Buzek, JerzySurdej, Aleksander2011-07-202011-07-202010Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 72, 2010, z. 4, s. 5-200035-9629http://hdl.handle.net/10593/1217Artykuł jest próbą pokazania, że zasada solidarności jest nie tylko imperatywem moralnym, lecz zasadą, która może przyświecać lepszemu (lepiej służącemu całościowo rozumianym potrzebom człowieka) kształtowaniu życia społecznego, gospodarczego i politycznego Polski i Europy. Autorzy analizują różne sposoby rozumienia zasady solidarności i mechanizmy jej realizacji i dowodzą, że nie jest ona zasadą antyefektywnościową (gdyż uwzględnia dynamiczny, temporalny wymiar efektywności) ani wyłącznie socjalną (gdyż waloryzuje i mobilizuje kapitał ludzki). Jej adekwatność staje się − co usiłują pokazać autorzy − łatwiej widoczna, gdy dostrzega się, że dobrobyt społeczny i jakość życia zależą od lokalnej zdolności dostarczania usług publicznych, które nie podlegają delokalizacji.The purpose of this paper is to demonstrate that the principle of solidarity is not only a moral imperative, but a rule that could help in the process of improvement (understood as better satisfaction of overall human needs) of the social, economic and political life in Poland and Europe. The authors examine different ways of understanding the principle of solidarity as well as the mechanisms of its realisation. They prove that due to the dynamic and temporal dimension of efficiency it is neither an anti-efficient rule nor merely a social one (because it values and mobilises human resources). In the authors’ opinion its suitability becomes more visible when one realises that the well-being and quality of life depends on the local ability to provide public services that are not the subject of relocation.plzasada solidarnościprinciple of solidaritygospodarka solidarnasolidarity economyArtykuł