Doktoraty (WB)
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Doktoraty (WB) by Issue Date
Now showing 1 - 20 of 253
Results Per Page
Sort Options
Item Rola śpiewu w obronie terytorium u ortolana Emberiza hortulana(2009) Skierczyński, Michał; Osiejuk, Tomasz S.Zachowania terytorialne występują powszechnie u ptaków śpiewających, wśród których konflikty terytorialne rozstrzygane są głównie na drodze komunikacji dźwiękowej. Gatunki ptaków śpiewających, będące dobrym modelem w badaniach nad terytorializmem, wypracowały na drodze doboru płciowego ewolucyjnie stabilne strategie śpiewu. Jednakże w układach sieci komunikacyjnych, gdzie wiele osobników komunikuje się jednocześnie ze sobą, strategie te mogą ulegać dynamicznym modyfikacjom. W przypadku ortolana, gatunku należącego do ptaków śpiewających, nie poznano dotychczas funkcji różnych zachowań wokalnych w odniesieniu do struktur socjalnych tworzonych przez grupy samców sąsiadujących ze sobą. Niniejsza praca pokazuje wpływ zjawisk zachodzących w pofragmentowanej i izolowanej norweskiej populacji ortolana na funkcje śpiewu w obronie terytorialnej badanych samców. W pracy scharakteryzowano zmienność w czasie elementów (sylab i typów piosenek) składających się na repertuary poszczególnych osobników w powiązaniu ze spadkiem liczebności badanej populacji. Wykazano m.in., że: 1) wielkość płatów środowiskowych, wyrażana przez liczbę zasiedlających je osobników, istotnie wpływa na stabilność współdzielenia repertuarów między samcami, 2) osobniki o podobnych repertuarach tworzące grupy socjalne w obrębie dużych płatów mają większe szanse na przystąpienie do rozrodu, 3) samce ortolana są w stanie na podstawie jednej piosenki rozróżnić, czy mają do czynienia z sąsiadem, czy z intruzem (obcym osobnikiem), który wkroczył w ich terytorium. Dane uzyskane poprzez zastosowanie macierzy mikrofonowej z akustycznym systemem lokalizacji ujawniły interesujące schematy zachowań terytorialnych u badanego gatunku. Stwierdzono, że samce ortolana najintensywniej wymieniają się informacjami w pierwszych godzinach po wschodzie słońca, niezależnie od momentu w sezonie lęgowym. Zachowania wokalne służące obronie terytorialnej, takie jak tempo śpiewu, przełączanie typów piosenek oraz pokrywanie piosenek rywala najczęściej obserwowane były na początku sezonu lęgowego. Wykazano również, że terytoria samców ortolana nie były stałe, lecz ich rozmiar, kształt, a nawet położenie zmieniały się znacząco w trakcie sezonu lęgowego, głównie pod wpływem interakcji zachodzących między samcami ortolana tworzącymi grupę socjalną.Item Historia życia turzycy żytowatej (Carex secalina Willd. ex Wahlenb.): alokacja zasobów w płeć a wiek rośliny wieloletniej(2010-04-16T12:17:20Z) Bogdanowicz, Agnieszka Monika; Żukowski, Waldemar. PromotorW pracy badana była historia życia rośliny wieloletniej. Celem badań było zastosowanie wiedzy o cechach historii życia do testowania trzech hipotez z zakresu ekologii strategii życiowych. Pierwsza dotyczyła alokacji zasobów w reprodukcję, druga - zmiany alokacji zasobów w płeć, a trzecia - różnorodności ekspresji płci. Weryfikacja hipotez miała miejsce w czteroletnim eksperymencie przeprowadzonym w wyrównanych warunkach ogrodu. Obiektem badań była turzyca żytowata Carex secalina, roślina jednopienna, kępowa, rozmnażająca się tylko płciowo. Badania przeprowadzono na grupie 100 osobników tego gatunku, które powstały z nasion pochodzących z trzech populacji naturalnych. Najważniejszym wynikiem pracy jest dostarczenie po raz pierwszy eksperymentalnych dowodów o zmiany alokacji w płeć, która nie była zależna od wielkości osobników. Stwierdzono również, w związku z wydatkiem na rozmnażanie, obecność kosztów reprodukcji. Między populacjami istniały różnice w wielkości nasion oraz siewek w zależności od wieku. Nie odnotowano stałej zależności pomiędzy wiekiem osobnika a frekwencją kiełkowania nasion. Badania wykazały, że rośliny dysponują dziedzicznym wzorcem ekspresji płci, który nie jest bezpośrednio zależny od ich wielkości, ale zmienia się w czasie ich życia.Item Neuropeptydomika chrząszczy Zophobas atratus Fab. i Tenebrio molitor L.