Książki/rozdziały (WT)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Książki/rozdziały (WT) by Issue Date
Now showing 1 - 20 of 39
Results Per Page
Sort Options
Item Teologia pomiędzy wiedzą a mądrością(Poznań, Wydział Teologiczy UAM, 2007) Kotkowska, ElżbietaItem Zwrot ku doświadczeniu w teologii XX wieku(Poznań, Wydział Teologiczny UAM, 2007) Kotkowska, ElżbietaItem Zwyczajna/niezwyczajna codzienność w opowiadaniach Karla Capka(Slovenske filozoficke zdruzenie, Polskie Towarzystwo Filozoficzne, 2008) Rossa, PiotrThe article discusses the subject of everyday life in its twofold dimension, as the experience of banality and normality, as well as the possibility of deeper theological meaning. In doing so, the discussion refers to Karel Capek's Apocrypha Tales. First, the article points to every event, as understood from a historical and religious perspective. Next, it concentrates on the Bible, as a particular example of the possible historic and religious record of this event. Finally, in order to show his profound perception of human existence in its inception, duration and completion, the article points to the Apocryphal writings, as a record which is theological by nature. This is illustrated by the particular representative examples from the Tales (Holy Night, The Crucifixtion, and Lazarus.Item Ku metodzie integralnej w teologii fundamentalnej. Sposoby konstruowania interdyscyplinarnych działań w poszukiwaniu locorum theologicorum. Zastosowanie i weryfikacja na przykładzie życia i twórczości Simone Weil(Wydział Teologiczny UAM, 2010) Kotkowska, ElżbietaNiniejsza praca powstała z rozpoznanej potrzeby projektowania nowych ujęć poznawczych w teologii obejmujących, w tym samym stopniu, odniesienia do dziedzin teologicznych, jak i innych nauk. Podjęto próbę skonstruowania procedur badawczych, które mogą stać się punktem wyjścia ku stworzeniu pełnej metody integralnej w teologii fundamentalnej. Stąd tytuł pracy Ku metodzie integralnej w teologii fundamentalnej. Budowanie nowych zasad aktywności badawczej związane jest zawsze z etapem konstrukcyjnym i etapem weryfikacyjnym przygotowanych narzędzi, co zostało wyartykułowane w podtytułach: Sposoby konstruowania interdyscyplinarnych działań w poszukiwaniu »locorum theologicorum«. Zastosowanie i weryfikacja na przykładzie życia i twórczości Simone Weil. Tym samym praca jest dwuczęściowa. Celem pierwszej części jest przedstawienie, w jaki sposób konstruować poszukiwania nowych locorum theologicorum. Druga część pracy ma charakter weryfikacyjny. Opracowane narzędzia badawcze zostały zastosowane do odpowiedzi na pytanie: Na ile życie i twórczość francuskiej myślicielki, Simone Weil, może stać się źródłem dla tworzonych współcześnie opinii teologicznych? W przedstawianej pracy powiązano, dość ściśle, konstruowanie integralnego ujęcia badawczego z poszukiwaniem nowych czy reinterpretacją już rozeznanych miejsc teologicznych. Główny cel pracy związany jest z opisywaniem działań, które uprawdopodobniają otrzymanie nowych treści. Przyjęty sposób działania to wyjaśnianie, nie mające statusu pełnej prawdziwości logicznej; jednak jest ono procedurą, która pozwala w pewnym stopniu obiektywizować subiektywne dane płynące z otaczającej nas rzeczywistości. Pozwoliło to na kompetentne poruszanie się w przestrzeni zdań uznanych za prawdziwe zarówno w ramach teologii, jak i innych nauk. Dlatego w tej pracy skupiono się na przedstawieniu procedur poszukiwań, weryfikacji i możliwego zastosowania w badaniach naukowych współczesnych miejsc teologicznych. Ważniejszy jest sposób otrzymywania określonych wyników, a wynik tychże działań doceniony jest dopiero na etapie weryfikacyjnym skonstruowanych narzędzi badawczych. W części pierwszej pracy skupiono się na