Kozłowski, Michał2014-09-252014-09-252011Praktyka Teoretyczna 2011, nr 4, s.177-1842081-8130http://hdl.handle.net/10593/11687Istotnym elementem stanowiącym osnowę Foucaultowskiej nauki społecznej jest teza o lokalności władzy, o pluralizmie władzy, o jej materialnym i cielesnym charakterze. Chodzi tu w gruncie rzeczy o stosunek do kapitalizmu, a pośrednio do Marksa. Foucault zakłada, że władza nie ma centrum i nie jest kierowana z żadnego sztabu. Ma to istotne konsekwencje zarówno poznawcze jak i polityczne. Foucault pozostaje nieufny wobec myślenia systemowego, jeśli system rozumiany jest po Heglowsku, czyli jako zarówno punkt wyjścia, jak i punk dojścia badania. Jego spór z marksizmem rozgrywał się na wielu poziomach. ale jeden z najważniejszych dotyczył tej właśnie kwestii: system władzy nie ma swojego centrum, które według marksizmu tkwi w ekonomii politycznej oraz nie ma charakteru dualistycznego, czyli bazy i nadbudowy.plwładzaprzeciw-władzaopórFoucaultMarksmarksizmArtykuł