Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2013, nr 2 [Ruch Prawniczy i Ekonomiczny]
Permanent URI for this collection
Browse
Browsing Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny, 2013, nr 2 [Ruch Prawniczy i Ekonomiczny] by Title
Now showing 1 - 20 of 24
Results Per Page
Sort Options
Item IDEA I PRAKTYKA MIKROFINANSÓW – UWAGI KRYTYCZNE(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Adamek, JacekCelem artykułu jest próba prezentacji i analizy negatywnych opinii wyrażanych na temat mikrofinansów, formułowanych przez szerokie grono osób zajmujących się mikrofinansową formą wsparcia walki z biedą i wykluczeniem finansowym. Tematyka ta staje się przedmiotem dyskusji prowadzonej zarówno w opracowaniach naukowych, jak i środkach masowego przekazu i obejmuje szeroki spektrum problemów dotykających zarówno ideowe przesłanie tej formy pośrednictwa finansowego, jak i jej praktykę. Zaprezentowane w artykule argumenty i odnoszone do nich analizy są pochodną przeprowadzonych przez autora studiów literaturowych oraz wynikają z jego własnych przemyśleń i uwag wobec poruszanej tematyki.Item „INTERES PUBLICZNY”, „INTERES SPOŁECZNY” I „INTERES SPOŁECZNIE UZASADNIONY”. PRÓBA DOOKREŚLENIA POJĘĆ(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Żurawik, ArturJedną z najważniejszych klauzul generalnych w prawodawstwie polskim jest klauzula interesu publicznego, ma bowiem charakter konstytucyjny, choć i ustawodawca zwykły często do niej sięga. Przede wszystkim stanowi ona podstawę ograniczania praw i wolności obywatelskich, choć niekiedy jest przesłanką wdrażania mechanizmów służących ochronie wybranych wartości, np. w prawie ochrony konkurencji i konsumentów. Ma więc zróżnicowany charakter. Przy tym związki pomiędzy prawem a życiem społecznym są szerokie, a to z kolei ma swe odzwierciedlenie między refleksją teoretycznoprawną a refleksją innych nauk społecznych. Prawo, w szczególności publiczne, jest też wynikiem realizacji określonej polityki oraz nośnikiem i odzwierciedleniem ważnych społecznie wartości. To zaś wywołuje potrzebę analizy normatywnej i odkrywania normatywnej zawartości przywołanej klauzuli oraz klauzul podobnych. Do tych ostatnich należą klauzule „interesu społecznego” oraz „interesu społecznie uzasadnionego”. Pojawiające się w doktrynie wypowiedzi klauzule te niekiedy traktują zamiennie, co jest nieuzasadnione. Niniejsze opracowanie ma zatem na celu dokonanie szczegółowej analizy wskazanych klauzul i wykazanie, że nie powinny być one traktowane synonimicznie.Item KILKA UWAG DO ARTYKUŁU MAURYCEGO ZAJĘCKIEGO „PRESUPOZYCJE SUROWE I INSTYTUCJONALNE: PRÓBA POSZERZENIA KONCEPCJI PRESUPOZYCJI TEKSTU PRAWNEGO MARKA SMOLAKA”(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Smolak, MarekArtykuł zawiera polemikę z wątpliwościami, jakie przedstawił w swym artykule Maurycy Zajęcki. Autor sformułował trzy uwagi. Po pierwsze, uznaje zasadność podziału presupozycji zaproponowanego przez M. Zajęckiego na presupozycje surowe oraz presupozycje instytucjonalne. Po drugie, wbrew stanowisku M. Zajęckiego autor argumentuje, że dany fakt jest faktem instytucjonalnym nawet wtedy, gdy na podstawie wzajemnych oczekiwań zostanie uznany tylko przez dwie osoby. Po trzecie, autor podkreśla, że prawdziwość twierdzeń o istnieniu faktów instytucjonalnych presuponowanych w tekście prawnym jest uzależniona od ich społecznej akceptacji.Item NADZÓR NA PODSTAWIE RYZYKA JAKO METODA NADZORU ADMINISTRACYJNEGO(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Maciejewski, MariuszJedną z istotnych funkcji realizowanych przez administrację publiczną jest funkcja nadzoru nad określonym obszarem życia społecznego. Organy nadzoru administracyjnego otrzymują rozmaite