Doktoraty (WNPiDz)

Permanent URI for this collection

https://repozytorium.amu.edu.pl/handle/10593/772

Browse

Now showing 1 - 20 of 149

Światowa Organizacja Handlu w procesie globalizacji gospodarki światowej
(2010-03-12T08:35:07Z) Rewizorski, Marek; Kalka, Piotr. Promotor
Praca dotyczy interakcji zachodzących na poziomie globalnym pomiędzy Światową Organizacją Handlu (ang. WTO), jako organizacją międzynarodową, a jej państwami członkowskimi, działającymi w ramach wyznaczanych przez proces globalizacji gospodarczej. Rozważania podejmowanie są na płaszczyźnie politycznej, gospodarczej i społecznej.
Realizacja zadań jednostek samorządu terytorialnego za pomocą partnerstwa publiczno-prywatnego
(2010-04-20T07:08:57Z) Murzydło, Jacek; Żyromski, Marek. Promotor
The subject of this doctoral dissertation is employing the public – private partnership concept by Polish local government units. Being a form of cooperation between a public entity and a private partner, this concept provides the local communes, districts and province self-governments with new, broader opportunities for implementing their tasks. Thus the dissertation focuses first of all on issues such as: the idea and principles of local government units functioning in Poland (including implementation of public utility tasks and running business activity by the units in questions), the idea of public- private partnership along with its examples found in some countries and the stance adopted by the European Union in this regard, as well as the practical aspects of employing the public-private partnership model by local government units. On the basis of questionnaire surveys conducted in the Wielkopolska region, the stance taken by Wielkopolska communes to the concept of public-private partnership was analysed.
Rola unijnych państw neutralnych w procesie budowy architektury bezpieczeństwa w Europie
(2010-04-20T08:23:21Z) Kuźmiak, Marta; Malendowski, Włodzimierz. Promotor
Wpływ państw neutralnych UE na kreowanie architektury bezpieczeństwa zjednoczonej Europy jest znaczny. Aktywnie włączają się one w prace z zakresu II filaru. Dbając o jego rozwój mocno koncentrują się na kilku zagadnieniach. Po pierwsze, każde z państw neutralnych UE można nazwać „ambasadorem ONZ w ramach UE” Silnie akcentują one rolę zapisów Karty Narodów Zjednoczonych oraz mandatu Rady Bezpieczeństwa ONZ, którego uzyskanie jest warunkiem sine qua non dla rozpoczęcia danej misji pokojowej Unii Europejskiej. Po drugie, państwa neutralne dbają o rozwój zarządzania kryzysowego. Starają się przekonać inne państwa członkowskie UE, że wojskowe i cywilne aspekty zarządzania kryzysowego są tak samo istotne i powinny być rozwijane w takim samym tempie. Po trzecie promują szeroko zakrojoną współpracę na rzecz bezpieczeństwa między różnymi podmiotami. Uważają, iż tylko taki rodzaj współpracy jest wstanie przeciwdziałać współczesnym zagrożeniom. Mają na myśli współpracę między UE, NATO, OBWE, ONZ i innymi organizacjami regionalnymi, rządowymi, pozarządowymi, jak też współpracę między II i III filarem UE. Po czwarte, państwa neutralne pełnią rolę unijnych państw-ekologów. Zwracają uwagę, iż duże znaczenie dla współczesnego bezpieczeństwa międzynarodowego mają zagrożenia ekologiczne. Dlatego też współpracując w ramach II filaru UE są inicjatorami wielu inicjatyw z zakresu ochrony środowiska. Dzięki nim powołano do życia min. „Wymiar Północny”, wpływający na bezpieczeństwo europejskie w dwojaki sposób. Jest szeroko zakrojonym programem ochrony środowiska i pomaga budować lepsze relacje między UE i Rosją.
Próby kształtowania polityki bezpieczeństwa energetycznego w Unii Europejskiej. Interesy i grupy interesów
(2010-05-17T09:58:14Z) Rosicki, Remigiusz; Blok, Zbigniew. Promotor
W dokumentach i strategiach UE bezpieczeństwo energetyczne często ujmowane jest w sposób szczególny. Główne jego elementy to liberalizacja rynku energetycznego, współzależność (poprzez rozbudowę połączeń) i solidarność energetyczna. Liberalizacja rynku energetycznego ma wprowadzić mechanizmy wolnorynkowe i konkurencyjność. Głównymi mechanizmami są zasada TPA i unbundling. Współzależność ma polegać na rozbudowie połączeń gazowych i elektroenergetycznych pomiędzy członkami UE. Natomiast wiele kontrowersji związanych jest z pojęciem solidarności energetycznej. Wynika to z różnych stanowisk starych i nowych członków UE. Bezpieczeństwo energetyczne, w ogólnym zarysie, należy wiązać z przewidywalnością rynku energetycznego, co można osiągnąć za pomocą transparentności rynku i współpracy. Tak ujęte bezpieczeństwo energetyczne osiągnięte ma być poprzez: (1) zmniejszenie uzależnienia energetycznego, (2) zmniejszenie popytu wewnętrznego na energię i surowce, (3) dywersyfikację źródeł energii i surowców, (4) przeciwdziałanie homogenicznej infrastrukturze energetycznej, (5) rozbudowę