Nowak, Ewa2017-06-282017-06-282017Estetyka i Krytyka, vol. 45 (2), 2017, s. 103-117.2353-723X1643-1243http://hdl.handle.net/10593/18033Artykuł stanowi część cyklu prac badawczych poświęconych ewolucji ludzkiej tożsamości i jaźni – w kontekście rozmaitych 'technik siebie', 'somatechnik' i biotechnologii.Archaiczne teksty i artefakty świadczą o tym, że ludzki wygląd, fizjonomię, sylwetkę, urodę, motorykę, a także funkcjonalność ciała postrzegano jako postrzegano jako 'znaczące' w osobliwych kontekstach. Uprawiano m.in. rodzaj biometrycznej identyfikacji i mantyki (w kulturach basenu Morza Śródziemnego), lub pozbawiano ciało atrybutów 'funkcjonalnych', by wydobyć jego 'chwałę' w świetle eschatologii. Współcześnie jednak splendor idealnej powierzchowności odrywa się od wszelkich znaczeń, zarówno tych, które są immanentne cielesności (np. życie wewnętrzne, mentalne, duchowe), jak i tych, które mogłyby je 'transcendować'. Jest on pusty, jak podkreślają Giorgio Agamben i Alphonso Lingis.polinfo:eu-repo/semantics/openAccesssomaestetykafizjognomikasplendor cielesnyantropologiaArtykuł