tworzeniu ogólnych zasad myślenia w ramach teologii fundamentalnej. Konstruowanie narzędzi badawczych rozpoczęto od rozeznania i przedstawienia najgłębszych fundamentów, korzeni zastosowanych procedur poprzez opis zasad opracowywania i przygotowywania działań operacyjnych. Określenie tych zasad związane jest z wprowadzeniem nowego sposobu ujmowania problematyki badawczej poprzez tak zwane myślenie modelowe. Pozwala ono na włączenie w proces uzasadniania otrzymanych wyników, oprócz dowodzenia i tłumaczenia, również tak zwanego wyjaśniania, poprzez zataczanie coraz wyższych kręgów po metodycznej spirali, której osią jest odniesienie do Bożego Objawienia odczytanego we wspólnocie Kościoła. Dzięki temu otrzymano śmiałą hipotezę, w której uwzględniono w tym samym stopniu Objawienie Boga, jak i adresata tegoż, z jego pełnym osadzeniem w rzeczywistościach ziemskich. Holistyczne, w ramach tworzonego modelu, ujmowanie problematyki pozwoliło również na ukazywanie ciągle nowych aspektów tworzonej metody integralnej. Opracowane zostały zasady konstruowania modelu ujmowania rzeczywistości Objawienia w aspekcie przedmiotowym. Jako podstawę działań przyjęto istniejącą już w teologii fundamentalnej metodę historiozbawczą. Przechodząc do systematycznej prezentacji, jako odniesienia graniczne tworzonego modelu «przestrzeni eklezjalnej» wprowadzono ujęcia teologiczne św. Ireneusza z Lyonu i św. Justyna Męczennika. Konstruując narzędzia pozwalające na ujęcia podmiotowe treści przeżyć odbiorcy Objawienia jako odniesienia graniczne wprowadzono koncepcje Umberto Eco, Geralda O’Collinsa i Paula Ricoeura. Pozwalają one na modelowe ujęcie ludzkich przeżyć jako «dzieła otwartego». W etapie czwartym podjęto próbę ustalenia zasad wzajemnego przenikania się ujęć przedmiotowych i podmiotowych problematyki badawczej, by stworzyć ujęcie integralne w opracowywaniu treści teologicznych. Powstały model «wzajemnych oddziaływań» okazał się przydatnym narzędziem w ocenie teologicznego potencjału interdyscyplinarnych oddziaływań pomiędzy teologią fundamentalną a treściami innych nauk. Pozwolił on doprecyzować warunki możliwości przyjęcia jakiejś ludzkiej aktywności jako locus theologicus z zachowaniem odpowiedniej relacji do Objawienia odczytanego we wspólnocie Kościoła z możliwym do osiągnięcia stopniem obiektywizacji. W cześć drugiej pracy realizuje się konieczną w naukach weryfikację opracowanych narzędzi badawczych i uwiarygodnienia działań operacyjnych poprzez zastosowanie do analizy konkretnego przypadku, którym jest życie i twórczość Simone Weil. Praca w tej części również została podzielona na etapy według aspektowego ujęcia umożliwiającego różne punkty widzenia tego samego przedmiotu badawczego. Ponieważ opracowane modele teoretyczne tworzą ramy dla nowej twórczości badacza, kolejne etapy weryfikacyjne są dalszym ciągiem budowania sposobów ujęcia ukonkretnionej tematyki. Życie i twórczość Simone Weil zostały przedstawione w czterech perspektywach badawczych. Pierwsza z nich jest ujęciem z punktu widzenia relacji «dzieło – autor dzieła», kolejna wprowadza dodatkowe odniesienia związane z relacją «dzieło – odbiorca dzieła». Trzeci aspekt skupia się na możliwych do odczytania z twórczości Simone Weil, treściach teologicznych na bazie relacji «dzieło – badacz dzieła». Najpłodniejszym badawczo okazało się odniesienie «dzieła», któremu na imię Simone Weil ku wymiarowi eschatologicznemu chrześcijaństwa. Opracowana metoda i przedstawione warunki weryfikacyjne ustalające kryteria w uznaniu jej przemyśleń i koncepcji jako locus theologicus ukazały się jako niezwykle przydatne.Item Kim jestem? Kim się staję? W dialogicznym napięciu JA-TY. Źródła teoretyczne(Wydział Teologiczny UAM, 2010) Kotkowska, ElżbietaW niniejszym artykule