Stelter, ŻanetaHarwas-Napierała, Barbara2014-01-132014-01-132010Czasopismo psychologiczne, Tom 16, Nr 2, 199–207http://hdl.handle.net/10593/9745Relacje, które istnieją pomiędzy członkami rodziny, są fundamentem właściwego rozwoju każdego człowieka i mają charakter wartościujący dla funkcjonowania jednostki. Prawidłowe stosunki rodzinne nabierają szczególnego znaczenia w przypadku rodzin zmagających się z kryzysem upośledzenia dziecka. W artykule przedstawiono wyniki badań, których celem była analiza stosunków emocjonalnych w rodzinie z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnie. Wyniki pokazują, że w omawianych rodzinach największe zaangażowanie emocjonalne (najintensywniejsza wymiana uczuć z pozostałymi członkami rodziny), wykazują matki i dzieci niepełnosprawne intelektualnie. Najsłabszy związek emocjonalny z rodziną mają natomiast dzieci zdrowe. W kontaktach pomiędzy matką a ojcem oraz pomiędzy dzieckiem zdrowym a niepełnosprawnym umysłowo dominują emocje negatywne, natomiast w kontaktach matki z dzieckiem niepełnosprawnym przeważają emocje pozytywne. Badania pokazały także, że stosunki uczuciowe pomiędzy ojcem a matką zależą od relacji pomiędzy ojcem a dzieckiem upośledzonym umysłowo. Im bardziej pozytywne emocje kieruje ojciec w stronę dziecka niepełnosprawnego intelektualnie tym więcej pozytywnych emocji otrzymuje od matki.plDziecko niepełnosprawne intelektualnieRodzina z dzieckiem niepełnosprawnym intelektualnieStosunki emocjonalne w rodzinieArtykuł