połączeń między państwami i regionami. Hipotezą główną pracy jest zdanie, że: na kształt polityki bezpieczeństwa energetycznego w UE wpływ mają wielowymiarowe interesy i różnego rodzaju grupy interesów. Główne poziomy analizy interesów w polityce energetycznej UE, które przyjęto w pracy to: interesy globalne, interesy geopolityczne, interesy poszczególnych państw członkowskich i interesy na rynkach energetycznych. Natomiast do grup interesów zaliczyć należy wszystkich tych, którzy wywierają wpływ na kształt polityki energetycznej w UE. Ponadto w pracy wyszczególniono hipotezy szczegółowe, które mają charakter pomocniczy w prowadzonych analizach:1. W praktyce i teorii międzynarodowych stosunków politycznych ulega zmianie zakres przedmiotowy pojęcia bezpieczeństwa.2. Pojecie i kształt polityki bezpieczeństwa energetycznego w UE rozwija się od powstania EWWiS i EWEA, co wynika z poszerzania zakresu przedmiotowego polityki energetycznej. 3. UE ma słabnącą pozycję energetyczną ze względu na wyczerpujące się własne zasoby i globalny trend wzrostu zapotrzebowania na energię.4. Polityka energetyczna prowadzona przez UE determinowana jest przez działania konsensualne i konfliktowe państw członkowskich.5. Interes narodowy stanowi istotny czynnik wpływający na kształtowanie polityki bezpieczeństwa energetycznego w UE. 6. W analizie grup interesów wpływających na kształt polityki bezpieczeństwa energetycznego nie jest istotny ich charakter instytucjonalny, a raczej możliwość budowy pola interakcji lub pola walki o własne interesy. Założeniem pracy było wskazanie głównych kierunków rozwoju polityki bezpieczeństwa energetycznego w UE. Dokonano analizy w zakresie historycznym, instytucjonalnym i normatywnym. W pracy udało się określić główne trendy w rozwoju polityki bezpieczeństwa energetycznego. Dotyczy to rozwiązań normatywnych oraz technologicznych w państwach członkowskich UE. Wskazano na słabnący potencjał energetyczny UE w ujęciu globalnym, lecz dyskusyjna pozostaje kwestia dynamiki tych procesów. Ponadto zwrócono uwagę na różne interesy w polityce bezpieczeństwa energetycznego w UE. W pracy uwzględniono analizę bezpieczeństwa jako kategorii analitycznej, ze szczególnym uwzględnieniem teorii stosunków międzynarodowych i międzynarodowych stosunków gospodarczych.
Państwa postjugosłowiańskie wobec członkostwa w Unii Europejskiej i NATO (Analiza porównawcza)
(2010-06-07T07:21:19Z) Lubik, Natasza; Wojciechowski, Sebastian. Promotor
Obszar byłej Jugosławii, to region gdzie występują częste konflikty. Wojny toczone w latach dziewięćdziesiątych XX wieku ujawniły wrogość i nienawiść wśród ludności tam zamieszkującej. Społeczność międzynarodowa długo pozostawała obojętna wobec działań wojennych. Ważnym elementem służącym przezwyciężaniu wrogości i uprzedzeń na obszarze byłej Jugosławii jest kwestia dotycząca współpracy pomiędzy poszczególnymi państwami i narodami. To działanie swoim zasięgiem powinno obejmować różne aspekty i dotyczyć zarówno działań dwustronnych, jak i wielostronnych dokonujących się na poziomie rządowym, lokalnym czy przygranicznym. Współpraca wielostronna w tej części Europy odbywa się w oparciu o szereg regionalnych struktur i porozumień. Ponadto państwa tego regionu współdziałają ze sobą w ramach inicjatyw ogólnoeuropejskich i ponadeuropejskich. W pierwszej kolejności wspomnieć należy o procesach integracyjnych z Unią Europejską czy zbliżeniu względem struktur NATO. Na początku 1992 r. Wspólnoty Europejskie przyznały preferencje handlowe Słowenii, Chorwacji, Bośni i Hercegowinie, Macedonii i Czarnogórze. 10 czerwca 1996 r. Słowenia podpisała tzw. Układ Stowarzyszeniowy. Kolejnym znaczącym wydarzeniem w procesie zbliżania państw tego regionu do UE było podpisanie Układu o Stowarzyszeniu przez Macedonię. Nastąpiło to w kwietniu 2001 r. 29 października 2001 r. w Luksemburgu porozumienie o stowarzyszeniu z UE podpisała Chorwacja. 13 grudnia 2002 r. zakończyły się negocjacje akcesyjne z 10 państwami kandydującymi do UE. Spośród państw postjugosłowiańskich do UE przystąpiła Słowenia.Pisząc również o dążeniach państw postjugosłowiańskich do członkostwa w NATO, wspomnieć należy o przynależności Słowenii i Macedonii do Rady Partnerstwa Euroatlantyckiego czy udziale Macedonii, Chorwacji i Słowenii, a od grudnia 2004 Serbii, Bośni i Hercegowiny oraz Czarnogóry w Partnerstwie dla Pokoju.W 2004 r. NATO rozszerzyło się o siedem kolejnych państw, wśród których znalazła się również Słowenia. Rozszerzeniu Sojuszu towarzyszyła decyzja o kontynuacji „polityki otwartych drzwi” oznaczającej otwartość organizacji na nowych członków i partnerów. Trzem państwom, które uznawano za kandydatów do członkostwa – Albanii, Macedonii i Chorwacji – zalecono dalszy udział w Planie Działań na rzecz Członkostwa (MAP). W kwietniu 2009 r. Chorwacja i Albania zostają członkami NATO.
