Crome, Erhard2020-02-032020-02-032019Rocznik Integracji Europejskiej, 13/2019, s. 85-92.1899-6256http://hdl.handle.net/10593/25404One of the great illusions at the end of the bloc confrontation was that lasting peace, security and stability would prevail in Europe. In fact, new areas of tension have emerged. NATO was practically extended to the Russian border, although the Soviet Union had been promised otherwise in 1990. World military spending is a quarter higher than at the end of the Cold War. Germany is once again the central power of Europe west of Russia, and the return of the “German question” has become a problem again. The coup in Kiev and the integration of the Crimea into Russia in 2014 and the subsequent reciprocal sanctions between the EU and Russia have further aggravated tensions However, it is important to say goodbye to all warfare scenarios, strictly follow a concept of war prevention and provide political solutions that can only be achieved on the basis of peaceful coexistence and a new policy of détente.Jednym z wielkich złudzeń końca konfrontacji międzyblokowej było przekonanie, że w Europie zwycięży na trwale pokój, bezpieczeństwo i stabilność. W rzeczywistości pojawiły się nowe obszary napięcia. NATO praktycznie rozciągnęło swoje wplywy na granicę rosyjską, chociaż w 1990 r. obiecywano ZSRR, że tak się nie stanie. Światowe wydatki wojskowe są o jedną czwartą wyższe niż pod koniec zimnej wojny. Niemcy po raz kolejny stały się główną siłą Europy na zachód od Rosji, a powrót „kwestii niemieckiej” stał się ponownie problemem. Zamach stanu w Kijowie i integracja Krymu z Rosją w 2014 r. oraz późniejsze wzajemne sankcje między UE a Rosją dodatkowo pogorszyły stan napięcia. Ważne jest jednak, aby oddalić wszystkie scenariusze działań wojennych, ściśle przestrzegać koncepcji zapobiegania wojnie i zapewnić rozwiązania polityczne, które można osiągnąć jedynie w oparciu o pokojowe współistnienie i nową politykę odprężenia.Eine der großen Illusionen am Ende der Blockkonfrontation war, dass nun dauerhaft Frieden, Sicherheit und Stabilität in Europa herrschen würden. Tatsächlich haben sich neue Spannungsfelder herausgebildet. Die NATO wurde praktisch bis an die russische Grenze ausgedehnt, obwohl der Sowjetunion 1990 etwas anderes versprochen worden war. Die weltweiten Rüstungsausgaben liegen um ein Viertel höher als am Ende des Kalten Krieges. Deutschland ist wieder zentrale Macht des Europas westlich von Russland und die Wiederkehr der „deutschen Frage“ wurde neuerlich zum Problem. Der Putsch in Kiew und die Eingliederung der Krim in Russland 2014 sowie die nachfolgenden gegenseitigen Sanktionen zwischen der EU und Russland haben die Spannungen weiter verschärft. Es gilt jedoch, sich von allen Kriegsführungsszenarien zu verabschieden, strikt einem Konzept der Kriegsverhinderung zu folgen und politische Lösungen zu schaffen. Das kann nur auf der Basis friedlicher Koexistenz und mit einer neuen Entspannungspolitik erreicht werden.deuinfo:eu-repo/semantics/openAccesseuropäische SicherheitspolitikEntspannungKriegsverhinderungEuropean security policydétenteprevention of wareuropejska polityka bezpieczeństwaodprężeniezapobieganie wojnieArtykułhttps://doi.org/10.14746/rie.2019.13.6