(2010-06-17T07:53:41Z) Marciniak, Paweł; Rosiński, Grzegorz. PromotorW pracy zidentyfikowano 9 neuropeptydów (Zopat-PKL-1; Zopat-MS-2; LMS; Trica-SK-1; Trica-NVPL-4trunc.; CCAP; Trica-MIP-4; proktolina; Tenmo-PK-2) w układzie neuro-endokrynowym chrząszcza Z. atratus, należących do 8 rodzin hormonów peptydowych owadów. Dwa z nich, Zopat-PKL-1 (LPHYTPRLa) i Zopat-MS-2 (pEDVEHVFLRFa) to nowe peptydy, po raz pierwszy zidentyfikowane u owadów. W pracy potwierdzono również występowanie w kompleksie retrocerebralnym CC/CA peptydu Tenmo-AKH, który wcześniej został wykryty u tego chrząszcza i T. molitor. W brzusznym łańcuszku nerwowym obu chrząszczy zidentyfikowano peptydy o silnych właściwościach miotropowych – proktolinę i leukomiosupresynę, a u Z. atratus dodatkowo Trica-NVP-4trunc.W badaniach fizjologicznych wykazano gatunkowe i narządowe zróżnicowanie działania miotropowego i trehalozemicznego zidentyfikowanych peptydów u obu chrząszczy. Wykryte peptydy wykazywały szerokie spektrum oddziaływania miotropowego na aktywność kurczliwą serca, jajowodu, przewodu wytryskowego i jelita. W pracy poza potwierdzeniem miostymulującego działania pirokinin stwierdzono nową aktywność mioinhibicyjną oraz hipertrehalozemiczną tych peptydów. Wykryto także działanie mioinhibicyjne i hipertrehalozemiczne peptydu Trica-NVPL-4trunc. jako dwa rodzaje aktywności fizjologicznej w grupie bioanalogów NVP owadów. W przypadku peptydu sulfakininy 1 poza potwierdzeniem działania miostymulacyjnego na jelicie tylnym obu chrząszczy stwierdzono nowe aktywności kardioinhibicyjną i mioinhibicyjną u chrząszczy. Zidentyfikowany jeden z bioanalogów leukomiosupresyny, peptyd Zopat-MS-2 podobnie działa inhibicyjnie na kurczliwość mięśni narządów trzewnych i wykazuje aktywność hipertrehalozemiczną.Item Porównawcza analiza udziału pokrewnych kinaz MAPK (MKK1, MKK2, MKK4 i MKK5) Arabidopsis thaliana w odpowiedzi na stres suszy(2010-09-27T08:35:20Z) Krasowski, Krzysztof; Sadowski, Jan. PromotorSpośród wszystkich kinaz białkowych ważną rolę odgrywają kinazy kaskad MAPK. Dość dobrze poznano dwie kaskady: MKKK8–MKK1/MKK2–MPK4 oraz MKKK8–MKK4/MKK5–MPK3/MPK6. W prezentowanej pracy doktorskiej wykonano częściową analizę funkcjonalną pokrewnych kinaz MPK: MKK1–MKK2 oraz MKK4–MKK5. Wyciszenie endogenów wybranych kinaz metodą krótkich spinek RNA (shRNA) spowodowało efekt nadekspresji pokrewnej kinazy. Obserwacja ta sugerowała możliwość wystąpienia kompensacji pełnionych przez nie funkcji. Wątek ten był kontynuowany w trakcie realizacji celu głównego pracy, a więc porównawczej analizy udziału MKK1, MKK2, MKK4 i MKK5 w odpowiedzi na stres suszy. Scharakteryzowano profil transkrypcyjny dla mutantów insercyjnych typu nokaut i porównując go z profilem kontrolnym określono wpływ mutacji, stresu suszy oraz mutacji i stresu suszy na ekspresję 605 genów. Uzupełnieniem prowadzonych badań była ocena aktywności promotorów badanych genów po przeprowadzeniu fuzji promotora z genem reporterowym, kodującym β-glukuronidazę (GUS). Wyniki pokazują wyraźne zróżnicowanie aktywności promotorów badanych genów kinaz w czasie rozwoju rośliny oraz brak różnic w ich aktywności podczas wczesnej fazy odpowiedzi na stres suszy, zranienia i zasolenia. Przedstawione wyniki świadczą o dywergencji funkcjonalnej pokrewnych kinaz (subfunkcjonalizacja) oraz sugerują ich znikomą rolę w odpowiedzi na stres suszy.Item Efektywność trawienia i wybiórczość pokarmowa bociana białego Ciconia ciconia w warunkach hodowlanych(2010-10-07T12:10:25Z) Kwieciński, Zbigniew; Tryjanowski, Piotr. PromotorBadania nad efektywnością trawienia u bociana białego prowadzono w ogrodzie zoologicznym w Poznaniu w latach 2004 - 2005. Łącznie przebadano 29 osobników tego gatunku (20 samic, 9 samców). Każdy osobnik został poddany trwającemu dziesięć dni eksperymentowi, podczas