Preferencje wyborcze społeczeństwa zachodniopomorskiego w III RP
(2010-06-07T08:25:02Z) Chrobak, Piotr; Kozłowski, Kazimierz. Promotor
W pracy doktorskiej analizując poszczególne wybory w III RP (zwłaszcza samorządowe) można wyróżnić dwa okresy: 1990-1998 – do reformy administracji publicznej oraz z lat 1999-2007. Wyniki wyborów od 1990 r. w regionie wskazują, że do 2005 r. silną pozycję polityczną miały tu ugrupowania lewicowe. Aby wykazać co powodowało, iż społeczeństwo regionu przez wiele lat wierne było partiom lewicowym, a następnie zaufało ugrupowaniom postsolidarnościowym, dokonano analizy programów i aktywności poszczególnych partii w regionie oraz analizy wyników wyborów prezydenckich, parlamentarnych i samorządowych.W celu dokładniejszej analizy starano się przebadać omawiany region również pod względem przemian społeczno-politycznych zachodzących w latach 1945-1989. Doświadczenia dotyczące wyborów z okresu Polski Ludowej mimo swej fasadowości miały pewien wpływ na postawę wyborców w III RP.Założono, iż dzięki wynikom powyższych badań, możliwa stanie się odpowiedź na pytanie w jaki sposób ukształtowały się preferencje polityczne mieszkańców regionu oraz w jakim kierunku i dlaczego nastąpiła ich zmiana. Celem badań było również wykazanie - oprócz dokonań władz samorządowych i środowisk opiniotwórczych regionu - aktywności działań władz centralnych wobec Pomorza Zachodniego, aby uzyskać odpowiedz na pytanie, w jakim stopniu sytuacja ogólnokrajowa mogła mieć wpływ na zmianę poglądów wyborców regionu.
Współpraca transgraniczna i regionalna w obszarze Morza Bałtyckiego w latach 1989-2007
(2010-06-22T09:22:28Z) Czerniak, Robert; Babiak, Jerzy. Promotor
Cross-border and regional cooperation in the Baltic Sea area in the years 1989-2007. Political changes, accomplished after the year 1989 in the Baltic Sea area, allowed to raise relationship between countries, regions and enabled easier contact between people living in that area. The collapse of artificial partitions existing after the Second World War in the Baltic Europe became the crucial factor in the development of multilateral connection between governments, organizations, regions and all types of local governments and no governments` organizations in the 1990s. Nowadays the term of the hibernation of the region is a part of history and a warning in creating partnership between countries which now belong to the European Union and Russia.The subject is not the accidental one. The Baltic Sea area its potential on the field of cooperation and development in the extended European Union and relationships between European Union and Russia are the main author’s interests. The foundation of this is the analysis of the regional partnership on the field of social, economical and political cooperation. Looking back at the history of the region, understanding the international relationship and partnership and the cooperation between the European Union and Russia can allow us to find the way the Baltic Europe is getting at. You can also find here the analysis of the relationship, way of development and vision of the future connections between the European Union and Russia. The richness of different forms of cooperation between government and no government’s organizations in the Baltic Sea region, as nowhere else in Europe, should be consolidated by the considered schedule of social, economical and political development. The answer for this postulate, in my opinion, is the strategy of “Northern Dimension” Which creates a bridge for cooperation in the region between the countries which belong to the European Union and those which are not able to join it in the nearest future, for instance, Russia. The Baltic Europe has at its disposal a huge potential. Nowadays the Baltic Sea is the “internal sea” of the European Union. We can estimate that in the nearest decade this area will become one of the fastest developing regions all over the world. It is worth emphasizing this region has highly developing economy, stable and well-educated society and its countries have at their disposal rich natural resources, especially energetic ones. In this area there are magnificent conditions for investment and business development. Therefore, the Baltic Sea region consolidates all these elements in its possibility of cooperation. The Baltic partnership is a cooperation of countries, regions and international and regional organizations. Besides Sweden, Denmark, Finland, Poland, Germany, Lithuania, Latvia, Estonia, which are the European Union members, there is Norway in the region as an economic partner of the European Union in the project of the European Economic Area. Iceland is another country being outside the Baltic Sea Region but it has its influence on international cooperation development in this area. The whole cooperation is complemented by Russia, which is an important partner for the countries of the region and the whole European Union.Organizations are also an important element of the Baltic cooperation. The leading role in the region is performed by Council of the Baltic Sea States (CBSS) – the main forum of the Baltic countries` cooperation. Therefore, some other government organizations have their influence on the Baltic cooperation, for instance, Nordic Council of Minister (NCM), Barents Euro-Arctic Council (BEAC), Arctic Council. In the region there are some subregional organizations, which act dynamically, for instance, Baltic Sea States` Sub-regional Cooperation (BSSSC), Union of the Baltic Cities (UBC) and Helsinki Commission (HELCOM). Euroregions like Pomerania, Baltic, Niemen, perform a very important role in Baltic cooperation building and also some other cross-border cooperation Baltic organizations. The Baltic Sea Region, despite its complicated past, is able to show its unity and identity. A lot of possibilities are also given by the rich net of decentralized organizations and institutions which complement and support official government structures and strong political involvement of the European Union noticeable in European Commission membership in Council of the Baltic Sea States. Russia – European Union partnership, which is connected with this region, should be seen as an opportunity to consolidate our multilateral relations.
