Luzak, Paweł2023-02-152023-02-152022Przegląd Strategiczny, nr 15, 2022, s. 245-263.2084-6991https://hdl.handle.net/10593/27155The aim of this article is to distinguish the key assumptions and instruments of the People’s Republic of China’s foreign policy towards territorial disputes in which this country is involved (with particular focus on the conflicts over islands and features in the South China Sea) through in-depth analysis of PRC’s policy in the conflict over Scarborough Shoal. According to the working hypothesis the events that took place in 2012 and ultimately led to the PRC’s de facto control over the shoal could be viewed as a model for the country’s future actions in the regional conflicts. The article has been divided into three parts. The first one presents the subject matter of the dispute and its historical determinants. The latter characterizes the interests of individual countries involved in the conflict, their position, and the legal background to the dispute. Finally, the third section analyzes the events of 2012 and their implications, along with an attempt to isolate the elements that may constitute the model of the PRC’s future policy with regard to territorial disputes in which it is involved (“Scarborough model”). The following research questions were asked for the purpose of structuring the analysis: 1) What is the factual and legal background to the Scarborough Shoal standoff? 2) How and by means of what instruments did China establish effective control of the atoll? 3) What is the role of the dispute in the context of the PRC’s remaining territorial claims over the South China Sea? The article primarily uses the method of gathering and observing facts, as well as the decision-making method in the context of analyzing the positions of the states involved in the dispute. Also, the process method was used to present the genesis of the studied political processes.Celem niniejszego artykułu jest wyodrębnienie najważniejszych założeń i instrumentarium polityki zagranicznej Chińskiej Republiki Ludowej wobec sporów terytorialnych, w które jest ona zaangażowana (przede wszystkim konfliktów o przynależność wysp i obiektów na Morzu Południowochińskim) przez pogłębioną analizę działań tego państwa w kontekście sporu o Płyciznę Scarborough. Według przyjętej roboczej hipotezy badawczej wydarzenia z 2012 r., które doprowadziły do ustanowienia przez ChRL faktycznej kontroli na płycizną mogą stanowić model przyszłych zachowań Chińskiej Republiki Ludowej wobec konfliktów regionalnych. Artykuł został podzielony na trzy części. W pierwszej przedstawiono przedmiot sporu i jego historyczne uwarunkowania. W drugiej części scharakteryzowano interesy poszczególnych państw zaangażowanych w konflikt, ich stanowisko, a także prawne tło sporu. W trzeciej części poddano wreszcie analizie wydarzenia, które miały miejsce w 2012 r., a także ich następstwa wraz z próbą wyodrębnienia elementów, które mogą składać się na model przyszłej polityki ChRL w odniesieniu do sporów terytorialnych, w które jest ona zaangażowana (“model Scarborough”). Celem ustrukturyzowania analizy postawiono następujące pytania badawcze: 1) Jak wygląda stan faktyczny i tło prawne sporu o Płyciznę Scarborough? 2) W jaki sposób i przy wykorzystaniu jakiego instrumentarium Chiny ustanowiły faktyczną kontrolę nad atolem? 3) Jaką rolę spór odgrywa w kontekście pozostałych roszczeń terytorialnych ChRL w odniesieniu do Morza Południowochińskiego? W artykule wykorzystano przede wszystkim metodę gromadzenia i obserwacji faktów, a także metodę decyzyjną – w kontekście analizy stanowiska państw zaangażowanych w spór. Wykorzystana została także metoda procesualna w zakresie przedstawienia genezy analizowanych procesów politycznych.enginfo:eu-repo/semantics/openAccessSouth China SeaPeople’s Republic of China’s foreign policyScarborough ShoalMorze Południowochińskiepolityka zagraniczna Chińskiej Republiki LudowejPłycizna ScarboroughArtykułhttps://doi.org/10.14746/ps.2022.1.15