kompetencje służące sprawowaniu tego nadzoru, a następnie same decydują, jak będą je wykonywać. Organy samodzielnie zatem wypracowują metodologię wykonywania tych kompetencji i szukają optymalnej metody realizacji wyznaczonych im celów. Często organy nadzoru stają wobec sytuacji, w której obszary podlegające ich nadzorowi będą bardzo rozległe w sensie merytorycznym lub podmiotowym, a zasoby, przede wszystkim ludzkie, przyznane do wykonywania nadzoru, będą niewystarczające do całkowitego czy bardzo szerokiego objęcia czynnościami nadzorczymi obszarów powierzonych pieczy organów. W takich sytuacjach organ może wykonywać swoje kompetencje wyłącznie selektywnie, a metoda ich wykonywania staje się kluczową kwestią. Niniejszy tekst przedstawia jedną z takich metod opracowaną w praktyce i coraz powszechniej stosowaną w nadzorze administracyjnym – metodę nadzoru na podstawie ryzyka (NPR). W tekście została omówiona geneza powstania tej metody, jej kontekst oraz istota, a także praktyczne zastosowania – aktualne i potencjalne.Item NIERÓWNOŚCI SPOŁECZNO-EKONOMICZNE W ŚWIETLE TEORII SEGMENTACJI RYNKU PRACY(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Zwiech, PatrycjaW artykule przedstawiono teorie próbujące wyjaśnić istnienie ekonomicznych nierówności na rynku pracy (oraz determinanty tych nierówności) między grupami społecznymi w świetle doktryny segmentacji rynku pracy. W artykule skupiono się na segmentacji statystycznej, koncepcji rynków wewnętrznych i zewnętrznych, koncepcji dualnego rynku pracy, koncepcji dualnej gospodarki oraz teorii peryferyjności, teorii dyskryminacji na rynku pracy i teorii rynku pracy jako areny. Determinantami nierówności wynikającymi z tych teorii są: segmentacja rynku pracy według wyróżników charakterystycznych dla poszczególnych grup społecznych lub według cech rynku pracy, zasady selekcji pracowników do pracy, interesy pracodawców dotyczące szkoleń pracowników, brak dostatecznego poparcia związków zawodowych, socjalizacja, przypisywanie poszczególnym grupom społecznym faktycznych lub pozornych cech lub ról społecznych oraz złe nawyki nabierane przez pracowników zatrudnionych w drugorzędnych miejscach pracy, nieciągłość zatrudnienia, rozproszenie, niska tożsamość zawodowa, postawy i wartości niesprzyjające stałości i ciągłości pracy.Item O MODELU POSTĘPOWANIA DYSCYPLINARNEGO W SPRAWACH STUDENCKICH(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Janusz-Pohl, BarbaraNiniejszy szkic poświęcony jest problematyce postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów. Rozważenia oscylują wokół trzech wyszczególnionych elementów, jakie przyjęto za kryteria, pozwalające określić model tego postępowania. De facto model postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów stanowiący odwzorowanie – a więc ustalony na podstawie aktualnie obowiązujących w tym zakresie aktów prawnych. Rozważania obejmują kolejno: problematykę przedmiotu postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów, autonomicznych celów tej procedury, jej konstrukcji i podziału zasadniczych ról procesowych, a także określenie katalogu zasad postępowania dyscyplinarnego tego typu. W tle rozważań pozostaje pytanie o wpływ ustawy karnoprocesowej na przyjęty przez ustawodawcę model postępowania dyscyplinarnego w sprawach studentów.Item OBOWIĄZEK ZAWIADAMIANIA STRON O KONTYNUACJI ROZPRAWY W ASPEKCIE GWARANCJI PROCESOWYCH ORAZ ZASADY KONCENTRACJI PROCESU(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Rogoziński, PiotrW artykule zwrócono uwagę na kwestię obowiązku zawiadamiania przez sąd stron o kontynuacji rozprawy w świetle tego, że zapewnienie rzeczywistej możliwości udziału stron w rozprawie głównej świadczy o respektowaniu przez dany system