Tożsamość polityczna współczesnej Szwecji
(2010-07-07T09:30:56Z) Wójcicka, Agnieszka; Wojciechowski, Sebastian. Promotor
Przedmiotem rozprawy jest dekonstrukcja tożsamości politycznej współczesnej Szwecji oraz analiza ewolucji tej tożsamości poprzez kategorię „mitu tożsamościowego”. Problem badawczy dotyczy ustalenia elementów, które ją konstytuują, a głównym celem dysertacji jest ich analiza oraz wskazanie zachodzących relacji między nimi i ich otoczeniem.Podstawowa hipoteza znajduje wyraz w założeniu, że tożsamość polityczną współczesnej Szwecji konstytuuje pięć „mitów tożsamościowych”: modernizacja, homogenizacja i rola protestantyzmu, demarkacja Szwecji wobec Europy Kontynentalnej, folkhem (dom ludzi) i państwo dobrobytu oraz polityka neutralności (alliansfrihet), z których modernizacja pełni rolę nadrzędną wobec pozostałych elementów.Szwecja jako wielokulturowe państwo dobrobytu, będące członkiem Unii Europejskiej, a zarazem prowadzące politykę neutralności, uczestniczy równocześnie w procesach nordyzacji i europeizacji. Z jednej strony w Szwecji zachodzi zjawisko demarkacji, konceptualizowane przez tzw. teorię „czterech K” Larsa Trägårdha, które obrazuje przeciwieństwo postępowej, liberalnej, protestanckiej Skandynawii wobec kapitalistycznej, konserwatywnej, katolickiej oraz historycznie kolonialnej Europy. Z drugiej strony, weryfikacji podlega teoria fuzji Lee Milesa, która podkreśla rolę integracji Szwecji z Unią Europejską i malejące znaczenie tzw. „federosceptycyzmu” na rzecz rozwiązań supranarodowych. Powyższe uwarunkowania, obrazują dynamikę tożsamości politycznej współczesnej Szwecji.Analiza systemowa i strukturalna to kluczowe metody stosowane w dysertacji. Ta pierwsza jest przydatna w przedstawieniu wewnętrznie zintegrowanego modelu pięciu mitów kształtujących tożsamość polityczną współczesnej Szwecji, a ta druga w podkreśleniu sprzężenia zwrotnego pomiędzy tymi komponentami oraz w ukazaniu tożsamości politycznej jako struktury „otwartej”. Natomiast procedura dekonstrukcji, zaproponowana przez Jacquesa Derridę, została zastosowana w celu redefinicji poszczególnych „mitów tożsamościowych” poprzez rozszerzenie pojęcia tożsamości politycznej o nowe elementy analizy, uwzględniając np. specyfikę regionu, dynamikę zachodzących zmian czy syndrom globalizacji. Metoda porównawcza pozwala na wskazanie podobieństw i różnic pomiędzy procesami zachodzącymi we współczesnej Szwecji. Z kolei metoda behawioralna służy m.in. tzw. obserwacji bezpośredniej zmian zachodzących w obrębie tożsamości politycznej współczesnej Szwecji. Bardzo istotne jest także opracowanie wyników badań własnych przeprowadzonych podczas pobytów na stypendiach naukowych w Sztokholmie w 2005 i 2008 roku oraz w Trondheim w 2009 roku (metody statystyczne) – analiza liczbowa dynamiki oraz analiza korelacji. Wykorzystanie teorii konstruktywizmu społecznego Alexandra Wendta, modelu „stawania się społeczeństwa” Piotra Sztompki czy neogramscizmu Andreasa Bielera umożliwiło wielopłaszczyznową i wieloaspektową analizę tożsamości politycznej współczesnej Szwecji. Teorie te posłużyły także podkreśleniu procesualności (zmienności i dynamiki) tożsamości współczesnej Szwecji, która wymaga apriorycznych założeń o swoistym typie społeczeństwa i państwa oraz a posteriori badań empirycznych.Cel rozprawy, jej główna hipoteza oraz metody badawcze uwarunkowały układ pracy, który obrazuje strukturę problemu badawczego (pięć mitów konstytuujących tożsamość polityczną współczesnej Szwecji). W kolejnych rozdziałach zostały omówione poszczególne komponenty – „mity tożsamościowe” współczesnej Szwecji, które są ściśle ze sobą powiązane. Dysertacja obejmuje: wstęp, sześć rozdziałów, zakończenie, bibliografię, spis diagramów, map, zdjęć, tabel i wykresów oraz aneksy.Praca doktorska stanowi próbę rozwiązania problemu naukowego dotyczącego weryfikacji empirycznej koncepcji tożsamości zbiorowej, której kolektywnym podmiotem jest państwo.
Polityka wspierania małych i średnich przedsiębiorstw w Polsce i Unii Europejskiej w latach 2000-2007
(2010-09-22T12:33:34Z) Lamczyk, Stanisław; Gwiazda, Adam. Promotor
Polityka wspierania przedsiębiorczości jest jedną z najważniejszych polityk sektorowych każdego państwa.Celem pracy było wykazanie wpływu tej polityki na rozwój małych i średnich przedsiębiorstw(MSP) w Polsce i wybranych krajach Unii Europejskiej.W rozdziale I omówiono różne definicje MSP, w tym także w ujęciu politologicznym , w który takie przedsiębiorstwo postrzegane jest jako społeczna wspólnota realizująca cele wolności, odpowiedzialności oraz istotne obowiązki obywatelskie.W tej części pracy przedstawiono też wpływ transformacji systemowej w Polsce na warunki działania MSP.W rozdziale II przeanalizowano tendencje rozwojowe MSP w Polsce w latach 1995-2006 oraz bariery utrudniające rozwój tej formy przedsiębiorczości.W rozdziale III omówiono ewolucję polityki rządu RP wobec MSP, w tym szczególnie zmiany w ustawodawstwie oraz najważniejsze ,instytucjonalne formy wspierania przedsiębiorczości.W rozdziale IV zawarto analizę porównawczą polskich i unijnych form pomocy publicznej dla MSP oraz przedstawiono znaczenie tych przedsiębiorstw w Strategii Lizbońskiej.W tej części pracy omówiono też pomoc dla MSP z funduszy unijnych.W zakończeniu przedstawiono wnioski wynikające w całości rozważań w tej pracy.
