Sepioło, Iwona2013-10-212013-10-212013Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny 75, 2013, z. 2, s. 113-1220035-9629http://hdl.handle.net/10593/7901Artykuł omawia projekt wprowadzenia do Kodeksu karnego art. 59a w brzmieniu następującym: „Na wniosek pokrzywdzonego umarza się postępowanie karne o występek zagrożony karą nieprzekraczającą 5 lat pozbawienia wolności, jeżeli przed rozpoczęciem przewodu sądowego w pierwszej instancji sprawca pojednał się, w szczególności w wyniku mediacji, z pokrzywdzonym i naprawił szkodę wyrządzoną przestępstwem lub zadośćuczynił wyrządzonej krzywdzie”. Projektowane zmiany rodzą szereg wątpliwości. W szczególności nasuwa się pytanie, czy samo pojednanie sprawcy z pokrzywdzonym jest wystarczające do uznania, że zachodzi brak potrzeby ukarania sprawcy. Niniejsze opracowanie stanowi próbę oceny proponowanego przez Komisję Kodyfikacyjną nowego rozwiązania.***The paper discusses the proposal to add article 59a to the Criminal Code of the following wording: ‘At the victim’s request, criminal proceedings regarding an offence punishable with imprisonment not exceeding 5 years may be discontinued if, before the commencement of judicial proceedings in the first instance the perpetrator has reconciled with his victim in the course of, in particular, mediation, and redressed the damage or otherwise provided compensation.’ The proposed amendments give rise to a number of controversies. In particular, a question may be asked whether reconciliation of the perpetrator and the victim is sufficient to determine that the former need not be punished. The paper is an attempt to evaluate the proposal put forward by the Codification Committee.ploportunizm procesowypojednanie z pokrzywdzonymumorzenie postępowaniazaniechanie ukaraniareconciliation with the victimdiscontinuance of proceedingsresignation from punishmentArtykuł