prawny najważniejszych zasad i gwarancji procesowych. Obowiązek zawiadamiania stron o kontynuacji rozprawy należy rozpatrywać w świetle gwarancji procesowych stron oraz zasady koncentracji procesu, gdyż pojęcia te odzwierciedlają kierunki najważniejszych interesów, jakie ścierają się w procesie, a mianowicie: interesów indywidualnych (przede wszystkim stron) oraz interesu społecznego. Interesy te są przy tym często rozbieżne. Kwestia zawiadamiania stron o kontynuacji rozprawy aktualizuje się w sytuacji, gdy zachodzi przerwanie ciągłości rozprawy. Na gruncie obowiązującego prawa ma to miejsce w związku z następującymi instytucjami procesowymi: zawieszeniem postępowania, odroczeniem rozprawy, przerwą w rozprawie, odroczeniem wydania wyroku i wznowieniem przewodu sądowego. Wątpliwości pojawiają się zwłaszcza wtedy, gdy przerwanie ciągłości rozprawy następuje z jednoczesnym wskazaniem czasu i miejsca jej kontynuowania, a nie wszystkie strony są obecne w chwili ogłaszania decyzji. W artykule podjęto próbę zanalizowania niektórych istotnych problemów nasuwających się w związku z zawiadamianiem stron o kontynuacji rozprawy na tle poszczególnych wyżej wskazanych instytucji procesowych.Item OCENA REAKCJI STÓP ZWROTU AKCJI WYBRANYCH SPÓŁEK NA ZMIANY STOPY REFERENCYJNEJ Z WYKORZYSTANIEM WARUNKOWEJ ANALIZY ZDARZEŃ(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Filipowicz, EwaArtykuł poświęcony jest zagadnieniu reakcji stóp zwrotu polskiego rynku akcji na ogłoszenia o zmianie poziomu stopy referencyjnej. Reakcja ta została zbadana z wykorzystaniem warunkowej analizy zdarzeń. Znajomość reakcji stóp zwrotu akcji na tego typu ogłoszenia jest bardzo ważna z punktu widzenia inwestora, gdyż podjęte na jej podstawie decyzje inwestycyjne przyczynić się mogą do uzyskania ponadprzeciętnych zysków. Ponadto ze względu na typ badanej informacji wyniki te mogą być interpretowane również w kontekście koncepcji przejrzystości polityki pieniężnej banku centralnego. Rozważania podzielono na pięć części. Pierwsza część pracy zawiera podsumowanie analogicznych badań na rynkach zagranicznych. Druga część przedstawia metodykę warunkowej analizy zdarzeń. Część trzecia poświęcona jest charakterystyce badanego zdarzenia. W czwartej części uzasadniono wybór czasowego i podmiotowego zakresu badania. W ostatniej – zamieszczono rezultaty przeprowadzonego badania.Item OCHRONA ŚRODOWISKA JAKO DETERMINANTA WSPÓŁCZESNEGO PUBLICZNEGO PRAWA GOSPODARCZEGO(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Wasilewski, AndrzejPunkt wyjścia niniejszych rozważań stanowią cztery założenia, a mianowicie: 1) ‘środowisko’ rozumiane jako pewne uniwersum, a więc cały wszechświat razem z przyrodą, stanowiący wspólne dobro ogółu ludzi; 2) równocześnie sam człowiek i jego działalność mają największe znaczenie dla środowiska i przyrody oraz dla człowieka; 3) dlatego problemy środowiska muszą być rozpatrywane nie tylko w mikroskali (tzn. w skali lokalnej), lecz także w makroskali (tzn. w skali regionalnej względnie globalnej); 4) w praktyce oznacza to, że w celu umożliwienia efektywnej realizacji celów środowiskowych przy wykorzystaniu instrumentów prawnych musi zostać ustalona naprzód określona baza aksjologiczna, na której można się oprzeć w celu sformułowania lub wywiedzenia z niej odpowiedniego systemu rozwiązań prawnych. W tej sytuacji przyjęta w Deklaracji końcowej Konferencji Narodów Zjednoczonych na rzecz Środowiska i Rozwoju (UNCED) w 1992 r. w Rio de Janeiro zasada sustainable development okazała się paradygmatem współczesnej polityki środowiskowej oraz towarzyszących jej rozwiązań prawnych w zakresie problematyki ochrony środowiska w skali globalnej i w prawie międzynarodowym. Urzeczywistnieniu