Buchnat, Marzena2014-01-232014-01-232008Nasze Forum nr 1-2 (29-30)/2008, s. 59-67.http://hdl.handle.net/10593/9885Integracja stanowi humanitarny nurt przemian społecznych na rzecz zaprzestania dyskryminacji i izolacji osób niepełnosprawnych. Niestety należy sobie zdać sprawę, iż nie jest to prosty proces przemian społecznych. Przejście od izolacji do integracji wymaga wielu zmian psychospołecznych. Zmiany te dotyczą zarówno systemu norm, wartości, ocen na poziomie całego społeczeństwa, jak i poszczególnych jego członków. Przemiany te muszą oprócz uregulowań prawnych przede wszystkim dotyczyć zmian postawy w codziennych kontaktach na poziomie emocjonalnym i to zarówno osób niepełnosprawnych, jak i pełnosprawnych. Jednak, żeby była możliwa zmiana postaw, społeczeństwo trzeba przygotować na nią. To przygotowanie stanowi odpowiedni system socjalizacji, wnoszący w nasze życie wiedzę o niepełnosprawności. Sama wiedza nie wystarczy, potrzebne są też wzorce zachowań wynoszone z domu, z instytucji, promowane przez mass media. Dopiero zmieniając naszą wiedzę na temat niepełnosprawności, pokazując wzorce zachowań wobec tych osób możemy doprowadzić do zmiany naszego podejścia emocjonalno – oceniającego, zmieniając tym samym naszą postawę społeczną. Żeby pokazać jak ważne i potrzebne jest cały czas to oddziaływanie dążące do zmiany postaw wobec osób niepełnosprawnych w tworzeniu społecznej integracji, zostały przedstawione badania analizujące postawy młodzieży wobec osób niepełnosprawnych. Wskazują one na ile współczesna młodzież jest przygotowana do społecznej integracji, bo to właśnie w dużej mierze od niej będzie zależało, czy tak naprawdę będziemy społeczeństwem integracyjnym, czy tylko pozornie integracyjnymplpostawyosoby niepełnosparwnemłodzieżArtykuł