Kwiek, Marek2014-02-122014-02-121995W: A. Zeidler-Janiszewska (red.), Trudna ponowoczesność. Poznań: Humaniora. 1995, s. 85-103.http://hdl.handle.net/10593/10057Zygmunt Bauman jest jednym z tych niewielu dzisiejszych myślicieli, z którymi warto współmyśleć o naszej ponowoczesnej kondycji; owo „współmyślenie" jednak nie musi oznaczać bynajmniej podążania jego szlakami i przyjmowania jego konkluzji — może oznaczać również myślenie biegnące równolegle do jego przemyśleń, czasami przecinające się z nim w jakichś punktach zbieżnych, czasami oddalające się od niego z rozmaitych, często indywidualnych i idiosynkratycznych względów. Chociaż lektura Zygmunta Baumana wymaga wytężonej uwagi, bowiem poszczególne jego prace zazębiają się ze sobą, wzajemnie dopełniają i uzupełniają, to uwaga owa ze wszech miar popłaca. Perspektywa hermeneutyki socjologicznej jest niezwykle płodna dla dzisiejszego myślenia o kulturze — tak sama w sobie, jak i w zestawieniu z innymi propozycjami krytyków ponowoczesności, zwłaszcza krytyków (w mocnym sensie) filozoficznych. Zachodzi tu swoisty paradoks, jak się zdaje, iż Baumanowe pytania przemawiają poprzez swoją metaforyczność bardziej do filozoficznego dyskursu ponowoczesności, niż do dyskursu socjologicznego. Powstało i wciąż powstaje wiele książek socjologicznych o dzisiejszych „intelektualistach", jednak żadna z nich nie może się chyba równać swą intelektualną nośnością z diagnozami i propozycjami autora Legislators and Interpreters.plZygmunt Baumanprawodawcy i tłumaczehermeneutyka socjologicznafilozofia francuskaintelektualiścirola intelektualistyzaangażowanie polityczneżycie a dziełoRichard RortyJean-Francois Lyotardponowoczesnośćnowoczesnośćfilozofia i politykaNietzschezwrot nietzscheańskipowojenna filozofia francuskaobywatelpolisfrancuscy intelektualiściArtykuł