podstawowej zasady sustainable development służy wprawdzie cały szereg instrumentów prawnych, ich praktyczne wykorzystanie wymaga jednak w każdym wypadku posłużenia się stosownym ‘algorytmem’, który umożliwi dokładne ukazanie wszelkich konsekwencji, w tym w szczególności zagrożeń dla środowiska, jakie powodować może określona aktywność ludzka. Przy czym harmonijna realizacja konkurujących i zarazem wzajemnie komplementarnych celów (ekologicznego, ekonomicznego i socjalnego), wymaga ukształtowania szczególnego etosu respektującego wymagania tzw. międzypokoleniowej etyki ekologicznej.Item ODPOWIEDŹ NA UWAGI DO „PRÓBY WYJAŚNIENIA DOMNIEMAŃ PRAWNYCH”(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Patryas, WojciechItem ORGANIZACJE PARTNERSKIE NA JEDNYM OBSZARZE TURYSTYCZNYM – PROBLEMY I WYZWANIA(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Czernek, KatarzynaW ostatnich latach wzrosła i nadal wzrasta Polsce liczba organizacji partnerskich działających na rzecz rozwoju turystyki (lokalne/regionalne organizacje turystyczne, związki/porozumienia międzygminne, lokalne grupy działania itp.). Jednak ich powstawanie często jest procesem chaotycznym i nieskoordynowanym z innymi funkcjonującymi na danym obszarze strukturami partnerskimi. W konsekwencji działania podejmowane we współpracy nie zawsze są efektywne i skuteczne, ponieważ mogą prowadzić do powielanie wysiłków i nieuzasadnionej konkurencji. W artykule zidentyfikowano i scharakteryzowano problemy związane z funkcjonowaniem na jednym obszarze różnych organizacji partnerskich działających na rzecz rozwoju turystyki. Autorka podjęła także próbę wskazania przyczyn zidentyfikowanych problemów.Item POJEDNANIE POKRZYWDZONEGO ZE SPRAWCĄ JAKO PODSTAWA DO UMORZENIA POSTĘPOWANIA W ŚWIETLE PROJEKTU KOMISJI KODYFIKACYJNEJ PRAWA KARNEGO(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Sepioło, IwonaArtykuł omawia projekt wprowadzenia do Kodeksu karnego art. 59a w brzmieniu następującym: „Na wniosek pokrzywdzonego umarza się postępowanie karne o występek zagrożony karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, jeżeli przed rozpoczęciem przewodu sądowego w pierwszej instancji sprawca pojednał się, w szczególności w wyniku mediacji, z pokrzywdzonym i naprawił szkodę wyrządzoną przestępstwem lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie”. Projektowane zmiany rodzą szereg wątpliwości. W szczególności nasuwa się pytanie, czy samo pojednanie sprawcy z pokrzywdzonym jest wystarczające do uznania, że zachodzi brak potrzeby ukarania sprawcy. Niniejsze opracowanie stanowi próbę oceny proponowanego przez Komisję Kodyfikacyjną nowego rozwiązania.Item PRAWO MIĘDZYNARODOWE WOBEC PROBLEMU NIEWYPŁACALNOŚCI PAŃSTW(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Muszyński, MariuszNiewypłacalność państwa jest znana prawu międzynarodowemu i relacjom międzypaństwowym od wieków. Na szeroką skalę problemem tym prawo międzynarodowe zajęło się jednak dopiero w latach osiemdziesiątych XX w., choć już w tym czasie specyfika problemu, zmiany społeczno-ekonomiczne oraz ewolucja systemu prawnego narzuciły już temu zjawisku cechę multidyscyplinarności. Zjawisko niewypłacalności państwa warunkuje specyfika państwowej podmiotowości (suwerenność) i jej nadrzędnej pozycji w szeregu systemów prawnych. Oczywiście specyfika ta ewoluuje. Dziś nie tyle państwa dysponują katalogiem instrumentów, które pozwalają im uchylać się od zapłaty długów, ile wierzyciele, szczególnie prywatni, ciągle nie mają wystarczającego zestawu narzędzi do oddziaływania wobec krajów dłużników. Jednak prawdą jest też stwierdzenie, że pozycja wierzycieli i możliwości ich oddziaływania systematycznie rosną. Opis tego instrumentarium zawiera