Pihan-Kijasowa, Alicja. PromotorPyrkosz, Anna2016-03-072016-03-072016http://hdl.handle.net/10593/14405Wydział Filologii Polskiej i Klasycznej: Instytut Filologii PolskiejGłównym celem pracy było zbadanie uzusu ortograficznego oraz stopnia jego normalizacji w obrębie wybranych grup spółgłoskowych w polszczyźnie XVI wieku w drukach krakowskich. Analizie poddano następujące procesy fonetyczne : 1) asymilacje, a w ich obrębie: a) ubezdźwięcznienia zachodzące w grupach zk/sk, żk/szk dk/tk; b) ubezdźwięcznienia z dalszymi asymilacjami na przykładzie grupy zp/sp/śp (leksem bezpieczny/bespieczny/beśpieczny); c) asymilacje pod względem miejsca artykulacji w grupie czć/ćć (leksem czcić); d) asymilacje pod względem stopnia zbliżenia narządów mowy na podstawie grupy tc/cc (leksem: matce) 2) uproszczenia grup spółgłoskowych: a) bł/b (leksem błogosławić/bogosławić); b) rdł/rł (leksem gardło/garło); c) chr/r (chrobak/robak); d) mń/m (sumnienie). W pracy omówiono również problem kontynuantów prasłowiańskiej grupy *-(s)tƄc- w leksemach miejsce oraz ojciec. Ponadto zbadano problem wzmocnienia grupy spółgłoskowej na przykładzie zbitki rz/rdz w leksemie barzo/bardzo oraz zmiany w obrębie geminaty kk (leksem miękki). Odrębny paragraf poświecony został problematyce obcych wzorców graficznych (niemieckich i grecko-łacińskich) stosowanych przy zapisie rodzimych grup spółgłoskowych. Aby uzyskać możliwie najpełniejszy obraz, zastosowano zarówno metodę przekrojów poprzecznych – synchronicznych, jak i diachroniczną, umożliwiającą śledzenie zmian następujących w czasie.polinfo:eu-repo/semantics/openAccessgrupy spółgłoskowefonetyka języka polskiego XVI w.ortografia języka polskiego XVI w.normalizacja języka polskiego XVI w.Dysertacja