Kurek, Krzysztof. PromotorGodlewski, Stanisław2020-12-102020-12-102020http://hdl.handle.net/10593/25929Wydział Antropologii i KulturoznawstwaRozprawa Teoria, historia i strategie współczesnej polskiej krytyki teatralnej stanowi próbę syntetycznego opisu problemów polskiej krytyki teatralnej w drugiej połowie XX i w XXI wieku. Używając różnorodnych metod autor w pierwszym rozdziale opisuje refleksję metakrytyczną w latach 1938-1989: strategie i teorie używane przez krytyczki i krytyków do uzasadnienia i umotywowania swej działalności; a także społeczny i polityczny kontekst, który wpływał na ich pracę. W następnych rozdziałach autor opisuje różnorodne strategie najbardziej współczesnej (po roku 1989) krytyki teatralnej: hierarchizację i konflikty pokoleń; cenzurę, skandale i polityczne aspekty krytyki; różnorodne oblicza krytyki towarzyszącej. Dzięki analizie nie tylko konkretnych tekstów (recenzji, esejów, artykułów), lecz także skupieniu na kontekstach politycznych, zmianach estetyki polskiego teatru i rynku mediów, rozprawa pokazuje, że krytyka teatralna jest nie tylko istotną częścią polskiej kultury, lecz sama w sobie jest także performatywna. Wpływa nie tylko na historię (poprzez dokumentację teatru), lecz także na czasy współczesne (poprzez kreowanie obrazu teatru, manipulowanie afektami publiczności, ustawianie artystycznej hierarchii, tworzenie systemu nagród itd.). Często powtarzane twierdzenie, że „krytyka teatralna umarła” (w znaczeniu – jest nieznacząca, słaba, nieprofesjonalna) jest fałszywe – i rozprawa stara się to udowodnić.Dissertation Contemporary polish theatre criticism – theory, history and strategies is an attempt of synthesis the most important problem of polish theatre criticism from second half of XX and XXI century. By using various methods author describes the metacriticism from 1938-1989, the theories and strategies that critics used to explain their activities and the social and political contexts that influenced their work. In the next chapters author describes different strategies of most recent (after 1989) theatre criticism: the hierarchy and conflict of generation; the censorship, scandals and political aspects of criticism; the different aspects critical accompaniment. By reflecting not only on specific texts (reviews, essays, articles), but also on political events, transformation of aesthetic in polish theatre and changes in media market, this dissertation show not only that theatre criticism is very important component of polish culture, but also that is performative. Theatre criticism has an influence on history (by documenting theatre) and on present times (by creating the image of theatre, manipulating the affectations of audience, prioritizing artists, giving awards etc.). Often repeated sentence, that “theatre criticism is dead” (means – is weak, unprofessional, not useful) is false – and dissertation tries to prove it.polinfo:eu-repo/semantics/openAccesskrytyka teatralnateatr polski XX wiekuteatr polski XXI wiekutheatre criticismpolish theatre in XXth centurypolish theatre in XXI centuryDysertacja