„Myśl Narodowa” (1921-1939). Studium politologiczno – prasoznawcze
(2010-10-14T13:23:52Z) Jastrzębski, Przemysław; Wojtaszak, Andrzej. Promotor
Rozprawa doktorska prezentuje najważniejsze cechy formalno – wydawnicze, edytorskie oraz ideowe „Myśli Narodowej”, która w okresie międzywojennym była głównym tytułem prasowym Narodowej Demokracji.Badania monograficzne dotyczące prasy obozu narodowego okresu Drugiej Rzeczypospolitej w dalszym ciągu wymagają znacznych uzupełnień. W szczególności odnosi się do to „Myśli Narodowej”, w latach 1921–1925 elitarnego tygodnika polityczno – społecznego kierowanego do inteligencji, nieoficjalnego organu prasowego obozu narodowego, związanego z nim wydawniczo, finansowo i personalnie. Jest to pierwszy okres działalności pisma, kiedy kształtuje się jego redakcja, poszukiwane jest także zasadnicze oblicze ideowe periodyku pod kierunkiem kolejnych redaktorów naczelnych: Józefa Wierzejskiego, Ignacego Okszy Grabowskiego, Stanisława Włodka i Jana Rembielińskiego.Od października 1925 r. po reorganizacji, pismo staje się oficjalnym organem partii i zmienia się z tygodnika polityczno-społecznego w tygodnik poświęcony kulturze twórczości polskiej. Akcenty polityczne zostały zastąpione zagadnieniami życia duchowego narodu: narodową kulturą, etyką, wychowaniem, czy modelem państwa i społeczeństwa. Od 1 VII 1926 r. „Myśl Narodowa”, po połączeniu z „Przeglądem Wszechpolskim”, stała się oficjalnym organem ideowo-politycznym obozu narodowego, pełniąc tą funkcję aż do 1939 r. Lipiec 1926 r. zamyka zasadniczą ewolucję ideową pisma, którego oblicze ideowe jest konsekwentnie realizowane aż do wybuchu II wojny światowej. Odbywało się to pod kierunkiem redaktora naczelnego Zygmunta Wasilewskiego, którego osobowość wywarła największy wpływ na profil periodyku. Siłą pisma był jego skład personalny. W redakcji odnajdujemy przywódców ideowych obozu narodowego, jego liderów i głównych działaczy politycznych, publicystów ściśle związanych lub sympatyzujących z narodową ideologią, wreszcie głośne nazwiska z kręgów nauki, sztuki i kultury. Oddawało to faktyczne szerokie wpływy obozu narodowego w społeczeństwie Polski międzywojennej. „Myśl Narodowa” była tego odbiciem, stanowiąc niezwykle ważne źródło kształtowania ideologii narodowej oraz forum wyrażania poglądów działaczy i sympatyków endecji.
Obraz transformacji systemowej państw Europy Środkowej i Wschodniej w literaturze anglosaskiej
(2010-11-23T10:15:47Z) Niemczewski, Dariusz; Blok, Zbigniew. Promotor
Celem dysertacji było ukazanie obrazu transformacji systemowej państw Europy Środkowej i Wschodniej jaki wyłania się z literatury anglosaskiej. Jako że światowa nauka uprawiana jest obecnie przede wszystkim w języku angielskim podjęto próbę odpowiedzi na pytanie: w jaki sposób język publikacji – a zatem również i to, do kogo ta publikacja jest kierowana – wpływa na jej zawartość merytoryczną? W celu zidentyfikowania tego problemu w odniesieniu do publikacji dotyczących transformacji systemowej dokonano próby porównania treść monografii i artykułów pisanych w języku angielskim, z tymi, jakie powstają w innych, niejako „lokalnych” językach (chodzi tu głównie o języki używane w krajach przechodzących transformację systemową, w tym przede wszystkim o język polski). Tym samym dysertacja jest próbą ukazania obrazu transformacji jaki wyłania się z perspektywy „nieuczestniczącej”, a takim obrazem zazwyczaj kierują się twórcy publikacji anglojęzycznych. Równocześnie skonfrontowano ten obraz z obrazem transformacji wyłaniającym się z perspektywy „uczestniczącej” tj. rodzimych badaczy, co jest pobocznym, ale nasuwającym się niejako w sposób naturalny, drugim podstawowym celem pracy. W wyniku przeprowadzonej analizy obraz i ocena transformacji w literaturze anglosaskiej jest różna od tej w literaturze rodzimej głównie w odniesieniu do przemian gospodarczych.
Zniesławienie prasowe w Polsce (1984-2008)
(2010-11-30T08:17:29Z) Narożna, Dominika; Sobczak, Jacek. Promotor
Pojęcie zniesławienie prasowe weszło w skład systemu prawnego jako kwalifikowany typ przestępstwa zniesławienia wraz z uchwalonym w 1997 r. kodeksem karnym (k.k.). Skrajni przeciwnicy art. 212 § 2 k.k. opowiadają się za jego depenalizacją. Podkreślają, że przepisy w nim zawarte uderzają w istotę wolności prasy. Uważają, że dostatecznym środkiem dochodzenia tych praw na drodze sądowej z tytułu naruszenia czci jest art. 23 i 24 kodeksu cywilnego (k.c.). Umiarkowani oponenci tego przestępstwa proponują likwidację kary pozbawienia wolności za jego popełnienie. Wychodzą z założenia, że za słowa nie należy trafiać do więzienia. Zwolennicy funkcjonowania tej instytucji przekonują, że skoro racjonalny ustawodawca art. 212 § 2 k.k. z 1997 r. wprowadził kwalifikowany typ zniesławienia do polskiego systemu prawnego, to widział taką potrzebę. W obszarze dotyczącym zniesławienia prasowego narosło wiele mitów i przekłamań. Większość dziennikarzy jest przekonana co do tego, że wolność prasy jest kategorią absolutną. Stąd wszelkie, często uzasadnione, jej ograniczenia traktują w kategoriach zamachu na prawa człowieka. Nieznajomość przez nich przepisów powoduje, iż nabierają oni przekonania, że unikną odpowiedzialności karnej za pomówienie uczynione przy pomocy środków masowego komunikowania.