którego pokarm podawano według procedury cafeteria test. Dieta bocianów składała się z: ssaków, ptaków, ryb, płazów, owadów i dżdżownic. Średnia dawka pobieranego pokarmu przez bociany wyniosła 284,88 (± SD = 113,99) g na dobę/osobnika. Średnia efektywność trawienia dla 29 osobników tego gatunku wyniosła 72,06 (± SD = 6,19) % na dobę/osobnika. Wartość energetyczna zjedzonego pokarmu w przeliczeniu na biomasę wyniosła netto 1529,79 (± SD = 665,92) kJ na dobę/osobnika; natomiast w przeliczeniu na sucha masę wyniosła netto 4413,23 (± SD = 2670,83) kJ na dobę/osobnika. Wykazano, że wraz ze wzrostem ilości pobieranego pokarmu wzrasta efektywność jego trawienia oraz przyrasta masa ciała bocianów.Item Rozmieszczenie, biologia i ekologia owadów minujących projektowanego rezerwatu „Bukowiec” w Barlinecko-Gorzowskim Parku Krajobrazowym(2010-10-07T12:13:22Z) Dreger, Mariola; Michalska, Zofia. PromotorBadania prowadzono na 5 powierzchniach badawczych (w żyznej buczynie niżowej i czterech łęgach jesionowo-olszowych) w latach 1997-2004. Stwierdzono występowanie 116 gatunków minowców (3-gatunków chrząszczy, 7-błonkówek, 51-motyli i 55-muchówek). Gatunki: Psedodineura anemones i Cerodontha pseuderrans wykazano dotychczas z nielicznych stanowisk w kraju. Do min o nietypowym przebiegu zaliczono między innymi okazy min Phytomyza calthophila, wyróżniające się przerwami w przebiegu chodników. Nie stwierdzono tkanki kalusowej w minach badanych roślin. W liściu Eupatorium cannabinum zminowanym przez Liriomyza strigata (VIII 2005 r.; łęg jesionowo-olszowy A) zidentyfikowano kalozę. Larwy minowców żerowały w liściach 70 gatunków roślin żywicielskich z 31 rodzin botanicznych. Stwierdzone gatunki wykazywały silną więź troficzną z żywicielami - najliczniejsze były monofagi (56%). Stwierdzono duże zróżnicowanie liczby minowców w poszczególnych zbiorowiskach (od 87 do 34), co było skorelowane z występowaniem roślin żywicielskich. Zbiór liści z więcej niż jedną miną stanowił tylko około 12% całej kolekcji liści. Stwierdzono, że wraz ze wzrostem liczby min w pojedynczej blaszce liściowej malała liczba zaatakowanych liści. Zaobserwowano podobny schemat rozmieszczenia min Phyllonorycter maestingella i Stigmella hemargyrella zarówno w koronach buków jak i warstwach buczyny. Motyl S. tityrella preferował zewnętrzne strefy koron i unikał niższych warstw lasu. Dynamika liczby gatunków w sezonie wegetacyjnym poszczególnych lat badań była zbliżona. Miny większości gatunków pojawiały się nielicznie.Item komunikacja dźwiękowa u derkacza Crex crex(2010-10-14T15:25:55Z) Ręk, Paweł; Osiejuk, Tomasz S. PromotorW trakcie czterech sezonów rozrodczych badano komunikację głosową samców derkacza (Crex crex) podczas konfliktów terytorialnych. Derkacze wykorzystują dwa typy głosów: chrapliwe derkanie o bardzo wysokiej amplitudzie oraz gardłowe pianie o niskiej amplitudzie. W kolejnych eksperymentach otrzymano następujące wyniki. 1) Wewnętrzna struktura sylab derkania (PPD), zawierająca informacje o tożsamości samca, ulega niewielkim zmianom po przejęciu przez gęste środowisko i, co ważne, zmianom mniejszym niż ponad roślinnością. Wynik ten wskazuje, że PPD może pełnić funkcje w indywidualnym rozpoznawaniu się samców. 2) Derkanie cechuje się charakterystycznym rozmieszczeniem sylab (rytmem). Wykazano, że rytm jest sygnałem konwencjonalnym agresywnej motywacji. Kod zawarty w rytmie bazuje na składni semantycznej o zmienności przypominającej prosty kod Morsea. 3) Pianie stanowi odpowiednik cichych piosenek ptaków śpiewających. Samce pieją, gdy znajdują się blisko siebie, informując o groźbie ataku. Sposób reakcji odbiorcy na pianie i zachowanie nadawcy dowodzą, że pianie jest sygnałem wiarygodnym, stabilizowanym koszem odwetu. 