Scheffler, Paweł2018-06-202018-06-202008Zeszyty Naukowe PWSZ w Koninie 1/2008 (8), Zeszyt Naukowy Instytutu Neofilologii (5), pp. 83-89http://hdl.handle.net/10593/23580Niniejszy artykuł omawia dane korpusowe dotyczące polskiego czasownika „podobać się” w kontekście dwóch przeciwstawnych analiz szyku zdania w języku polskim: analizy formalnej (generatywnej) i funkcjonalnej. Ponadto, dane korpusowe przeciwstawione są intuicyjnym osądom zdań polskich w gramatyce generatywnej. Według podejścia generatywnego, szykiem podstawowych elementów zdania polskiego (podmiot, orzeczenie, dopełnienie) można z dużą dowolnością manipulować. Natomiast według zwolenników podejścia funkcjonalnego, szyk zdania jest ściśle określony przez pewne cechy kontekstu danej wypowiedzi: jeśli dany element zdania odnosi się do treści znanych rozmówcy, pojawia się generalnie na początku zdania; jeśli zawiera nową informację, umieszczany jest na końcu. Dane korpusowe dotyczące szyku zdania z czasownikiem „podobać się” jednoznacznie wykazują wpływ statusu informacji na układ elementów w zdaniu. Oznacza to, iż czysto formalna analiza szyku zdania polskiego jest niewystarczająca. Ponadto, dane te wykazują zawodność intuicyjnych ocen możliwości występowania poszczególnych szyków wyrazowych.enginfo:eu-repo/semantics/openAccessPolish word orderfunctional sentence perspectivecorpus-based linguisticsgenerative grammarArtykuł