Integracja Rumunii ze Wspólnotami Europejskimi/Unią Europejską (1990-2007)
(2010-12-02T10:59:07Z) Widomska, Monika; Koszel, Bogdan. Promotor
Głównym zadaniem badawczym pracy było prześledzenie procesu integracji Rumunii ze Wspólnotami Europejskimi/Unią Europejską. Wykazanie, iż wieloletni proces przebiegał burzliwie, był trudny i wymagający od Rumunii ogromnego zaangażowania. Analizie poddano zarówno decyzje i działania podejmowane przez władze w Bukareszcie, jak i w Brukseli. Rozdział pierwszy dotyczy historycznych relacji pomiędzy RWPG, a EWG od czasów ich powstania do 1989 r., a także opisuje stosunki Rumunii z ze Wspólnotami Europejskimi do czasu upadku reżimu N. Ceauşescu. W rozdziale drugim przedstawiono pierwsze lata trudnej rumuńskiej transformacji, a także omówiono pomoc przedakcesyjną z funduszu Phare i Układ Stowarzyszeniowy.Rozdział trzeci poświęcono rumuńskim działaniom na rzecz integracji – m.in. przygotowaniu Narodowej Strategii Integracji a także realizacji programu SAPARD i ISPA. W rozdziale czwartym, skupiającym się na procesie negocjacyjnym, punktem wyjścia była ocena postępów Rumunii zawarta w raportach okresowych oraz początki rokowań. Dużo miejsca poświęcono ostatnim kilkunastu miesiącom przed oficjalnym zakończeniem negocjacji, a także Traktatowi Akcesyjnemu. Pracę kończy przedstawienie wydarzeń i opis podjętych działań, które miały miejsce w okresie pomiędzy podpisaniem Traktatu Akcesyjnego, a dniem akcesji, 1 stycznia 2007 r.
Samoobrona RP w polskim systemie partyjnym
(2010-12-21T12:04:46Z) Piskorski, Mateusz; Sielski, Jerzy. Promotor
Praca stanowi monografię poświęconą partii protestu w polskim systemie partyjnym. Bierze pod uwagę specyficzny charakter systemu w okresie transformacji, analizując rozwój i rolę nietypowego ugrupowania politycznego na przykładzie Samoobrony RP. Rozdział I zawiera teoretyczne wprowadzenie oraz głos w dyskusji na temat zastosowania terminów „partia protestu” oraz „partia antysystemowa” w typologii środkowoeuropejskich partii politycznych. Wprowadza istotne rozróżnienie pomiędzy dwoma wspomnianymi powyżej typami ugrupowań. Rozdział II zawiera omówienie historii Samoobrony RP od momentu powstania związku zawodowego o tej nazwie do wyborów parlamentarnych w 2007 roku zakończonych porażką ugrupowania. Rozdział III poświęcony jest omówieniu technik marketingowych wykorzystywanych przez ugrupowanie oraz wizerunkowi formacji A. Leppera. Dodatkowo zawiera rozważania na temat geograficznych i socjodemograficznych determinant poparcia dla Samoobrony RP. Rozdział IV stanowi omówienie koncepcji programowych oraz inspiracji doktrynalnych najistotniejszych w przypadku Samoobrony A. Leppera. Dodatkowo przedstawia również analizę formacji pod kątem dwóch kryteriów typologizacyjnych: materialnego oraz organizacyjnego. Rozdział V prezentuje strukturę organizacyjną partii, z jej charakterystycznym dualizmem wywodzącym się ze związkowego charakteru ruchu. Rozdział VI omawia rolę ugrupowania w polskim systemie partyjnym pod kątem wybranych teorii systemów partyjnych. W Zakończeniu przedstawiono wnioski ogólne dotyczące prawidłowości funkcjonowania partii protestu na rynku politycznym.
Funkcjonowanie organizacji mniejszości polskiej w systemie politycznym Białorusi w latach 1987-2008
(2010-12-27T12:03:23Z) Mikołajczak, Stanisław; Kosman, Marceli. Promotor
Dysertacja próbuje udzielić odpowiedzi na pytanie: Jaką rolę organizacje mniejszości polskiej odegrały w procesie odrodzenia narodowego Polaków na Białorusi w latach 1987-2008? Analizowane zjawisko ma charakter wieloaspektowy i nie wszystkie jego elementy są dla rozprawy jednakowo istotne. Odrodzenie narodowe, rozumiane jako proces rekonstrukcji komponentów kojarzonych z pojęciem narodu (język, kultura i świadomość narodowa) poddanych przez pewien czas pod działanie określonych czynników wynaradawiających, pozostaje w sferze zainteresowań badaczy różnych dyscyplin naukowych: demografów, etnografów, historyków, językoznawców oraz socjologów. Dla pracy najważniejsze znaczenie ma aspekt politologiczny sprowadzony do wszechstronnej analizy instytucjonalnych form penetrowanego zjawiska. W centrum uwagi znajdują się wszystkie polskie organizacje, nie tylko absorbujący najwięcej miejsca Związek Polaków na Białorusi wraz z szeregiem stowarzyszeń przy nim afiliowanych, ale również struktury poprzedzające powstanie ZPB, te które narodziły się w wyniku jego rozłamu oraz inicjatywy niezależne. Tworzą one pewien specyficzny subsystem grup interesu, stanowiącego z punktu widzenia dysertacji ważny kontekst, systemu politycznego Białorusi - odgrywają w nim określoną rolę, wpływają na otoczenie społeczne, w którym funkcjonują i same też ulegają różnym wpływom.