4) Rytm derkania, częstość piania oraz poziom agresji nie zależą od poziomu testosteronu. Niemniej derkacze przestają piać i są mniej agresywne, jeśli mają blokowane receptory androgenów. Wyniki te wskazują na jedynie permisywne znaczenie androgenów dla agresji samca.Item Modulacja ekspresji genów w korzeniach siewek łubinu (Lupinus luteus) i soi (Glycine max) traktowanych metalami ciężkimi(2010-10-15T08:20:20Z) Pawlak-Sprada, Sylwia; Deckert, Joanna. PromotorToksyczne czynniki środowiska, w tym metale ciężkie, wywołują w organizmach eukariotycznych szereg zmian morfologicznych, fizjologicznych i biochemicznych. Celem pracy było poznanie regulacji genów indukowanych w obecności metali ciężkich w korzeniach siewek dwóch gatunków roślin motylkowatychych: soi (Glycine max cv. Nawiko) i łubinu (Lupinus luteus cv. Juno) traktowanych przez 48 godzin jonami kadmu (0-25 mg/l) i ołowiu (0-350 mg/l). Badania obejmowały identyfikację białek metodą spektrometrii mas, analizę poziomu kodujących te białka mRNA metodą RT-PCR, analizę aktywności odpowiednich białek enzymatycznych lub pomiary zawartości odpowiednich metabolitów wtórnych. Badania pozwoliły na identyfikację licznych białek biorących udział w reakcji roślin na stres metali ciężkich, w tym: histonów H2B, H2AX, H4, syntazy sacharozowej, syntazy metioniny, syntazy chalkonowej, dehydrogenazy aldehydu-3-fosfoglicerynowego, białek HSP oraz helikazy. Uzyskane wyniki sugerują, że w odpowiedzi roślin na działanie jonów metali ciężkich biorą udział białka należące do różnych szlaków metabolicznych. Niektóre z tych procesów należy zaliczyć do uniwersalnej odpowiedzią roślin na stres, natomiast inne są specyficzne dla danego metalu. Ekspresja genów indukowana metalami cieżkimi podlega kontroli na poziomie transkrypcji jak i potranskrypcyjnie. Reakcja roślin na czynnik stresowy zależy od rodzaju metalu, dawki oraz gatunku rośliny. Uzyskane wyniki wskazują, że rośliną mogą przetrwać w środowisku zanieczyszczonym metalami ciężkimi dzięki skoordynowanej sieci procesów molekularnych, które są często specyficzne dla określonego gatunku .Item Intensywność rozkładu materii organicznej przez bakterioplankton w jeziorach dystroficznych Drawieńskiego Parku Narodowego(2010-12-07T14:14:03Z) Fabiś, Monika; Kraska, Marek. PromotorCelem naukowym pracy było określenie intensywności rozwoju populacji bakterii zasiedlających jeziora dystroficzne Drawieńskiego Parku Narodowego (DPN) różniące się koncentracją substancji humusowych (SH). Badania obejmowały: ogólną liczebność bakterii, liczebność bakterii heterotroficznych, aktywność egzoenzymów, wtórną produkcję bakteryjną, tempo respiracji, rozkład SH przez promieniowce. Wyniki badań pozwoliły zweryfikować postawione hipotezy: 1. Jeziora zasiedlają niejednolite populacje bakterii różniące się liczebnością, produktywnością oraz aktywnością enzymatyczną. 2. Tempo przyrostu biomasy bakteryjnej jest zależne od koncentracji materii organicznej. W oligotroficznym, niehumusowym zbiorniku wodnym, stężenie rozpuszczonego węgla organicznego (RWO) i przyrost biomasy bakterii był zdecydowanie niższy w porównaniu z koncentracją RWO i produkcją bakteryjną w jeziorach humusowych. 3. W jeziorach dystroficznych tempo destrukcji materii organicznej przez heterotroficzny bakterioplankton było 6-7 krotnie wyższe niż w jeziorze niehumusowym. 4. Nie stwierdzono istotnych różnic w intensywności bakteryjnego rozkładu materii organicznej pomiędzy zbiornikami humusowymi. 5. Vmax chitynazy rosła wraz ze wzrostem stężenia związków humusowych rozpuszczonych w wodzie jeziornej 6. Badania nad wykorzystywaniem przez promieniowce SH jako źródła węgla i energii, wykazały ich zdolność do rozkładu kwasów huminowych i fulwowych. Jednak niewielka ilość promieniowców w ogólnej liczbie bakterii zasiedlających wody jeziora polihumusowego powoduje, że ich udział w biodegradacji SH nie jest istotny dla badanego zbiornika wodnego.Item Przydatność taksonomiczna cech morfologicznych stadiów młodocianych mechowców z podrodziny Crotoniinae Thorell, 1876 (Acari, Oribatida, Camisiidae)(2010-12-29T11:31:17Z) Łochyńska, Małgorzata; Olszanowski, Ziemowit. PromotorPraca przedstawia opisy taksonomiczne stadiów