przedstawiono komponenty wchodzące w skład źródeł teoretycznych, będących podstawą powstania konspektu warsztatów. Treść artykułu nie wychodzi poza obszar metodologii teologicznej. Badania ukazujące przesłanki procesów zaaranżowanych w czasie warsztatów oraz podane wnioski końcowe wynikają z badań przeprowadzonych w polu analiz teologii fundamentalnej. Ta dziedzina teologiczna zakłada interdyscyplinarne łączenie metod i osiągnięć teologii i nauk antropologicznych. W kolejnych odsłonach ukazane zostały trzy aspekty odkrywania ludzkiego JA w dialogicznym napięciu z TY. Dzięki analizie transakcyjnej Erica Berne’a można ukazać, przy pomocy prostych technik edukacyjnych, że człowiek w poznaniu siebie potrzebuje drugiego w każdym aspekcie swego istnienia. Tym, co umożliwia mu bycie z sobą i innymi do zdolność wczucia. Tę kategorię badawczą analizowała Edyta Stein jako podstawę realnych relacji JA-TY, gdzie poprzez TY może zostać określony sam człowiek jako nie-ja, inny, drugi, czy ostatecznie osobowy Bóg. Możliwość zastosowania procesów opartych na wczuciu w przestrzeni relacji wiary doprowadza ku teologii duchowości. W jej ramach wypracowany został model antropologiczny, który widzi człowieka w ciągłym stawaniu się wobec innych i Boga. Przyjęta do badań praktyczno-biblijna antropologia Ignacego Loyoli pozwala na uwiarygodnienie kroków podjętych w czasie warsztatów, tak by nie były manipulacją a służyły wolnemu wyborowi uczestników w świadomym poszukiwaniu sensu i celu istnienia.Item Kim jestem? Kim się staję? Od praktyki do teorii(Wydział Teologiczny UAM, 2010) Kotkowska, ElżbietaW artykule w zakresie metody teologiczno-fundamentalnej przedstawione zostały następujące główne zagadnienia. 1. Konspekt edukacyjno-psychologicznych warsztatów, 2. Uzasadnienie metodyczne i metodologiczne przyjętej konstrukcji. W konspekcie szczegółowo opisane zostały kolejne kroki, które powinien podjąć prowadzący z pewnymi sugestiami ku czemu dane działania prowadzą. Szerzej zostały podane wnioski, do których prowadzący powinien podprowadzić uczestników warsztatów w obszarze teologii fundamentalnej – jako pomoc w poszukiwaniach celu, całości i sensu – wykorzystano elementy psychologii, filozofii, teologii duchowości. Procedura ćwiczeń przeprowadza uczestnika od pytań o samego siebie do pytań o siebie poprzez relacje z drugim, tak by uświadomić mu możliwość kontaktu z Drugim. W dalszej części przedstawienia opisano próbę odpowiedzi na pytanie „Co było potrzebne, od strony metody, by ten konspekt mógł powstać?” Koniecznym było skonstruowanie swoistej metafory i opracowano narrację, które razem stały się hipotezą wyjaśniającą obejmującą szerokie spektrum badanych relacji, pomiędzy konspektem i procesem jego powstawania a jego twórcą, procesem przeprowadzonych warsztatów a czytelnikiem, prowadzącym warsztaty a uczestnikiem. Na zakończenie przedstawiono ewaluację przeprowadzonych warsztatów.Item Sofiologiczna koncepcja ikony(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza; Wydział Teologiczny, 2011) Rossa, PiotrThe article looks at sophiology as a phenomenon integral to Eastern Christianity, presented here as a fundamental notion needed for the understanding of what an icon is. Sophia points to a certain type of wholeness and meaning while remaining as an intermediate sphere between God and the world (creation). Reference to Sophia has become important for Russian thinkers at the turn of the 19th and 20th centuries (V. Solovyov, S. Bulgakov, P. Florensky). Fundamentally, the notion of Sophia remains a reality which is personal, spiritual and dialogical in nature. This made it a difficult issue to contend with in the course of analytical research concerning this reality on the basis of rational notions. The