Kazibut, Radosław2013-04-262013-04-262012Scripta Neophilologica Posnaniensia, vol. XII, 2012, pp. 47-56978-83-926289061509-4146http://hdl.handle.net/10593/6056W rozumowaniu Boyle’a przekonanie o doskonałości świata zbudowanego według praw mechaniki, pełniło funkcję swoistego pomostu pomiędzy sferą „kultury” a „natury”. W swoich rozważaniach będę dowodził, iż kategoria „piękna” może być traktowana – w kontekście rozważań Boyle’a – nie tylko jako kategoria estetyczna, ale przede wszystkim jako dyrektywa metodologiczna, która ujmowana jest jako swoisty nakaz poszukiwania zasad konstytuujących doskonałości świata.plRobert Boylepiękno i naukaBruno LatourmechanicyzmArtykuł