Rocznik Integracji Europejskiej, 7/2013
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Rocznik Integracji Europejskiej, 7/2013 by Subject "polityka bezpieczeństwa UE"
Now showing 1 - 2 of 2
Results Per Page
Sort Options
Item Problematyka wielowymiarowości zagrożeń w strategiach bezpieczeństwa Unii Europejskiej(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2013) Kamprowski, RafałPrzedmiotem prezentowanego artykułu jest problematyka wielowymiarowości zagrożeń w strategiach bezpieczeństwa Unii Europejskiej. Celem niniejszego artykułu jest ukazanie, w jaki sposób analizowane dokumenty, Europejska Strategia Bezpieczeństwa przyjęta w grudniu 2003 r. i Strategia Bezpieczeństwa Wewnętrznego Unii Europejskiej z 2010 roku, opisują i regulują problematykę współczesnego bezpieczeństwa wobec zagrożeń i wyzwań XXI wieku. Zadaniem autora artykułu było znalezienie odpowiedzi na następujące pytania badawcze: w jakim stopniu wymienione dokumenty charakteryzują współczesne zagrożenia? Na ile analizowane strategie uwzględniają tzw. bezpieczeństwo jednostki? Czy proponowane w strategiach rozwiązania gwarantują skuteczną ochronę obywateli UE przed zagrożeniami?Item Unia Europejska wobec zagrożeń dla bezpieczeństwa teleinformatycznego – zarys problemu(Wydział Nauk Politycznych i Dziennikarstwa Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, 2013) Lakomy, MironSzkodliwa działalność w Internecie oraz innych sieciach teleinformatycznych, w XXI wieku stanowi coraz większe wyzwanie dla bezpieczeństwa narodowego i międzynarodowego. Co za tym idzie, problematyka ta stała się istotna nie tylko dla państw, ale także organizacji międzynarodowych. Unia Europejska, zrzeszająca jedne z najbardziej zdigitalizowanych społeczeństw globu, prowadzi prace w tej dziedzinie już od 2004 roku. Nie ulega jednak wątpliwości, iż wysiłki UE w dużej mierze rozminęły się z wagą zagrożeń cyberprzestrzennych. Do pewnej zmiany doszło dopiero po 2007 roku, kiedy Bruksela w wyniku „pierwszej cyberwojny” w Estonii, dostrzegła konsekwencje braku zabezpieczeń przed atakami komputerowymi. Wysiłki Unii, inspirowane w głównej mierze przez Komisję Europejską przebiegały dwutorowo. Z jednej strony, obejmowały one prace koncepcyjne, w tym m.in. analizę zjawiska cyberprzestępczości czy wrażliwości na ataki europejskiej krytycznej infrastruktury teleinformatycznej. Z drugiej, podejmowano prace na rzecz rozwoju współpracy w zakresie cyberbezpieczeństwa między UE a państwami członkowskimi. W tym kontekście, należy zauważyć, iż działania Unii Europejskiej w dużej mierze były opóźnione w stosunku do dynamiki pojawiających się w cyberprzestrzeni wyzwań. Co prawda, od 2007 roku, UE poczyniła szereg inicjatyw, które wzmocniły jej potencjał do działania w środowisku teleinformatycznym, jednak w wielu dziedzinach nadal istniały poważne zaniedbania. Pewna oznaka zmiany pojawiła się dopiero w 2012 roku, kiedy powołano zespół CERT-EU oraz zapowiedziano zwiększenie środków finansowych przeznaczonych na cyberbezpieczeństwo. Mimo to, w przyszłości Bruksela będzie musiała ustosunkować się do szeregu wyzwań w tej dziedzinie, w tym m.in.: modelu współpracy międzynarodowej, opracowania spójnej strategii bezpieczeństwa teleinformatycznego czy kwestii ochrony praw człowieka w sieci. Odpowiednia reakcja na te problemy będzie jednym z czynników, które w przyszłości wpłyną na sytuację bezpieczeństwa Unii Europejskiej, tak w wymiarze wewnętrznym jak i międzynarodowym.