ontogenetycznych 16 gatunków mechowców z podrodziny Crotoniinae. Dziewięć gatunków okazało się nowymi dla wiedzy. Opisy morfologii zostały wzbogacone o szczegółowe rysunki oraz zdjęcia skaningowe. Scharakteryzowano grupy gatunków z rodzaju Crotonia oraz przedstawiono ich rozmieszczenie na mapie świata. Przeprowadzono również analizę filogenetyczną gatunków z podrodziny Crotoniinae w oparciu o cechy morfologiczne stadiów ontogenetycznych. Ponadto opracowano klucze do oznaczania gatunków tej grupy na podstawie cech morfologicznych poszczególnych stadiów młodocianych.Item Zmiany stanu oksydacyjno - redukcyjnego cytoplazmy jako element komunikacjijądro komórkowe – mitochondria(2011-01-18T10:28:45Z) Gałgańska, Hanna Maria; Kmita, Hanna. PromotorZależny od potencjału kanał o selektywności anionowej (VDAC) bierze udział w transporcie metabolitów przez zewnętrzną błonę mitochondriów. Kanał został zidentyfikowany w 1976 roku i od tego czasu jest obiektem intensywnych badań. VDAC reguluje funkcjonowanie mitochondriów, m. in. pełni zasadniczą rolę w procesie apoptozy. Wykorzystując mutanty Saccharomyces cerevisiae, pozbawone jednej z izoform białka VDAC, w warunkach kontrolowanego stanu oksydacyjno – redukcyjnego (redoks) w mitochondriach i cytozolu, stwierdzono, że VDAC jest zaangażowany w wyznaczanie wewnątrzkomórkowych stanów redoks. Te z kolei okazały się ważnym elementem regulacji poziomu ekspresji białek, ich aktywności, jak również poziomu kodujących je mRNA. Wśród badanych białek znalazły się podjednostki kompleksów importowych mitochondrium, enzymy antyoksydacyjne, białka wrażliwe na zmiany wewnątrzkomórkowych stanów redoks, jądrowe czynniki transkrypcyjne, jak również białka uczestniczące w komunikacji jądro – mitochondrium. Zatem VDAC jest ważnym elementem sygnalizacji, kontrolującej funkcje mitochondrium przez wkład w wewnątrzkomórkowy stan redoks.Item Różnicowa analiza sekwencji genomowych gametofitu męskiego i żeńskiego oraz genów ulegających specyficznej ekspresji w gametoficie męskim wątrobowca Pellia endiviifolia subspecies B(2011-01-28T11:57:29Z) Sierocka, Izabela; Szweykowska-Kulińska, Zofia. PromotorZa obiekt badań molekularnych obrano rozdzielnopłciowego wątrobowca Pellia endiviifolia spB. W wyniku eksperymentu RDA przeprowadzonego na DNA genomowym izolowanym z kultur in vitro uzyskano 3 o specyficznej amplifikacji na DNA genomowym żeńskim oraz 7 o specyficznej amplifikacji na DNA genomowym męskim. Uzyskane fragmenty DNA różnicują genomy plech żeńskich i męskich hodowanych in vitro, nie odzwierciedlają jednak rzeczywistego stanu różnic w DNA genomowym męskim i żeńskim gatunku P.endiviifolia sp B.Aby zidentyfikować geny związane z wytwarzaniem plemni przez gametofity męskie P.endiviifolia spB zastosowano technikę RDA-cDNA. Do syntezy ds-cDNA wykorzystano całkowity RNA izolowany z plech zebranych z terenu, wytwarzających organy rozmnażania generatywnego. Jako wynik otrzymano zbiór fragmentów różnicowych długości ok. 300pz. W wyniku analiz RT-PCR zidentyfikowano 4 fragmenty cDNA specyficzne dla plech męskich. Fragmenty transkryptów genów TUA oraz RAB są specyficzne dla plech męskich, fragmenty transkryptów genów HMG oraz TS są specyficzne dla plech męskich wytwarzających plemnie, pochodzących z terenu. Geny HMG oraz TS są obecne zarówno w DNA genomowym plech męskich i żeńskich. Geny TUA oraz RAB występują wyłącznie w DNA genomowym plech męskich. Eksperymenty typu 5’ i 3’RACE oraz „spacer po genomie” pozwoliły na poznanie struktury wyselekcjonowanych genów P.endiviifolia spB.Item Analiza funkcjonalna kompleksów kinaz map A. thaliana w warunkach stresowych(2011-02-03T13:49:37Z) Gałgański, Łukasz; Sadowski, Jan. PromotorRośliny posiadają bardzo ograniczone możliwości unikania stresu. Rozwinęły więc mechanizmy, umożliwiające adaptację do niekorzystnych warunków środowiska. Kinazy MAP u roślin tworzą jeden z głównych szlaków sygnalizacyjnych, który umożliwia odbiór informacji o zmianach w środowisku. Transdukcja