Osiewicz, Przemysław2018-05-102018-05-102005Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, 2005, nr 1,s. 139-154.1731-7517http://hdl.handle.net/10593/23099Przedmiotem niniejszego artykułu jest porównanie polityki bezpieczeństwa Finlandii w przełomowym dla Europy roku 1990 oraz w roku 2002. Analizie poddano osiem czynników, na których podstawie można określić czy oraz jakim zmianom jakościowym uległa owa polityka. Są to: 1) relacje z EWG/UE, 2) stosunek wobec Paktu Północnoatlantyckiego, 3) udział w operacjach utrzymania pokoju, 4) relacje z ZSRR/Federacją Rosyjską, 5) współpraca z innymi państwami nordyckimi, 6) stosunki z państwami bałtyckimi powstałymi w wyniku rozpadu ZSRR, 7) polityka neutralności oraz 8) niezaangażowanie. Należy zaznaczyć, iż choć powyższy katalog jest zapewne niepełny, to obejmuje najważniejsze czynniki, jakie należy wziąć pod uwagę w przypadku Finlandii. W pierwszej części przedstawiono tło historyczne oraz kształt fińskiej polityki bezpieczeństwa w 1990 roku, natomiast w drugiej – w 2002 roku. Wyniki, właściwe dla obu momentów, zostały porównane w podsumowaniu, celem ustalenia ilości oraz jakości zmian, które zaszły w ciągu dwunastu lat. W obrębie sześciu spośród ośmiu wyżej wymienionych czynników odnotowano znaczące zmiany. Na ich podstawie można stwierdzić, iż polityka bezpieczeństwa Finlandii uległa przeorientowaniu z neutralnej w 1990 roku na wyraŸnie prozachodnią w roku 2002.polinfo:eu-repo/semantics/openAccessArtykuł