Brzezińska, Anna Weronika2012-12-172012-12-172009Nauka nr 3, 2009, s. 155-1721231-8515http://hdl.handle.net/10593/4028W każdej dyscyplinie naukowej wyróżnić można tzw. „trudne” pojęcia. Często stanowią one ważna część dorobku wielu pokoleń uczonych, a jednocześnie funkcjonują w potocznym obiegu językowym. Dla etnologii takim pojęciem jest „kultura ludowa”. Jej potoczne rozumienie odnosi się do wyidealizowanych obrazów przedstawiających sceny z życia polskiej wsi. Dla specjalistów jest to termin bardzo pojemny, wielopłaszczyznowy i uwikłany w kontekst historyczny. Jednak na pograniczu nauki i potocznego definiowania zjawisk istnieje płaszczyzna kontaktu i kreacji, związana z działaniami podejmowanymi przez pracowników instytucji kultury. Odpowiadając na społeczne zapotrzebowanie stają często przed dylematem, w jaki sposób upowszechniać wiedzę dot. kultury ludowej. Z jednej strony są świadomi atrakcyjności przedstawianych tematów oraz możliwości edukacyjnych walorów (pokazy rzemiosł, warsztaty rzemieślnicze), z drugiej maja świadomość pewnej sztuczności i powoływania do życia treści, które juz dawno uległy dezaktualizacji. Dylematy te związane są także z kwestią kształcenia etnologów w zakresie poznania kultur regionalnych, jako potencjalnych „specjalistów” od kultury ludowej.plKultura ludowaTradycjaFolklorMuzealnictwoCepeliaEtnografiaSztuka ludowaLudowośćEtnodizajnLudoznawtstwoArtykuł