approach to this reality from a unitive and dialogical perspective allowed for the appraisal of Sophia from the stand point of the New Testament, while recognizing in it a synthesis of apparently conflicting currents which are sensual, rational and spiritual in nature. This synthesis has found its particular reflection in the mystery of the Incarnation as the foundation for all iconology. God entrusted His own image and likeness to man in an irrevocable way, and in facing the tarnishing of this image by sin, the Creator appears in the midst of His creation in a totally unexpected manner as the God-Man. The renewal of God’s image in man takes place through service, suffering and the cross, while introducing creation once again into the perspective of the Triune God’s love.The image of God exists and remains in man, then, as the mystery of dignity and calling. This mystery is turned into a palpable reality by man in his enormity by getting closer to Christ, especially through the sacraments in the Church. The community of persons alone bears witness to the iconic dimension of mankind when human society patterns itself after the image of Most Holy Trinity.From this perspective of the Christian understanding of Sophia which is bound mainly to the Incarnate Word of God – Jesus Christ – Russian sophiologists make references to various depictions of beauty, as seen in icons. An icon constitutes for those thinkers a symbolic concretization of the ideal of beauty which directs the observer toward the Unseen. While an icon is read and interpreted under the categories of artwork, it actually also constitutes a revelation of God, a form of prayer and a means for prayer, as a way of dialogue and agreement with God. An icon, as a work of eschatological realism, basically shows forth the image and likeness of God in man. It also points to the impossibility of man’s annihilation. It brings to mind the source, the sense and the purpose of the world and mankind, as well as the role played by spaces (houses of worship) and actions (the liturgy), where icons are present. By finding (thanks to the icon and its presence) God’s mark and sense in man’s personal and universal history, the icon allows mankind to participate in the foretaste of the heavenly liturgy. The unequivocal understanding of the notion of Sophia by these Russian sophiologists as well as the posing of questions concerning the freedom of the human person in one’s encounter with Sophia have brought about some concerns already present in the works of thinkers living in the same era as the above mentioned intellectuals (E. Trubiecko, among others) .Item Dialog religijny w świetle Bożego Słowa(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza; Wydział Teologiczny, 2011) Rossa, PiotrThe article presents dialogue as the most basic phenomenon which takes place in the life of man who is understood as homo-religiosus, situated primarily within the experience of an encounter between man and God. The presence of the Word of God in the world, in the areas of culture and media, for instance, has had a good and effective influence on the relationships which are present in the world. The word of God inspires us to defend the rights of man, to live a life in freedom by introducing justice and peace into international relations. It also reminds us of the importance of protecting the natural environment. At the heart of the word of God there is Divine Revelation in its interpersonal dimension, whose summit and fullness is Jesus Christ Himself. This mutual existence of God and man, made complete in Jesus Christ, finds its extension in creation. That is why both an encounter and dialogue with all people of good will and persons of various religious traditions