Marzec, Lucyna2018-03-152018-03-152017Wspólnota wyobrażona. Pisarki Europy Środkowej wobec problemów literackich, społecznych i politycznych lat 1914-1945, t. 2, red. G. Borkowska, K. Nadana-Sokołowska, I. Boruszkowska, Wydawnictwo Instytutu Badań Literackich PAN, Warszawa 2017, s. 141-156.978-83-65832-53-5http://hdl.handle.net/10593/22092Artykuł dowodzi, że poezja Kazimiery Iłłakowiczówny jest silnym filarem polskiego dyskursu postzależnościowego, czego jednym z dowodów jest przyznanie poetce Nagrody Literackiej Miasta Wilna oraz dyskusja wokół jej politycznego utworu „Pora się godzić” z tomu Słowik litewski z 1934 roku. Tekst rekonstruuje i analizuje polemikę litewskiego poety Liudasa Giry z wierszem Iłłakowiczówny i wskazuje na późniejsze użycia poezji Iłłakowiczówny - albo w tekstach czy wspomnieniach nostalgicznych, kiedy staje się argumentem na rzecz bolesnej oraz niesprawiedliwej utraty jedności polsko-litewskiej, albo w pracach krytykujących takie podejście – gdy jest negatywnym punktem odniesienia. Autorka przekonuje, że alegoryczna wyobraźnia kresowa Iłłakowiczówny łączy autobiograficzne i polityczne. W toku bliskiej, uważnej lektury ujawnia się znamienne dla „stałego paradygmatu” kresowej nostalgii zjawisko niemającej końca wymiany figur. Poezja Iłłakowiczówny znajduje się we władaniu „polskiej wyobraźni tanatycznej”, a poetka, przyjmując rolę „słowika litewskiego”, świadomie włączyła się w chór podtrzymujący romantyczne oraz wytwarzający modernistyczne mity o charakterze narodowościowotwórczym: jako sekretarz osobisty Marszałka Piłsudskiego była poetką patriotyczną, symbolicznie zaprzysiężoną ojczyźnie w prestiżowym urzędzie Ministerstwa Spraw Wojskowych i narodowi.polinfo:eu-repo/semantics/openAccessLitwa w literaturzeobrazy dzieciństwawyobraźnia tanatycznadyskurs postzależnościowyliteratura zaangażowanakobiecośćmacierzyństwoKresyKazimiera Iłłakowiczównawspólnoty wyobrażoneRozdział z książki