artykuł. Warto jednak wspomnieć, że interesującym wątkiem procesu budowy norm z obszaru niewypłacalności państw są próby stworzenia jednolitych ram prawnych na poziomie uniwersalnym w postaci Sovereign Debt Restructuring Mechanism. Znaczenie jednolitych reżimów prawnych odnoszących się do spraw niewypłacalności podkreśla też rozwój tego rodzaju rozwiązań regionalnych (UE). Całość zmian w prawie zmierza w kierunku przedefiniowania pozycji prawnej państwa dłużnika, uznanej za niesłusznie uprzywilejowaną w okresie rosnącej liberalizacji handlu i przepływu środków finansowych, w kierunku zbliżenia jej do pozycji wierzyciela prywatnego. Efektem tych zmian będzie niewątpliwie zwiększenie pewności międzynarodowego obrotu gospodarczego.Item PRESUPOZYCJE SUROWE I PRESUPOZYCJE INSTYTUCJONALNE: PRÓBA POSZERZENIA KONCEPCJI PRESUPOZYCJI TEKSTU PRAWNEGO MARKA SMOLAKA(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Zajęcki, MaurycyW tekście autor nawiązuje do niedawno przedstawionej idei Marka Smolaka i szkicuję możliwe zastosowania pojęciowego rozróżnienia presupozycji surowych i presupozycji instytucjonalnych tekstu prawnego. W pierwszej części wskazuje się na wybrane problemy prawniczych zastosowań semiotycznej kategorii presupozycji. Są to: konceptualizowanie pojęcia obowiązku, odzwierciedlanie rzeczywistości w wypowiedziach dyrektywalnych oraz odczytywanie tekstu prawnego na różnych poziomach znaczeniowych. W części drugiej wprowadza się pojęcie presupozycji surowej i rozważa możliwe zastosowania tego pojęcia dla charakterystyki nauk prawnych. Na gruncie teorii prawa rozróżnienie to ma ograniczoną użyteczność, może natomiast mieć zalety heurystyczne przy definiowaniu miejsca nauk historycznoprawnych pośród nauk historycznych.Item PRZEGLĄD PIŚMIENNICTWA RPEiS 75, 2013, z. 2(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Kałduński, Marcin; Flotyńska, Anna; Polszakiewicz, BarbaraPrzemysław Saganek, Akty jednostronne państw w prawie międzynarodowym, Warszawa 2010 (rec. Marcin K a ł d u ń s k i), s. 285-290; Anna Krajewska, Podatki w Unii Europejskiej. Długookresowe tendencje i reakcja na kryzys, Warszawa 2012 (rec. Anna F l o t y ń s k a), s. 290-294; Paul A. Samuelson, William D. Nordhaus, Ekonomia, Poznań 2012 (rec. Barbara P o l s z a k i e w i c z), s. 295-297Item REGUŁA WYŁĄCZNOŚCI POLSKIEGO USTAWODAWSTWA KARNEGO SKARBOWEGO W ZAKRESIE TYPIZACJI CZYNU ZABRONIONEGO JAKO „PRZESTĘPSTWA SKARBOWEGO” LUB „WYKROCZENIA SKARBOWEGO”(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Włodkowski, OlafReguła wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego” jest tradycyjnym rozwiązaniem normatywnym prawa karnego skarbowego od 1926 r. Jest to jedna z swoistości prawa karnego skarbowego na tle prawa karnego powszechnego (pospolitego). Pomimo obowiązywania reguły wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego”, w praktyce legislacyjnej pojawiają się problemy związane z lokalizacją tej kategorii czynu zabronionego. O zaliczeniu danego typu czynu zabronionego do kategorii przestępstwa skarbowego lub wykroczenia skarbowego decyduje normodawca, lokalizując ten typ czyn zabronionego w części szczególnej Kodeksu karnego skarbowego. To, co jest w części szczególnej Kodeksu karnego skarbowego, jest przestępstwem skarbowym lub wykroczeniem skarbowym, a to, co jest poza Kodeksem karnym skarbowym, jest przestępstwem powszechnym lub wykroczeniem powszechnym. W praktyce oznacza to, że przepisy art. 1-53 k.k.s stosuje się tylko do przestępstw skarbowych i wykroczeń skarbowych z części szczególnej k.k.s. Analiza przeprowadzona przez autora prowadzi także do wniosku, że rozparcelowanie przepisów Kodeksu karnego skarbowe (do Kodeksu karnego i Kodeksu wykroczeń) nie jest