constitutes a foundation for the Church’s activity. It is from this foundation that the article draws the theme of dialogue between Christianity and the great religions of the world, with particular attention being given to Islam, while presenting contemporary Church pronouncements on this subject as well as Christianity’s tasks in the field of interreligious dialogue for the future.Item Królestwo Boże w książce „Jezus z Nazaretu” Benedykta XVI(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. Wydział Teologiczny. Redakcja Wydawnictw, 2012) Nawracała, TomaszItem Apologia Kościoła w dzisiejszej Europie Środkowo-Wschodniej(Stowarzyszenie Teologów Fundamentalnych w Polsce, 2012) Rossa, PiotrThe starting point of the article is expressed in the statement, that apology of the Church exhibits a close dependence on a local dimension. The three aspects of the Church are set in the background of the thesis: universal, local and of the actually gathering community. The identity of the faith, as well as the one of the Church, demands unceasing apology, clarification and dialog. This apologic dimension characterized the Church also in 20th century, in the mid-eastern part of European Continent, during totalitarian persecutions by Hitler’s Nazism and Stalin’s communism. The Catholic answer has acquired a shape of radical Christian witness. Apologic dimension of the Church was highly participated by the Blessed Pope John Paul II, who by His parentage, life and ecclesiastic experience was deeply bound to this part of Europe. These circumstances found their reflection in teaching of the “Slavic Pope” and his activity on the field of beatifications and canonizations, concerned about continual discovery of European spiritual foundation. This task was taken on by the Pope Benedict XVI and is also an unceasing challenge for every local community of the Church in context of socio-political transformations and emerging European unity within the European Union structures. As we recall the times of crisis – wars, “Solidarity”, “Prague Spring”, fall of the Berlin Wall – in these moments the Church was and is discovered as the medium of hope – says the author. This effects with necessity of quest for roots of Europe – those Christian, as well as those Jewish. Giving the witness to this hope is the constant portraying and imitating of the Gospel of Jesus Christ in lives of the Church members.Item Milczenie wobec dobra i zła. W stronę etyki sygetycznej i apofatycznej.(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. Wydział Teologiczny, 2012) Stachewicz, KrzysztofPrzedstawione w książce pt. Milczenie wobec dobra i zła analizy nawiązują do zapomnianej i nigdy szerzej nie rozwijanej tradycji apofatycznej, postrzegającej elementy niepoznawalności i niewyrażalności oraz do tradycji apofatyzmu preferującej milczenie na gruncie moralności i etyki. Tradycja ta przyznaje się do częściowej porażki poznawczej i teoretycznej, wpisanej wszak, niezależnie od świadomości tego faktu, w każdy paradygmat etyczny. Książka odsłania poniekąd wysiłek człowieka dotarcia do granic poznania moralnego i etycznego, a także szturmowania tych granic. Milczenie jest analizowane na poziomie etyki fundamentalnej, której model zaproponowałem we wcześniejszej książce pt. Problem ugruntowania moralności. Praca ma charakter anagnozy, wstępnego rozpoznania, inicjuje i rozpoczyna badania nad milczeniem i niepoznawalnością w moralności i etyce. Książka składa się z trzech części. Pierwsza buduje preliminaria dla etyki sygetycznej, analizując rolę i funkcje milczenia w różnych rejonach ludzkiej kultury, jak filozofia, religia i teologia, literatura, sztuka czy muzyka. Wypracowuje instrumentarium pojęciowe i badawcze oraz wstępnie penetruje