Osiewicz, Przemysław2024-08-222024-08-222024Przegląd Politologiczny, 2024, 2, s. 5-13.1426-8876https://hdl.handle.net/10593/27823The aim of the article is to examine the causes and consequences of changes in Türkiye‘s foreign policy towards the most influential member states of the Gulf Cooperation Council, namely Saudi Arabia, Qatar, and the United Arab Emirates. The main research hypothesis assumes that the change in Türkiye‘s policy towards the GCC after 2021 is probably of a pragmatic nature and is intended to obtain financial resources. As such, it constitutes only an element of Türkiye‘s Asia Anew Initiative, namely the new approach in relations with various Asian partners. At the same time, it is not an element of Türkiye‘s political, long-term strategy towards the Middle East region. The work includes the author’s definition of a pragmatic approach to the state’s foreign policy. Celem artykułu jest zbadanie przyczyn i konsekwencji zmian w polityce zagranicznej Turcji wobec państw członkowskich Rady Współpracy Zatoki Perskiej po 2021 roku. Główna hipoteza badawcza zakłada, że zmiana polityki Turcji wobec GCC ma prawdopodobnie charakter pragmatyczny i ma na celu pozyskanie środków finansowych. Jako taka stanowi jedynie element tureckiej Inicjatywy Asia Anew, czyli nowego podejścia w relacjach z różnymi partnerami azjatyckimi, określanego także czasem mianem zwrotu ku Azji. Jednocześnie nie jest to element politycznej, długoterminowej strategii Turcji wobec regionu Bliskiego Wschodu. W artykule przedstawiona została autorska definicja pragmatycznego podejścia do polityki zagranicznej państwa.enTürkiyeTurkeypragmatismforeign policyGulf Cooperation CouncilSaudi ArabiaUAEQatarTurcjapragmatyzmpolityka zagranicznaRada Współpracy Arabskich Państw Zatoki PerskiejZEAArabia SaudyjskaKatarinfo:eu-repo/semantics/articlehttps://doi.org/10.14746/pp.2024.29.2.1