możliwe do przeprowadzenia. Reguła wyłączności ustawodawstwa karnego skarbowego w zakresie typizacji czynu zabronionego jako „przestępstwa skarbowego” lub „wykroczenia skarbowego” jest rozwiązaniem normatywnym zasadnym i niezbędnym na gruncie ustawodawstwa karnego skarbowego.Item RYZYKO ZACHOWAŃ KORUPCYJNYCH W INSTYTUCJACH PAŃSTWOWYCH NA PRZYKŁADZIE SŁUŻBY CELNEJ RP. ZAŁOŻENIA TEORETYCZNO-METODOLOGICZNE BADAŃ SOCJOLOGICZNYCH(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Burzyński, Jan; Burzyński, TomaszArtykuł stanowi próbę nakreślania metodologii umożliwiającej socjologiczną konceptualizacją problemu ryzyka korupcji w instytucjach państwowych Rzeczpospolitej Polskiej. Proponowane podejście skupia się na pojęciu „zdarzenia korupcyjnego”, terminu łączącego w sobie podmiotowe predyspozycje do udziału w korupcyjnych wymianach wraz z ich systemowymi oraz strukturalnymi uwarunkowaniami. Dzięki obraniu teorii stawania się społeczeństwa, dokonano wglądu w zagadnienie korupcji z perspektywy tych teorii socjologicznych, które postulują ontologię rzeczywistości społecznej umożliwiającą przezwyciężenie dychotomii: podmiotowość – struktura społeczna.Item SKUTECZNOŚĆ PRAWA ADMINISTRACYJNEGO NA PRZYKŁADZIE REGULACJI Z ZAKRESU MIĘDZYNARODOWEGO PRZEMIESZCZANIA ODPADÓW(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Rudnicki, Maciej; Sobieraj, KamilaArtykuł ma na celu zwrócenie uwagi na trudności związane z wykonywaniem przez Głównego Inspektora Ochrony Środowiska (GIOŚ) obowiązków ciążących na tym organie na podstawie rozporządzenia nr 1013/06 Parlamentu Europejskiego i Rady z 14 czerwca 2006 r. w sprawie przemieszczania odpadów, tj. w zakresie stwierdzenie, że międzynarodowe przemieszczanie odpadów w postaci pojazdu ma charakter nielegalny, i określenie sposobu postępowania z tym odpadem. Brak jasności i precyzyjności przepisów prawa materialnego w zakresie określenia zadań GIOŚ w tym zakresie (w kontekście braku szczegółowych wiążących wytycznych interpretacyjnych), powoduje „niepewność” co do prawidłowości prowadzonego postępowania i wydanego rozstrzygnięcia w sprawie uznania uszkodzonego pojazdu przewożonego przez granicę za odpad. Zwiększa to ryzyko naruszenia konstytucyjnego prawa własności, ale też prawdopodobieństwo zarzutu nienależytej implementacji unijnych norm prawnych przez organy administracji publicznej.Item SPIS TREŚCI RPEiS 75, 2013, 2(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013)Item SPOŁECZNY WYMIAR REPRODUKCYJNYCH PROCESÓW DOSTOSOWAWCZYCH(Wydział Prawa i Administracji UAM, 2013) Jopek, ArturArtykuł podejmuje sygnalną refleksję nad społecznym wymiarem reprodukcyjnych procesów dostosowawczych. Została ona osnuta na postmodernistycznej kontestacji podstawowych pojęć. Te bowiem w oczywisty sposób decydują o zasadności interwencji publicznej, a następnie wyznaczają jej kierunki. Fenomen społeczeństwa trwa w czasie i przestrzeni dzięki odtwarzaniu samego siebie. Nowoczesne państwo odgrywa w tym istotną rolę systemową. Po pierwsze, jest poniekąd jego organizatorem (posiada narzędzia do ukierunkowania procesu reprodukcji społecznej), zapewnia bowiem prawne i organizacyjne ramy konfrontacji interesów. Po drugie, jest beneficjentem tego procesu – jego przetrwanie zależy od dynamiki „trwania” społeczeństwa. Demografia jest kluczem do przyszłości, od niej bezpośrednio zależy podstawowy substrat procesów społecznych. Struktura społeczna determinuje szanse rozwojowe tworzących ją jednostek. Narastające załamanie polskiej struktury demograficznej (polegające na kurczeniu się wskaźników reprodukcji oraz liczebności kohort w wieku rozrodczym) stanowi kontekst fundamentalnego problemu polityki natalistycznej. Wyznacza to oś podjętych rozważań.