Kwiek, Marek2014-02-122014-02-121995W: A. Szahaj (red.), Między pragmatyzmem a postmodernizmem. Toruń: Wydawnictwo UMK. 1995, s. 123-137.http://hdl.handle.net/10593/10056Chciałbym zająć się w tym szkicu rozważeniem możliwości ewoluowania poglądów Richarda Rorty'ego w kategoriach — zaproponowanej przez niego samego — dystynkcji na to, co publiczne, i na to, co prywatne, oraz w terminach jego dychotomicznej pary pojęć: solidarności i autokreacji. Starałbym się o pokazanie, iż Rorty jako badacz innych filozofów skłania się coraz bardziej ku uznaniu wagi filozofowania autokreacyjnego, wzbogacającego „słownik finalny" danej osoby, zaś z drugiej strony, jako filozof, jak dotąd w odniesieniu do sfery prywatnej — we własnym filozofowaniu — pozostaje raczej powściągliwy i pełen rezerwy. Byłoby to raczej prześledzenie dwóch możliwych ról w filozoficznej grze językowej -- spojrzenie na Rortiańskie ujęcie poszczególnych filozofów jako bohaterów filozoficznej tradycji oraz rzut oka na Rorty'ego w roli filozofa w sensie tradycyjnym, czyli zainteresowanego tzw. „problemami filozoficznymi", „odwiecznymi kwestiami filozoficznymi", ogólnie — grą językową Filozofii przez duże „F" (by posłużyć się tutaj opozycją owej „postfilozoficznej filozofii" i „Filozofii" z Consequences of Pragmatism).plRichard Rortyneopragmatyzmnowy pragmatyzmfilozofia amerykańskaautokreacjasolidarnośćprywatne i publicznefilozofia i literaturafilozofia a politykaintelektualiściprzygodność, ironia, solidarnośćfilozof ironicznyliberalny ironistakrytyka filozofii francuskiejMichel Foucaultfilozofia prywatnazwrot pragmatycznyzwrot ponowoczesnyfilozofia ponowoczesnapostmodernizmArtykuł