Ukraińska powieść produkcyjna jako produkt socrealistycznej kultury masowej. Perspektywa postmodernistyczna
Loading...
Date
2010
Authors
Advisor
Editor
Journal Title
Journal ISSN
Volume Title
Publisher
Wydawnictwo-Drukarnia Bonami/Pracownia Komparatystyki Literackiej IFP UAM
Title alternative
Abstract
Lata 90. XX wieku po rozpadzie imperium
radzieckiego zrodziły na gruncie ukrainoznawstwa, zarówno zagranicznego, jak i na Ukrainie,
szereg okoliczności, które powinny sprzyjać naukowemu wyświetleniu i jednocześnie przewartościowaniu
dorobku socrealizmu, fenomenowi, nadającemu ton wszystkim dziedzinom radzieckiej
kultury ukraińskiej przez ponad pół wieku. Niestety, dziś pod koniec pierwszego dziesięciolecia XXI
wieku, socrealizm wciąż pozostaje najsłabiej zbadanym ogniwem kultury ukraińskiej, wzbudzając
w dalszym ciągu mało satysfakcjonujące naukowo zainteresowanie wśród ukrainoznawców. Autorka
uważa, iż najlepszym materiałem egzemplifikacyjnym do zapoczątkowania re-oglądu literatury
socrealizmu będzie powieść produkcyjna jako sztandarowy gatunek realizmu socjalistycznego,
gatunek, którego szczytowy okres popularności przypada na pierwszą połowę lat 30. XX wieku,
a więc na czas umacniania się socrealizmu jako estetyki i systemu reguł oraz nakazów państwowej
polityki kulturalnej. W wybranych do analizy powieściach (m. in. takich autorów, jak: I. Le,
W. Kuz’mycz, P. Pancz, J. Kaczura, O. Kopyłenko, S. Sklarenko, O. Doswitnyj) autorka przedmiotem
swoich obserwacji zamierza uczynić ich świat przedstawiony, z dominującym w nim socrealistycznym
panestetyzmem, którego istotę określała socrealistyczna mitologia kiczu/symulakrum.
W dalszej kolejności autorka proponuje poddać oglądowi socrealistycznego bohatera oraz strategie
projektowania odbioru powieści produkcyjnej, a zwłaszcza stosowane tam techniki nadawczoodbiorcze,
zdeterminowane przez kluczową jakość zarówno socrealizmu, jak i kultury masowej, tj.
perswazyjność, uwypuklając tym samym prawdę, iż dyskurs socrealizmu jest dyskursem władzy.
After the Soviet Empire had collapsed, 1990s has begotten in the field of Ukrainian Studies – both foreign as well as in Ukraine – a number of factors which should be conducive to scientific display and simultaneously reassessment of the achievements of socialist realism – the phenomenon, which set the tone of all fields of Soviet Ukrainian culture for more than half a century. Unfortunately, at the end of the first decade of the 21st century, socialist realism still remains the least explored link of Ukrainian culture and generates unsatisfactory scientific interest among Ukrainian Studies scholars. Author believes that the best exemplification material to initiate re-overview of literature of socialist realism is the production novel – the flagship genre of socialist realism, the genre which peak period of popularity emerged during the first half of the 1930s, the time of consolidation of socialist realism as the aesthetics and the system of rules and regulations of cultural policy of the state. As the subject of observations in the novels chosen for examination (including works by such writers as: I. Le, V. Kuz’mych, P. Panch, I. Kachura, O. Kopylenko, S. Sklarenko, O. Dosvitnyi), author intends to make the presented world of the novels with its dominant socialist realist pan-aestheticism, whose essence was socialist realist mythology of kitsch / simulacrum. Subsequently, author desires to give an overview of the hero of socialist realism and the strategies of arranging reception of production novels, particularly the performed input/output techniques, determined by the essential quality of both socialist realism and popular culture, such as persuasion, emphasizing the truth that the discourse of socialist realism is a discourse of power.
After the Soviet Empire had collapsed, 1990s has begotten in the field of Ukrainian Studies – both foreign as well as in Ukraine – a number of factors which should be conducive to scientific display and simultaneously reassessment of the achievements of socialist realism – the phenomenon, which set the tone of all fields of Soviet Ukrainian culture for more than half a century. Unfortunately, at the end of the first decade of the 21st century, socialist realism still remains the least explored link of Ukrainian culture and generates unsatisfactory scientific interest among Ukrainian Studies scholars. Author believes that the best exemplification material to initiate re-overview of literature of socialist realism is the production novel – the flagship genre of socialist realism, the genre which peak period of popularity emerged during the first half of the 1930s, the time of consolidation of socialist realism as the aesthetics and the system of rules and regulations of cultural policy of the state. As the subject of observations in the novels chosen for examination (including works by such writers as: I. Le, V. Kuz’mych, P. Panch, I. Kachura, O. Kopylenko, S. Sklarenko, O. Dosvitnyi), author intends to make the presented world of the novels with its dominant socialist realist pan-aestheticism, whose essence was socialist realist mythology of kitsch / simulacrum. Subsequently, author desires to give an overview of the hero of socialist realism and the strategies of arranging reception of production novels, particularly the performed input/output techniques, determined by the essential quality of both socialist realism and popular culture, such as persuasion, emphasizing the truth that the discourse of socialist realism is a discourse of power.
Description
Sponsor
Keywords
Literatura ukraińska, Socrealizm, Powieść produkcyjna, Kultura masowa, Kicz, Kitsch, Ukrainian literature, Socialist realism, Production novel, Popular culture
Citation
PORÓWNANIA. Czasopismo poświęcone zagadnieniom komparatystyki literackiej oraz studiom interdyscyplinarnym. nr 7, 2010, s. 179-196.