzji, która jest kolebką twórczości poetyckiej i dramatycznej Lorki. W drugim rozdziale przedstawiam fenomen tauromachii, który jest jednym z najstarszych na Półwyspie Iberyjskim. W następnym rozdziale analizuję rdzenny fenomen flamenco. Później omawiam cechy charakterystyczne dla dramatu i teatru Lorki. Trzy ostatnie rozdziały przedstawiają szczegółową analizę trylogii.Item Theatre and history. György Spiró’s dramatic works(2012-05-29T07:45:56Z) Schalotte, Weronika; Ratajczakowa, Dobrochna. PromotorPraca dotyczy dramaturgii Györgya Spiró jako szczególnej refleksji historycznej, operującej jednocześnie skalą makro- i mikro-historii, powagi i szyderstwa, tragicznej i komicznej podszewki ludzkiego doświadczenia. Dramaturg kwestionuje stereotypy i oficjalne wersje historii, jak również porządek gatunkowy dramatu, w samym centrum swego pisarstwa stawiając pytania o zasadę dyskursu/ów, ich układ, źródło ich znaczeń, a także o to, co decyduje o ich spójności lub jej braku. To historia widziana poprzez ludzkie relacje, historia prezentowana poprzez sytuację dramatyczną, która, jako egzystencjalna pułapka, organizuje jednocześnie świadomość bohaterów i sceniczną akcję. Praca zawiera analizę dwunastu dramatów (Hannibal, Obrońcy Kőszeg, Menyhárt Balassi, Dynastia Árpádów, Małgorzata od zajęcy, Król Karo, Cesarz pokoju, Szalbierz, Kurzy łeb, Kwartet, Opera mydlana, Prah) oraz omówienie recepcji twórczości Spiró w Polsce.