tytułowy problem. Część druga obejmuje analizy milczenia pojawiające się w doświadczeniu moralnym i dyskursie etycznym – rozpatrywanym na poziomie fenomenologii moralności. Część trzecia analizuje obecność momentów sygetycznych na poziomie metafizyki moralności, w pytaniach o ostateczne źródło dobra i zła. Takie ujęcie strukturalne umożliwiło zarysowanie problematyki w całokształcie refleksji etycznej na poziomie fundamentalnym. Sygetyka w moralności i etyce ma swe źródła m. in. w pytaniach, które ze swej istoty nie oczekują odpowiedzi, które swój sens czerpią z wytrzymania ich, z charakteru skargi, który mogą przyjmować. Pytania Hioba są tu typicznym przykładem takiej sytuacji. Tradycja apofatyczna i sygetyczna – z ducha platońska, zakorzeniona w słynnym Liście VII i w Państwie z umieszczeniem w nim Dobra ἒπεκεινα της οὔσιας, z epoptyką etc. – rozwijała się przez wieki w filozofii i kulturze europejskiej, rzadko jednak absorbuje umysły współczesnych etyków. Aktualnie panująca tendencja do domykania i dookreślania sfery normatywnej, udzielania jasnych i jednoznacznych odpowiedzi na naglące pytania generowane przez świat hic et nunc, rodzi lęk przed nieokreślonością, probabilizmem, niewyrażalnością jakichkolwiek etycznych kwestii. Tradycja odwołująca się do niepewności, niewyrażalności, milczenia nie ma w takich okolicznościach zbyt dużych szans na przebicie się do świadomości społecznej czy nawet do świadomości teoretycznej badaczy normatywnie rozumianej moralności. Wydaje się jednak, że z wielu powodów warto zajmować się przestrzeniami tego, co niewyrażalne, istotą i funkcjami milczenia w etyce. Moja książka poświęcona temu problemowi jest wstępnym rozpoznaniem i zarysowaniem mapy problemów i zagadnień zaproponowanej autorsko etyki sygetycznej i apofatycznej.Item Wieczne kapłaństwo Chrystusa(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. Wydział Teologiczny. Redakcja Wydawnictw, 2012) Nawracała, TomaszItem Wiara i rozum w poznaniu Boga. Studium myśli Karla Bartha.(Wydawnictwo Naukowe Semper, 2012) Niziński, RafałWiara a rozum w poznaniu Boga. Studium myśli K. Bartha Relacja między wiarą a rozumem jest jedną ze starszych kwestii rozważanych przez filozofów. Rozumienie tej relacji ma duży wpływ na teorię poznania Boga. Kalwina rozumienie tej relacji w kwestii poznania Boga umniejsza rolę rozumu kosztem wiary. Stąd ci, którzy są pod wpływem myśli Kalwina, idą właśnie tą drogą czy to na polu teologicznego, czy to filozoficznego poznania Boga. Teolog reformowany Karol Bartha uważa, że Boga poznajemy jedynie przez wiarę bez żadnej pomocy rozumu. Jest to radykalny punkt widzenia. Barth wprowadza własną metodę poznania Boga – analogię wiary. Metodę tę odrzucają teologowie jego dawni współpracownicy: F. Gogarten, R. Bultmann i E. Brunner. Próbują oni zmodyfikować radykalizm metody Bartha stwarzając pewną możliwość użycia rozumu w teologicznym poznaniu Boga. Dyskusja między nimi a Barthem ukazuje, że metoda Bartha nie jest spójna i nie pozwala poznać Boga. Jednym z powodów, który uniemożliwia poznanie Boga w metodzie Bartha jest brak analogii bytu – jak to podkreśla Brunner. Drugim wnioskiem płynącym z tej dyskusji jest to, że Barth, wbrew własnej metodzie, zakłada autonomiczne użycie rozumu w poznaniu Boga. Metody poznania Boga na gruncie teologii wypracowane przez współpracowników Bartha także nie są wolne od problemów. Także oni opierają się na paradygmacie wprowadzonym przez Kalwina. Gogartena metoda poznania Boga niewiele różni się od metody Bartha. Niemniej Gogarten jest świadom tego, że wiara zakłada jeszcze inny rodzaj poznania, który jest od niezależny od wiary. Bultmanna metoda poznania Boga neguje specyfikę poznania teologicznego na rzecz poznania rozumowego. Jedynie Brunnera