Dobrowolska-Polak, Joanna2018-03-192018-03-192014Przegląd Strategiczny, 2014, nr 7, s. 123-132.2084-6991http://hdl.handle.net/10593/22171Przez dwadzieścia pięć lat międzynarodowe środowisko Polski uważane było za stabilne i wolne od bezpośrednich zagrożeń militarnych. Kryzys na Ukrainie i interwencja zbrojna Rosji na Krymie podważyły to przekonanie. Naruszenie integralności Ukrainy przez Rosję winno spotkać się ze zdecydowaną reakcją społeczności międzynarodowej. Szczególnie zobligowane do działania wydają się być jednak Stany Zjednoczone i Wielka Brytania, które - wraz z Rosją - są od 1994 r. gwarantami bezpieczeństwa, integralności terytorialnej i niezależności Ukrainy. Do¬trzymanie przez nie złożonych obietnic można traktować jako probierz dotrzymania innych zobowiązań, w tym także tych, które wynikają z układów sojuszniczych. Międzynarodowe reperkusje zbrojnego konfliktu na Ukrainie mogą więc dotyczyć nie tylko przyszłego statusu Krymu i Ukrainy, ale także wiarygodności NATO, Unii Europejskiej (w tym Wielkiej Brytanii) oraz Stanów Zjednoczonych. W tym kontekście konflikt na Ukrainie może stać się powodem wymuszającym przegląd oraz - być może - redefinicję założeń polskiej polityki bezpieczeństwa. Bezpieczeństwo Polski zostało bowiem oparte na trzech filarach: członkostwie w NATO oraz Unii Europejskiej i partnerstwie ze Stanami Zjednoczonymi. Spoiwem tych filarów jest przekonanie o dotrzymaniu zobowiązań sojuszniczych przez USA oraz partnerów z UE i NATO. Artykuł traktuje o ewolucji polskiej polityki bezpieczeństwa. Autorka skupia się na ocenie wagi przykładanej przez Polskę do związków sojuszniczych z NATO, Unią Europejską i Stanami Zjednoczonymi i zastanawia się nad wpływem, jaki mogą na nie wywrzeć naruszenie integralności terytorialnej Ukrainy przez Rosję oraz reakcja głównych aktorów stosunków międzynarodowych regionu euroatlantyckiego na ten fakt.For twenty-five years Poland’s international environment had been considered stable and free from direct military threats. The crisis in Ukraine and Russia’s military intervention in the Crimea undermined this belief. Russia’s violation of the Ukrainian integrity should meet with an overwhelming response of the international community, especially United States and United Kingdom, who are - together with Russia - the guarantors of Ukraine’s security, territorial integ¬rity and independence. The fulfillment of promises US and UK were given to Ukraine could be nowadays regarded as a test, which can assess ability to meet other obligations given by these two states, including those arising from allied systems. International repercussions of armed conflict in Ukraine may therefore affect not only the future status of Crimea and Ukraine, but also the credibility of the North Atlantic Treaty Organization, the European Union (including the UK) and the United States. In this context the conflict in Ukraine can become a reason for forcing the review and possibly redefinition of the assumptions of Poland’s security policy. That is be¬cause security of Poland was based on three pillars: the NATO and EU membership, and the part¬nership with the United States. The binder of these pillars is the convince of keeping alliance commitment by the U.S. and partners from EU and NATO. The article discusses the evolution of Poland’s security policy. The article focuses on assessing the weight given by Poland to the com¬pounds allied with NATO, the European Union and the United States and asks how the violation of the Ukrainian territorial integrity and the response to this delict given by the main actors of transatlantic relations can influence on Poland’s security policypolinfo:eu-repo/semantics/openAccessArtykułhttps://doi.org/10.14746/ps.2014.1.9