sygnału polega na fosforylacji kolejnych kinaz MAP (MKKK, MKK oraz MPK). Stres biotyczny, abiotyczny (chłodu i osmotyczny) oraz oksydacyjny, a także hormony (ABA, kwas jasmonowy oraz etylen) aktywują przynajmniej jedną z zaledwie trzech kinaz: MPK3, MPK4 lub MPK6. Kinazy te fosforylując swoje substraty, zmieniają ich aktywność, stabilność czy lokalizację komórkową. Efektem jest ukierunkowana odpowiedź na stres, biosynteza hormonów oraz regulacja procesów rozwojowych.Celem badań było poznanie białek oddziałujących z MPK3, MPK4 i MPK6 w warunkach różnych stresów oraz podczas działania hormonów. W tym celu izolowano kompleksy białkowe kinaz, których skład poznawano na drodze spektrometrii mas. Kilka oddziaływań potwierdzono techniką BiFC. Podobnie jak oddziaływania, w różnych warunkach środowiska zmienia się fosforylacja MPK3, MPK4 i MPK6. W celu poznania bezpośrednich substratów kinaz przeprowadzono ich znakowanie za pomocą tiofosforanu, co było poprzedzone mutagenezą kinaz.Item Rola rezystyny w regulacji metabolizmu węglowodanowo-lipidowego szczura(2011-02-08T09:09:10Z) Sassek, Maciej; Maćkowiak, Paweł. PromotorW niniejszej pracy podjęto próbę określenia wpływu rezystyny na metabolizm węglowodanowo-lipidowy szczura. Zastosowanymi metodami były: PCR klasyczny i w czasie rzeczywistym, oznaczenia ilości białek metodą RIA, analiza immunohistochemiczna, test tolerancji insuliny, inkubacje linii komórkowych i wysp trzustkowych z rezystyną, metoda radioreceptorowa, oznaczenie intensywności lipolizy i lipogenezy oraz Western blotting. Uzyskane wyniki pozwalają sądzić o szerokim rozpowszechnieniu rezystyny w tkankach zarówno na poziomie mRNA jak i białka. Ponadto jej obecność wykazano w tkankach bezpośrednio związanych z metabolizmem węglowodanowo-lipidowym. Rezystyna przyczynia się do generowania zjawiska insulinooporności w organizmie szczura, a intensywność ekspresji jej genu zmienia się zarówno w przebiegu starzenia się jak i ciąży. Zmienność wykazuje także zawartość rezystyny we krwi zwierząt starzejących się i ciężarnych. Rezystyna istotnie wpływa na aktywność sekrecyjną komórek hodowanych in vitro i wydzielających insulinę oraz glukagon. Efekt ten jest zdecydowanie mniej widoczny na wyspach trzustkowych. Zmian nie zaobserwowano także w przypadku wiązania się insuliny do receptora pod wpływem rezystyny. Stwierdzono natomiast, że rezystyna stymuluje proces lipolizy hamując jednocześnie lipogenezę w białej tkance tłuszczowej oraz zmniejsza ilość białka IRS-1 w komórkach linii C2C12.Item Parasitengona terrestria (Acari: Trombidiformes: Prostigmata) borealnej i alpejskiej części Norwegii(2011-04-28T12:19:04Z) Łaydanowicz, Joanna; Mąkol, Joanna. PromotorCelem badań było monograficzne opracowanie Parasitengona terrestria, uwzględniające analizę rozmieszczenia taksonów w zależności od wysokości n.p.m. oraz powiązanie z sekcjami klimatycznymi, strefami roślinności i typami wegetacyjnymi. W opracowaniu uwzględniono roztocze reprezentujące wszystkie aktywne stadia rozwojowe (łącznie 1 870 okazów) pozyskane z prób jakościowych metodą ekstrakcji w aparatach Tullgrena oraz metodą bezpośrednią. W trakcie przeprowadzonych badań potwierdzono występowanie w Norwegii 25 gatunków Parasitengona terrestria, wykazano dwa gatunki nowe dla wiedzy oraz 20 gatunków nowych dla fauny Norwegii. W przeglądzie systematycznym uwzględniono opisy, tabele z morfometrią oraz mapy obrazujące rozmieszczenie na terenie Norwegii. W odniesieniu do taksonów licznie reprezentowanych podjęto próbę prześledzenia fenologii. Zweryfikowano pogląd na temat liczby gatunków nominalnych zaliczanych do Abrolophus, Erythraeus, Leptus, Dactylothrombium. Analiza cech morfologicznych pozwoliła na rozszerzenie zakresów zmienności cech metrycznych i merystycznych na poziomie wewnątrzgatunkowym. Poszerzono wiedzę na temat spektrum żywicielskiego L. molochinus i Podothrombium filipes. Analiza statystyczna wykazała zależność występowania niektórych taksonów od