Szewczyk, Marek. PromotorStaniszewska, Lucyna. Promotor pomocniczySzulc, Piotr2021-10-122021-10-122021https://hdl.handle.net/10593/26445Wydział Prawa i AdministracjiPlanowanie i zagospodarowanie przestrzenne powinno polegać na dążeniu do eliminowania potencjalnych konfliktów przestrzennych. Ustawodawca, stanowiąc normy materialnego prawa administracyjnego, nie zawsze jednak jest w stanie określić treść interesów prawnych jednostek tak, aby w pełni zostały one zaspokojone. Zdaniem wielu przedstawicieli doktryny to instytucja decyzji o warunkach zabudowy – będąca w centrum zainteresowania niniejszej pracy – stanowi węzłowy problem planowania przestrzennego i częściej szkodzi ładowi przestrzennemu, niż umożliwia jego racjonalne kształtowanie. Założenie większości przedstawicieli doktryny, że decyzje o warunkach zabudowy są przyczyną wszelkiego zła wydaje się jednak nietrafne. Rozprawa porusza istotne z teoretycznego i praktycznego punktu widzenia problemy badawcze takie jak charakter prawny decyzji o warunkach zabudowy, zagadnienie obniżenia lub wzrostu wartości nieruchomości w związku z wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i kwestii odszkodowania związanego z obniżeniem wartości, jak również tzw. wywłaszczenia planistycznego, czyli faktycznego pozbawienia właściciela nieruchomości możliwości korzystania z niej w sposób ekonomicznie uzasadniony na skutek ustalenia warunków korzystania z nieruchomości w drodze decyzji o warunkach zabudowy. Praca obejmuje również badania prawnoporównawcze obejmujące angielski system planowania przestrzennego.Spatial planning and development should aim to eliminate potential spatial conflicts. However, when adopting the norms of substantive administrative law, the legislator is not always able to determine the content of the legal interests of individuals to the extent that they are fully satisfied. Many representatives of the doctrine take the view that it is the institution of a decision on development conditions – on which this article is focused – that constitutes a crucial issue of spatial planning and more often impairs spatial order rather than enabling its rational shaping. However, the view of the majority of representatives of the doctrine according to which decisions on development conditions are the root of all evil seems incorrect. The article addresses research problems that are important from the theoretical and practical point of view, such as the legal nature of a decision on development conditions, the issue of decrease or increase in the value of real property in connection with the issuance of decision on development conditions and the issue of compensation related to the increase in value, as well as the so-called planning expropriation, i.e. the situation of actually depriving the real property owner of the possibility to use the real property in an economically justified manner as a result of the conditions of use of the real property being determined in a decision on development conditions. The article also addresses comparative law research covering the English spatial planning system.polinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccessdecyzja o warunkach zabudowydecision on development conditionswywłaszczenie planistyczneplanning expropriationopłata planistycznaplanning feewady prawne decyzji o warunkach zabudowylegal defects of a decision on development conditionsDysertacja