Kwiek, Marek2014-03-312014-03-312006Studia Pedagogiczno-Artystyczne. Nr 1. Warszawa-Kalisz. 2006. 35-50.http://hdl.handle.net/10593/10375Przyjmujemy tutaj za punkt wyjścia kilka luźno ze sobą powiązanych założeń. Po pierwsze, szkolnictwo wyższe w swojej wersji europejskiej było i wciąż jest w olbrzymiej mierze finansowane przez państwo, a jego okres największego wzrostu zbiegł się w czasie z okresem największego rozkwitu powojennego państwa dobrobytu. Po drugie, obserwujemy obecnie z jednej strony rosnące znaczenie wytwarzania wiedzy, jej nabywania, rozpowszechniania i stosowania w praktyce w rodzących się społeczeństwach i gospodarkach opartych na wiedzy – a z drugiej strony wciąż jeszcze w dużej mierze tradycyjną rolę europejskich systemów szkolnictwa wyższego w ramach (kurczącego się, restrukturyzowanego i redukowanego) sektora publicznego. Po trzecie, jesteśmy świadkami presji wywieranej przez procesy globalizacyjne zarówno na politykę narodową w odniesieniu do państwa dobrobytu, jak i na budżety państw narodowych, której towarzyszą idee (i ideały) „minimalistycznego” – czy „efektywnego”, „inteligentnego” itd. – państwa o mniejszych obowiązkach społecznych niż te, do których Europa Zachodnia powojennych systemów państwa dobrobytu zdążyła się przyzwyczaić. I wreszcie po czwarte, obserwujemy bardziej ogólne próby reformułowania powojennego kontraktu społecznego, który leżał u podstaw państwa dobrobytu w znanej nam, powojennej formie (wraz z publicznym szkolnictwem wyższym w znanej nam, powojennej formie). Biorąc pod uwagę owe cztery założenia, oraz wiele innych pomijanych tutaj czynników towarzyszących, pytamy: jaka będzie przyszłość naszych uniwersytetów? Co się stanie – co się dzisiaj dzieje – z ich wyjątkowością w społeczeństwie, kulturze, polityce, a wreszcie i w gospodarce? Co się stanie z tradycyjną ideą (rzecz jasna w odmiennych wersjach kontynentalnych) uniwersytetu w nowym świecie globalnym, do którego zdajemy się wkraczać?pluniwersytet nowoczesnywiedza i władzapaństwo dobrobytupaństwo opiekuńczeglobalizacjarynekusługi publicznesektor publicznyreformyszkolnictwo wyższekontrakt społecznynowoczesnośćreformy szkolnictwa wyższegoreformy państwa dobrobytuprywatyzacjazerwany kontraktpowojenny model społecznyurynkowienieArtykuł