wysokości n.p.m. (Sucidothrombium sucidum) oraz od typów wegetacyjnych (D. pulcherrimum).Item Charakterystyka ekspresji receptorów scavenger w błonach komórkowych monocytów ludzkich u pacjentów z chorobą niedokrwienną serca(2011-05-25T06:51:24Z) Piechota, Michał; Rosiński, Grzegorz. PromotorChoroba niedokrwienna serca stanowi główną przyczynę zgonów w krajach rozwiniętych. Jest ona spowodowana ograniczeniem dopływu krwi do mięśnia sercowego, najczęściej z powodu miażdżycy naczyń wieńcowych. CD36 i MSR1 są głównymi receptorami scavenger odpowiedzialnymi za 70-90% wiązania i magazynowania zmodyfikowanych lipoprotein LDL przez komórki makrofagów, co stanowi ważny element szeregu reakcji prowadzących do powstania blaszki miażdżycowej w naczyniach. Celem niniejszej pracy było zbadanie poziomu ekspresji genów receptorów CD36 i MSR1 w monocytach pacjentów z chorobą niedokrwienną serca, analiza sekwencji CD36 i MSR1 oraz określenie wpływu leczenia na poziom ekspresji receptorów. Wykazano, że zarówno ekspresja CD36, jak i MSR1 była istotnie podwyższona we wszystkich przypadkach choroby niedokrwiennej serca w porównaniu do grupy kontrolnej, co może być związane z wystąpieniem objawów choroby. W sekwencji genu receptora CD36 znaleziono zmiany, które mogą istotnie wpływać na poziom ekspresji białka, jednak problem ten wymaga prowadzenia dalszych badań. Wykazano również, że po zastosowaniu leczenia atorwastatyną zaobserwowano obniżenie ekspresji zarówno genu receptora CD36, jak i MSR1.Item Regulacja aktywności systemów rozpraszających energię, oksydazy alternatywnej i białka rozprzęgającego, w mitochondriach ameby Acanthamoeba castellanii(2011-05-31T12:06:44Z) Woyda-Płoszczyca, Andrzej; Jarmuszkiewicz, Wiesława. PromotorNa przykładzie izolowanych mitochondriów ameby Acanthamoeba castellanii, śluzowca Dictyostelium discoideum oraz drożdży Candida maltosa opisano potranslacyjną regulację aktywności oksydazy alternatywnej (AOX) oraz białka rozprzęgającego (UCP). AOX i UCP należą do systemów rozpraszających energię ponieważ obniżają wydajność fosforylacji oksydacyjnej w mitochondriach. Zarówno aktywność AOX mikroorganizmów eukariotycznych, jak i aktywność UCP wszystkich eukariontów jest pod kontrolą nukleotydów purynowych (PNs). Ogólnie mówiąc, PNs są aktywatorami AOX oraz inhibitorami UCP. Stopień aktywacji czy też hamowania systemów rozpraszających energię zależy od stopnia ufosforylowania nukleotydu, a także od rodzaju zasady azotowej (adeniny lub guaniny) wchodzącej w skład nukleotydu. Po raz pierwszy wykazano, że: - ATP jest allosterycznym inhibitorem AOX u mikroorganizmów eukariotycznych, - AOX A. castellanii (AcAOX) wykazuje różne powinowactwo do PNs (oprócz ATP) jako stymulatorów (GMP>GDP>GTP>AMP>ADP), - nukleotydy purynowe oddziałują z AOX na zasadzie wzajemnego wykluczania się ligandów. - UCP A. castellanii (AcUCP) wykazuje różne powinowactwo do PNs jako inhibitorów (GTP>ATP>GDP>ADP>>GMP>ADP), - ubichinol funkcjonuje jako negatywny regulator hamowania aktywności AcUCP przez GTP (ubichinol oraz GTP oddziałują z AcUCP na zasadzie prostej kompetycji), - anionorodnik ponadtlenkowy (O2•-) nie wpływa bezpośrednio na aktywność AcUCP, - 4-hydroksy-2-nonenal (HNE), końcowy produkt peroksydacji lipidów, stymuluje aktywność AcUCP.Item Zróżnicowanie stanu biologicznego dziewcząt i chłopców w okresie adolescencji w zależności od stylu życia i statusu społeczno – ekonomicznego rodziny(2011-06-09T12:11:23Z) Durda, Magdalena; Kaczmarek, Maria. PromotorCelem pracy była ocena zależności pomiędzy stanem biologicznym dziewcząt i chłopców w okresie adolescencji i prowadzonym przez nich stylem życia w zróżnicowanym środowisku społeczno-ekonomicznym.Badaną grupę stanowiło 2248 dziewcząt i chłopców w wieku 13 – 18 lat, uczestników projektu badawczego ADOPOLNOR (PL0255). Wykonano pomiary antropometryczne wysokości, masy ciała i obwodu talii oraz przeprowadzono badania ankietowe dotyczące statusu społeczno – ekonomicznego rodziny, stylu życia