Skopal, PavelAdamczak, Marcin2014-10-202014-10-202013Images, nr 21-22, 2013, s. 189-1991731-450xhttp://hdl.handle.net/10593/11920After four co-productions which the East German and Czech studios made from 1957 to 1965, a five-year hiatus in DEFA-Barrandov co-productions took place. During the Czechoslovak New Wave era, the Czech filmmakers gave DEFA the cold shoulder. But the process of “normalisation” that took place after the August 1968 Warsaw Pact invasion of Czechoslovakia put both the regimes and the film industry structures back in sync. While the end of independent production groups at DEFA and Barrandov damaged the creative environment and the quality of productions as a whole, it also had an unforeseeable effect: the revival of DEFA-Barrandov co-productions. On the German side, DEFA was interested in help from experienced practitioners, especially scriptwriters. On the Czech side, Barrandov´s filmmakers—now isolated from previous contact with western partners and under strict ideological control—strove to shape the DEFA projects they were offered according to their own criteria. There was thus a harmonization of goals and tools, which worked especially well in the sphere of children movies. This was not only because this type of production rarely crashed against divergent interpretations of the past by the two partners. There were two more important reasons as well: namely, that the dramaturge group for children’s movies was under looser ideological control by Barrandov management; and that the personal continuity with the pre-normalization era was stronger in this group than was the case for other groups. In the 1970s, both studios were motivated to find an effective mode of co-operation.Po zakończeniu czterech koprodukcji, które NRD-owskie oraz czeskie studia zrealizowały w latach 1957-1965 miał okres pięcioletni okres przerwy w koprodukcyjnych przedsięwzięciach studiów DEFA i Barrandov. W czasach czechosłowackiego Nowej Fali czescy filmowcy niechętnie postrzegali współpracę z DEFA. Proces „normalizacji” po inwazji wojsk Układu Warszawskiego w roku 1968 sprawił, iż oba reżimy oraz struktury przemysłów filmowych ponownie zaczęły współdziałać. Koniec niezależnych zespołów produkcyjnych w studiach DEFA i Barrandov doprowadził do destrukcji kreatywnego otoczenia i jakości podejmowanych realizacji, miał jednak także nieplanowany efekt w postaci odnowienia współpracy koprodukcyjnej na linii DEFA-Barrandov. DEFA była zainteresowana współpracą z doświadczonymi praktykami, zwłaszcza scenarzystami. Z kolei filmowcy pracujący w studiu Barrandov – po 1968 roku pozbawieni wcześniejszych kontaktów z partnerami zachodnimi i poddani ścisłej kontroli ideologicznej – wkładali wiele wysiłku w kształtowanie projektów z NRD według własnych preferencji. Harmonizacja celów i środków szczególnie dobrze sprawdzała się w sferze filmów dla dzieci. Działo się tak dlatego, że ten typ produkcji rzadko prowadził do rozbieżnych interpretacji przeszłości pomiędzy dwoma partnerami. Dwoma dodatkowymi istotnymi powodami były: mniejsza kontrola ideologiczna, jaką zarząd Barrandova otaczał grupy dramaturgiczne pracujące nad filmami dla dzieci oraz ciągłość zatrudnienia w tej grupie od okresu poprzedzającego „normalizację”, która była w tej grupie znaczenie silniejsza niż w innych. W latach 70. oba opisywane studia miały własne motywy zachęcające do znalezienia efektywnego modelu koprodukcji.enCo-productionsEastern Bloc cinemafilm industryfilm producitonDEFA studiosBarrandov studioschildren movieskoprodukcjekino w bloku wschodnimprodukcja filmowaDEFABarrandovfilm dla dzieciArtykuł