Karaia, Tamar2018-05-242018-05-242017Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, 2017, nr 4, s. 5-22.1731-7517http://hdl.handle.net/10593/23503Georgia, as a former Soviet republic, began dealing with its Soviet past, but in the 1990s these processes were limited and delayed. Therefore, we cannot speak about a continuous politics of memory and this led to changeable foreign policy priorities. After the Rose Revolution, the new government introduced reforms in most of the key spheres of institutional life. Re-addressing the totalitarian past saw a number of problematic manifestations in political and cultural life in this post-Soviet country. For the renovation of the state system, it was essential to make corresponding boundaries with the pre-revolution state system. Analyzing the politics of memory, symbolism is the most notable attitude in this period. After 2006, when Georgian citizens were deported from the Russian Federation, the tendencies of the politics of memory changed rapidly. Terms such as “occupation,” “repression” etc. appeared in the political discourse. From this period on, the strategies of memory could be associated with a politics of victimization and the formation of the collective memory prioritized as a national security issue.Gruzja, jako dawna republika radziecka, zaczęła zajmować się swoją sowiecką przeszłością, jednak w latach dziewięćdziesiątych zeszłego wieku procesy te były ograniczone i opóźnione. Nie możemy wobec tego mówić o ciągłości polityki pamięci, co spowodowało zmienne priorytety polityki zagranicznej. Po rewolucji róż, nowy rząd wprowadził reformy w większości kluczowych sfer życia instytucjonalnego, a ponowne zajęcie się totalitarną przeszłością pozwoliło dostrzec szereg problematycznych przejawów w życiu politycznym i kulturalnym postsowieckiego kraju. W celu odnowy systemu państwowego konieczne było ustanowienie granic w stosunku do systemu przedrewolucyjnego. Analizując politykę pamięci, za najważniejszą postawę tego okresu należy uznać symbolizm. Po roku 2006, kiedy obywateli gruzińskich deportowano z Federacji Rosyjskiej, tendencje polityki pamięci uległy gwałtownej zmianie. W dyskursie politycznym pojawiły się terminy takie jak „okupacja”, „represje” itp. Od tego czasu strategie pamięci można wiązać z polityką wiktymizacji i tworzeniem zbiorowej pamięci traktowanej priorytetowo jako kwestia bezpieczeństwa narodowego.enginfo:eu-repo/semantics/openAccessGeorgiacollective memoryidentity transformationmemory siteslustrationOccupation MuseumGruzjapamięć zbiorowatransformacja tożsamościmiejsca pamięcilustracjaMuzeum OkupacjiArtykułhttps://doi.org/10.14746/ssp.2017.4.1