Menzi̇lci̇oğlu, çi̇ğdem2014-11-252014-11-252013-12-30Symbolae Philologorum Posnaniensium, 2013, nr XXIII/2, s. 129-140.0302-7384http://hdl.handle.net/10593/12203Medea hikâyesi özellikle tutkuların insan yaşamı üzerindeki olumsuz etkileri açısından bize oldukça zengin bir inceleme alanı sağlar. Bu çalışmada Stoacı Seneca’nın Medea başlıklı tragedyası temel alınmakla birlikte, Euripides’in aynı başlığı taşıyan tragedyasıyla da yer yer karşılaştırmalar yapılmıştır. Dikkat çekici olan nokta, her iki tragedya şairinin aynı konuyu birbirlerinden çok faklı bakış açısıyla ele almalarıdır. Filozof Seneca’nın tragedyasında başkahraman Medea’nın kendi kendisine yaptığı uzun konuşmalar ya da monologlar Euripides’in tragedyasından oldukça farklılaşan bir yapı sergiler. Bu monologlar başkahraman Medea’nın tutkularıyla aklı arasındaki çatışmayı en ince ayrıntılarıyla açığa vurur. Bu tragedyanın başlıca teması tutkular üzerine, özellikle amor (aşk), ira (öfke), furor (çılgınlı, delilik) ve tüm bunların neden olduğu kişilik bölünmesi üzerine yoğunlaşır. Bu nedenle, Seneca’nın tragedyası hem psikolojik hem de felsefi açıdan taşıdığı alt anlamlarıyla çözümlenebilir.The story of Medea provides a wide range of themes to be explored and passion emerges as a frequent one. This article is based on the text Medea by the Stoic Seneca, yet in some parts comparisons will be drawn with Euripides’ tragedy of the same name as well. They treat the same theme in remarkably different ways: In the Senecan tragedy, Medea’s long soliloquies or monologues differ from Euripides’ version in that they reveal the protagonist’s inner conflict between the voices of passions and reason. This tragedy particularly focuses on the passions amor (love), ira (anger), furor (madness, insanity) and the consequent self-division. Therefore it can be analyzed from both psychological and philosophical aspects.enSenecainner conflictpassionsfuror (madness / insanity)amor (love)ira (anger)Artykuł