młodzieży oraz częstości występowania zaburzeń funkcjonowania ustroju. Bazę danych utworzono w programie Statistica 9.0. Do analiz użyto testy parametryczne i nieparametryczne.Silniejsze powiązanie między style życia i SES rodziny występowało u chłopców. Środowisko zamieszkania wywierało różnicujący wpływ na tempo dojrzewania dziewcząt, zmienność cech somatycznych, a także częstość występowania symptomów chorobowych u młodzieży. Miejskie środowisko zamieszkania sprzyjało osiąganiu większych wartości wysokości ciała oraz wcześniejszemu dojrzewaniu u dziewcząt, wiązało się jednak z gorszym stanem zdrowia młodzieży. Zróżnicowanie cech somatycznych u chłopców podlegało silniejszemu wpływowi zmiennych statusu społeczno – ekonomicznego rodziny. U dziewcząt, SES rodziny i styl życia współdziałały w kształtowaniu zmienności badanych cech. Częstość występowania objawów chorobowych u chłopców w dużym stopniu zależała od zmiennych stylu życia. Występowanie zaburzeń funkcjonowania ustroju u dziewcząt wiązało się zarówno z własnym stylem życia jak i statusem społeczno – ekonomicznym rodziny.Item Skład białkowy i funkcjonowanie mitochondriów osi zarodkowych łubinu żółtego (Lupinus luteus L.) w warunkach zasolenia(2011-06-20T12:00:00Z) Wojtyla, Łukasz; Garnczarska, Małgorzata. PromotorCelem pracy było wykazanie, czy zasolenie prowadzi do zmian w składzie białkowym mitochondriów oraz sprawdzenie, czy warunki zasolenia mogą prowadzić do programowanej śmierci komórki (PCD). Analizy przeprowadzone na izolowanych osiach zarodkowych łubinu żółtego Lupinus luteus hodowanych in vitro na pożywkach z różnymi stężeniami NaCl wykazały zmiany w metabolizmie mitochondriów jak również całego organu. W warunkach zasolenia zmianie uległ poziom białek mitochondrialnych analizowany metodą elektroforezy dwukierunkowej. Spośród białek, których poziom zmienił się (wzrósł lub obniżył się) pod wpływem zasolenia, 48 wytypowano do identyfikacji z zastosowaniem spektrometrii mas. Wśród zidentyfikowanych białek znalazły się enzymy cyklu Krebsa, mitochondrialnego łańcucha transportu elektronów oraz uczestniczące w biogenezie mitochondriów i białka stresowe. Zasolenie prowadziło do warunków stresu oksydacyjnego (wzrost poziomu H2O2 i peroksydacji lipidów), jednak aktywność mitochondrialnych enzymów antyoksydacyjnych uległa obniżeniu. Analiza ultrastruktury wykazała szereg zmian w strukturze komórki obejmujących deformacje retikulum endoplazmatycznego, zwiększenie stopnia wakuolizacji komórki oraz degradację chromatyny w jądrze komórkowym. Pod wpływem zasolenia pojawiały się symptomy PCD w postaci uszkodzeń DNA (elektroforeza kometkowa) oraz fragmentacji DNA.Item Paralelizm ewolucyjny roztoczy pasożytniczych z rodziny Syringophilidae (Acari: Prostigmata: Cheyletoidea) oraz ich żywicieli(2011-07-01T09:00:52Z) Głowska, Eliza; Dabert, Jacek. PromotorRoztocze należące do rodziny Syringophilidae (Acari, Prostigmata) stanowią grupę obligatoryjnych ektopasożytów ptaków. Celem niniejszej pracy była rekonstrukcja powiązań filogenetycznych wewnątrz tej grupy oraz wskazanie możliwych zjawisk koewolucyjnych odpowiedzialnych za wytworzenie obecnie obserwowanych asocjacji w układzie pasożyt – żywiciel. Rekonstrukcja filogenetyczna roztoczy przeprowadzona została w oparciu o dwa źródła informacji: cechy morfologiczne i dane molekularne (COI i 18S rRNA). Wyniki analiz morfologicznych wspierają dotychczasową hipotezę na temat filogenezy Syringophilidae (bazalna dywergencja taksonów należących do dwóch podrodzin i powiązania pomiędzy głównymi kladami), natomiast rezultaty analiz molekularnych całkowicie zmieniają pogląd na przebieg procesów ewolucyjnych, a także, w pewnym zakresie, kwestionują wiarygodność cech morfologicznych w studiach taksonomicznych. Wyniki analizy kofilogenetycznej (metoda drzew uzgodnionych) wskazują na bardzo niski poziom kospecjacji i sugerują, że główną siłą ewolucyjną odpowiedzialną na obserwowany rozkład pasożytów są zjawiska sortowania.