Buchnat, Marzena2014-01-282014-01-282013B.Jankowiak (red.), Socjoterapia jako forma pomocy psychologiczno-pedagogicznej. Teoria i praktyka., Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań, 2013, s.191-211http://hdl.handle.net/10593/9918Zastosowanie socjoterapii w pracy z osobami z niepełnosprawnością intelektualną wpisuje się w podstawowe założenia rehabilitacji tych osób. Głównym jej celem jest, mianowicie, jak najpełniejsze przygotowanie do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym, a więc kształtowanie gotowości do podjęcia różnych ról społecznych: rodzinnych w celu osiągnięcia niezależności osobistej jak i zawodowych, czyli podjęcia pracy i uzyskania ekonomicznej samodzielności. Niestety, u wielu osób z niepełnosprawnością intelektualną takie podjęcie ról społecznych jest bardzo ograniczone i sprowadza się do kształtowania gotowości do aktywnego uczestnictwa w życiu społecznym oznaczającym optymalny rozwój umiejętności społecznych, pozwalający na wykonywanie zadań o charakterze społecznym, zgodnym z indywidualnymi możliwościami poszczególnych osób. Zastosowanie zajęć socjoterapeutycznych dla dzieci z niepełnosprawnością intelektualną jest bardzo szerokie, zależy jednak od stopnia niepełnosprawności, często od jej etiologii oraz sprzężeń z innymi rodzajami niepełnosprawności, które w znaczący sposób zmieniają zakres kompetencji rozwojowych danego dziecka. W przypadku dzieci z lekką niepełnosprawnością intelektualną realizujemy cele terapeutyczne, edukacyjne jak i rozwojowe, natomiast w przypadku dzieci z umiarkowaną, znaczną i głęboką niepełnosprawnością intelektualną głownie skupiamy się na celach edukacyjnych i rozwojowych. Zajęcia socjoterapeutyczne zbiegają się z założeniami pracy z osobami niepełnosprawnymi, których podstawowy celem jest holistyczne wspieranie rozwoju dziecka niepełnosprawnego, by mogło w jak największym wymiarze uczestniczyć w życiu społecznym.plsocjoterapiaDziecko z niepełnosparwnością intelektualnąwspieranie rozwojuRozdział z książki