Paterek, Anna2018-03-212018-03-212015Rocznik Integracji Europejskiej, 9/2015, s.185-198.1899-6256Xhttp://hdl.handle.net/10593/22222Działania UE w obliczu trwającego w ostatnich latach kryzysu w Mali wyraźnie uwydatniają zarówno możliwości, jak i granice unijnej zdolności zarządzania kryzysowego. W styczniu 2013 r. w obliczu zagrożenia secesją północnej części Mali kontrolowanej przez tuareskich rebeliantów Francja podjęła samodzielną interwencję wojskową. Pogłębiający się kryzys humanitarny i bezpieczeństwa w tym kraju, fala uchodźców, groźba powstania kolejnej przystani radykalnych dżihadystów i w konsekwencji dezintegracja malijskiej państwowości wpisuje się w katalog najważniejszych wyzwań, przed którymi stoi obecnie społeczność międzynarodowa i stanowi istotne zagrożenie dla stabilności i bezpieczeństwa międzynarodowego w wymiarze regionalnym i globalnym. O ile UE jest jak najbardziej zdolna do prowadzenia misji w zakresie cywilno-wojskowego zarządzania kryzysowego, o tyle ograniczona jest jej zdolność i wola państw członkowskich do szybkiej i zdecydowanej reakcji w takich sytuacjach jak kryzys malijski.This paper explores the role played by the EU in addressing the crisis in Mali. The analysis briefly covers the causes and the outbreak of the crisis, the French-led intervention and the role of regional organisations and the UN’s response. The aim is to explore the evolution and humanitarian consequences of the Malian crisis with particular concern for the role played by the EU. The paper concludes with a brief analysis of the limitations of the EU’s Common Security and Defence Policy and the lack of political will to generate a concrete fast response as in the case of Mali.polinfo:eu-repo/semantics/openAccessUEWPBiOkryzysbezpieczeństwoEUMaliCSDPcrisissecurityArtykułhttps://doi.org/DOI : 10.14746/rie.2015.9.12