Szadkowski, Krystian2019-11-052019-11-052019-03Szadkowski K., Globalne rankingi uniwersytetów a długoterminowa strategia wzmacniania pozycji polskich uczelni, Poznań 2019.http://hdl.handle.net/10593/25149Niniejszy raport ma na celu przedstawienie kontekstu, który musi zostać uwzględniony przy każdej próbie wypracowania systematycznego stanowiska wobec globalnych rankingów uniwersytetów oraz długoterminowej strategii wzmacniania w nich pozycji polskich uczelni. Przedstawiono w nim nie tylko zwięzłą historię powstania i rozwoju globalnych rankingów uniwersytetów, ale omówiono również pięć głównych rankingów będących najczęstszymi punktami odniesienia w dyskusjach o rozwoju nauki i szkolnictwa wyższego na świecie: Academic Ranking of World Universities, Times Higher Education World Universities Ranking, QS World University Rankings, CWTS Leiden Ranking oraz SCIMAGO Institutions Ranking. Wszystkie wymienione rankingi zostały scharakteryzowane i ocenione zgodnie z ośmioma głównymi kryteriami (Odzwierciedlanie rzeczywistości, Obiektywność, Zewnętrzne źródła danych, Wszechstronność Szczegółowość, Proporcjonalność przyporządkowania rang, Zestrojenie wyników, Transparentność). Omówiono również główne linie krytyki globalnych rankingów uniwersytetów pojawiające się w najnowszej literaturze przedmiotu, jak również przedstawiono korzyści z posługiwania się rankingami. Raport zawiera również charakterystykę sytuacji polskiego systemu nauki i szkolnictwa wyższego w kontekście globalnych rankingów i wyników osiąganych w ich ramach przez polskie instytucje, jak również dyskusję na temat czterech polskich przykładów stosunku i strategii względem globalnych rankingów uniwersytetów. W raporcie sformułowano sześć podstawowych wyzwań stojących przed polskimi instytucjami akademickimi oraz ustawodawcą, które powinna uwzględnić wypracowywana w tym kontekście strategia: (1) miejsca prowadzenia badań naukowych w systemie i rozdrobnienie instytucjonalne, (2) brak silnego centrum kierowniczego w instytucjach szkolnictwa wyższego pozwalającego na rozwijanie spójnej i jednolitej instytucjonalnej strategii zwiększania pozycji w globalnych rankingach uniwersytetów, (3) pozbawiona określonego celu i niespójna z kryteriami większości rankingów praktyka parametryzacji jednostek naukowych, (4) niedofinansowanie systemu nauki i szkolnictwa wyższego, (5) względny brak zainteresowania globalnymi rankingami wśród polskich instytucji szkolnictwa wyższego, (6) bezkrytyczna afirmacja globalnych rankingów przez opinię publiczną, która rodzi bezkrytyczny opór wspólnoty akademickiej.polinfo:eu-repo/semantics/openAccessglobalne rankingi uniwersytetówbibliometriaewaluacjakrytyka rankingówInne