Telewizyjne magazyny informacyjne w Polsce w procesie manipulacji i perswazji (2004-2007)
(2011-02-14T10:15:05Z) Zdrowicka-Wawrzyniak, Magdalena; Sobczak, Jacek. Promotor
Każda stacja telewizyjna stara się usilnie, by jej dziennik był najlepszy, skupiał jak najszersze grono widzów. Jednak podczas przygotowywania tych programów – z założenia kierowanych do masowego odbiorcy – wielokrotnie zapomina się o widzu, po prostu nie liczy się z potrzebami konsumenta. Wniosek ten jest wynikiem własnych obserwacji autorki pracy, jak również dyskusji na temat współczesnych telewizyjnych serwisów informacyjnych ze studentami filologii polskiej o specjalności dziennikarskiej. Ci, posiadający już pewną wiedzę na temat budowy informacji, sposobów jej podawania, zwracali uwagę na wiele uchybień w przekazie informacji, jako ‘doświadczeni odbiorcy’ przyznawali się częstokroć nawet do niezrozumienia komunikatu. Zgodnie z założeniem, że informacja jest komunikatem, który cechuje: zwarta forma, jasny (dokładny) wykład, najprostsza rzeczowość, newsy telewizyjnych magazynów informacyjnych winny trafiać do każdego dorosłego, który zasiądzie przed telewizorem. Rzeczywistość okazuje się jednak zgoła inna.W pracy starano się z jednej strony dokonać analizy synchronicznej magazynów wiodących stacji, z drugiej zaś zorientować się, jak programy te oceniane są przez przeciętnego widza. Przyglądano się głównym serwisom wiodących stacji telewizyjnych w Polsce, czyli „Wiadomościom” TVP1, „Wydarzeniom” POLSAT-u, „Faktom” TVN oraz „Wiadomościom” tv TRWAM.
Akcesja Polski do Unii Europejskiej na łamach prasy regionalnej Ziem Zachodnich
(2011-02-14T10:26:45Z) Olechowska, Paulina; Sakson, Andrzej. Promotor
Rozprawa ma charakter interdyscyplinarny, z pogranicza politologii i medioznawstwa. Przedmiotem badań jest analiza zawartości prasy trzynastu regionalnych dzienników województw: zachodniopomorskiego, lubuskiego i dolnośląskiego, które ukazały się w okresie od V 2002 – V 2004 (w którym odbywała się rządowa ogólnopolska kampania przedreferendalna oraz działania informacyjne i edukacyjne poprzedzające członkostwo Polski w Unii Europejskiej). Istotne dysproporcje pomiędzy tekstami o charakterze informacyjnym i opiniotwórczym (publicystyka) dowodzą, iż przy opisie zagadnień unijnych prasę regionalną charakteryzował wysoki poziom sprawozdawczości. W materiałach publicystycznych wszystkich 13 dzienników regionalnych Ziem Zachodnich przeważał pozytywny stosunek do integracji Polski do UE. W czasie kampanii informacyjnej dotyczącej akcesji Polski do Unii Europejskiej wykorzystywano przede wszystkim argumenty ekonomicznych korzyści przystąpienia Polski do UE. Liczba publikacji prasowych o tematyce unijnej była skorelowana z kalendarzem ważnych wydarzeń w stosunkach między Polską a Unią Europejską. Po ogłoszeniu wyników referendum akcesyjnego zainteresowanie problematyką unijną w analizowanych mediach uległo jednak wyraźnemu zmniejszeniu. Liczba publikacji na temat UE w okresie przedreferendalnym była prawie dwukrotnie większa niż w okresie pomiędzy referendum a akcesją Polski do UE. Na obszarze przygranicznym, na którym polsko-niemieckie kontakty są codziennością, akcesja stanowiła jeden z wielu instrumentów kształtujących sąsiedzkie stosunki. Publicyści regionalnych gazet byli przekonani, że po 1 maja 2004 roku rozpocznie się nowy etap wspólnych dziejów. Wielokrotnie powtarzano hasło „wspólnoty interesów”.