metoda pozwala rzeczywiście poznać Boga na gruncie wiary. Niemniej Brunner nie jest wierny paradygmatowi Kalwina, gdyż wprowadza rzeczywistą autonomię poznania rozumowego w tej dziedzinie. W celu wykazania skutków braku analogii bytu w poznaniu Boga na gruncie poznania teologicznego zostały zanalizowane trzy teorie mistycznego poznania Boga na gruncie chrześcijaństwa. Dwie z nich negują analogię bytu, co skutkuje teologią negatywną Pseudo- Dionizego oraz autora Obłoku niewiedzy. Teologia ta prowadzi do agnostycyzmu. Jedynie metoda zaprezentowana przez Jana od Krzyża pozwala rzeczywiście poznać Boga na gruncie wiary chrześcijańskiej, gdyż ten zakłada istnienie analogii bytu. Co w konsekwencji stwarza możliwość współpracy między rozumem a wiarą w poznaniu Boga. Paradygmat wprowadzony przez Kalwina jest obecny także w filozoficznym poznania Boga W. P. Alstona, częściowo u M. Schelera oraz u Ch. Linka. Te teorie filozoficznego poznania Boga mają charakter fideistyczny, ponieważ nie ufają rozumowi jednocześnie podkreślając szczególna rolę wiary. Prowadzi to do zaniku autonomiczności filozofii jako samodzielnej nauki w stosunku do wiary. Teorie te nie są spójne, gdyż wiara jako taka zakłada użycie rozumu. Przykładem czysto rozumowego poznania Boga bez posłużenia się wiarą jest filozofia tomistyczna.Item Romano Guardiniego ponowożytny obraz świata(Stowarzyszenie Teologów Fundamentalnych w Polsce, 2013) Rossa, PiotrThe article presents a postmodern view of the world, as it is seen by Romano Guardini, one of the most important 20th century theologians of Italian and German descent. Gaurdini, who looks at the postmodern reality as a whole, notes a deep de-Christianization of the vision of man, his culture and his world. Nevertheless, Guardini expresses the hope that the postmodern Christian will be more radically guided by faith and trust in God’s action.Item Przemienienie Pańskie w refleksji Benedykta XVI nad tajemnicą Jezusa Chrystusa w książce „Jezus z Nazaretu”(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza. Wydział Teologiczny. Redakcja Wydawnictw, 2013) Nawracała, TomaszItem Pawła Fłorenskiego koncepcja słowa-obrazu(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza, Wydział Teologiczny, 2014) Kotkowska, ElżbietaItem Chrystus przyczyną naszego zmartwychwstania. Jean-Pierre Torrell komentuje św. Tomasza z Akwinu(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Teologiczny, 2014) Narawcała, TomaszItem Świadectwo chrześcijańskie skarbem Kościoła(Uniwersytet Papieski Jana Pawła II w Krakowie, 2014) Rossa, PiotrThe article discusses Christian witness as a possibility of making use of one’s freedom. The model for any Christian witness is Jesus Christ Himself, God’s only witness, „faithful and true” (Rev. 3,14). Christian witness is the imitation of Jesus Christ for the purpose of affirming one’s own union with God and leading others to faith in Christ by word and deed. The separation of these two realities from one another in Christian daily life leads to a non-evangelical alternative: either the deepening of one’s own faith or its proclamation to others. The documents of Vatican II and the teaching of Conciliar and post-Conciliar Popes show the unique role of Christian witness as it is realized in one’s everyday life both in the individual and communal sphere. Within the domain of Christian witness, the author of the article familiarizes the reader with the two aspects of putting Christian witness into practice: in the familial and religious sphere.Item Sakramentale Natur des Galubens(Miriam-Verlag, 2014) Nawracała, TomaszItem Ewangelizacja znakiem królestwa Bożego(Uniwersytet im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Wydział Teologiczny, 2014) Nawracała, Tomasz