Doktrynalne podstawy amerykańskiej polityki zagranicznej. Case study doktryny George'a W. Busha
(2011-02-14T10:29:45Z) Magiera, Maciej; Bryła, Jolanta. Promotor
Dysertacja ma na celu ukazanie genezy i ewolucji podstaw doktrynalnych amerykańskiej polityki zagranicznej, czyli elementów permanentnie występujących w prezydenckich doktrynach USA. Dzięki case study doktryny George'a W. Busha (w tym: analizie pojęcia doktryny amerykańskiej i nurtu neokonserwatywnego) wydaje się, że amerykańska polityka zagraniczna po 11 września 2001 roku nie była przypadkowa, ale stanowiła przemyślane działania realizowane zgodnie z założeniami neokonserwatywnych ideologów. Wstępne dociekania ukazały sprowadzenie przez Amerykanów doktryny do działań wyjątkowo legitymizowanych, które odwoływały się do trzech wymiarów (legalnego, religijnego i ideowego) i stanowiły odpowiedź na aktualne zagrożenia. Specyficzna prezydentura George'a W. Busha umożliwiła szczegółowe porównanie amerykańskiej polityki zagranicznej z początku XXI wieku z wcześniejszym dwuwiekowym okresem. W konsekwencji zastosowania metody retrogresywnej udało się odnaleźć cztery współzależne od siebie składniki doktrynalne, które dodatkowo charakteryzują się nadrzędnością, ponieważ próby odrzucenia jednego lub kilku z nich zawsze kończyły się ponownym ich przywróceniem. Owo ścisłe uzależnienie amerykańskich doktryn prezydenckich od wilsonizmu, unilateralizmu, wymogu militarnej dominacji i interwencjonizmu ukształtowało na przestrzeni dwóch wieków amerykańską tradycję doktrynalną.
Współczesny ład polityczno-militarny w Azji Wschodniej w ujęciu teorii geopolitycznych Alfreda Mahana i Juliana Corbetta
(2011-02-21T08:20:22Z) Bojko, Jerzy; Piwnicki, Grzegorz. Promotor
Celem rozprawy było objaśnienie sytuacji polityczno-militarnej w Azji Wschodniej we współczesnej fazie globalizacji poprzez pryzmat klasycznych morskich teorii geopolitycznych A.T. Mahana i J. Corbetta. Istotne było ukazanie kształtowania i utrzymywania ładu międzynarodowego ze szczególnym uwzględnieniem spraw morskich – kwestii sprawowania kontroli na morzach dla zapewnienia wymiany handlowej i wzrostu gospodarczego, rywalizacji potęg morskich, posługiwania się siłami morskimi jako narzędziami do realizacji celów politycznych. Ważne było określenie wpływu teorii Mahana i Corbetta na obecne koncepcje polityczne w Azji Wschodniej.W rozdziale 1. przedstawiono strategiczne teorie morskie w geopolityce.W rozdziale 2. zaprezentowano podejścia definiujące globalizację Scharakteryzowano rolę flot wojennych jako instrumentów nacisków politycznych.Rozdział 3. poświęcono sytuacji polityczno-militarnej i gospodarczej w Azji Wschodniej na przełomie XX i XXI w. ze szczególnym uwzględnieniem zarysowującego się konfliktu Chiny – USA.W rozdziale 4. opisano czynniki morskie w polityce czterech mocarstw w regionie i rozwój ich strategii morskich. Brano pod uwagę wpływ (lub jego brak) koncepcji Mahana i Corbetta. Przedstawiono hierarchię marynarek wojennych.Analiza wpływu morskich koncepcji geostrategicznych na ład polityczno-militarny w Azji Wschodniej może dostarczać ważnych wskazówek dla określenia przyszłych kierunków rozwoju sytuacji międzynarodowej w regionie.
Przekaz medialny jako czynnik kształtowania współczesnych poglądów politycznych młodzieży na przykładzie powiatu nowotomyskiego
(2011-06-10T14:26:07Z) Lebiotkowski, Andrzej; Kowalczyk, Ryszard. Promotor
Podejmuję próbę deskrypcji oraz empirycznego zbadania udziału mediów w procesie kształtowania poglądów politycznych młodzieży, zdając sobie sprawę, że opisanie tej zbiorowości jest niezwykle trudne, choćby z uwagi na mnogość i dynamikę przemian, jakie występują w naszym kraju. Wielowątkowość tych przemian, postępująca globalizacja zjawisk, procesów politycznych, ekonomicznych i społecznych, dodatkowo komplikuje odnajdywanie się młodzieży w tej rzeczywistości. Socjologowie opisujący ową rzeczywistość medialną piszą o postępującej patologizacji życia społecznego i atrofii więzi moralnych, o narastającym syndromie braku zaufania i instrumentalizacji wartości oraz o powszechnym poczuciu beznadziejności i bezradności. Funkcjonujące w tej rzeczywistości media zajmują w życiu młodzieży ważne miejsce. To dzięki mediom ma ona nieograniczony dostęp do informacji, a także możliwość jej gromadzenia i przetwarzania. Docierające do młodych ludzi przekazy wprost niekiedy zniewalają ich umysły powodując, że stają się niewolnikami pewnych wzorców zachowań, orientacji światopoglądowych i biernymi naśladowcami stylu życia sugerowanego przez media oraz asymilując zarówno dobre, jak i złe elementy obcych kultur. W tych przypadkach, media stanowią zagrożenie dla prawidłowego rozwoju młodzieży zwłaszcza, nie dysponującej kompetencjami odbiorczymi i nie potrafiącej dokonywać selektywnego wyboru i krytycznej oceny przekazu.Podjęta próba opisania wchodzącej w dorosłe życie młodzieży miała dać obraz aktualnego stanu jej świadomości i poglądów politycznych, i taki obraz dała. Pewne zawirowania, czasem udzielanie sprzecznych odpowiedzi są motywowane trudnym okresem trwającej transformacji systemowej, brakiem wzorów postępowania, jasnych i powszechnych wzorców osobowych, brakiem dostatecznej wiedzy o politycznym życiu i regułach rządzących w polityce. Zdaję sobie sprawę, że nie ustrzegłem się w tej pracy uchybień, nieścisłości i daleko idących uproszczeń.

Browse

Browsing Doktoraty (WNPiDz) by Issue Date

Results Per Page

Sort Options