Andrzejewski, Bolesław. PromotorGórny, Tomasz2016-11-172016-11-172016http://hdl.handle.net/10593/15527Wydział Nauk Społecznych: Instytut FilozofiiPraca zawiera opracowanie kategorii czasowości, współkonstytuującej istotę oraz przejawy komunikacji społecznej. Składa się ze wstępu, trzech rozdziałów rozbudowanych punktami, zakończenia i bibliografii. Przy rozpatrywaniu komunikacji społecznej zastosowano w poszczególnych Rozdziałach odmienne perspektywy jej rozumienia, czyniąc to z punktu widzenia jej zdarzeniowośći, dziania się i trwania w czasie. Przytoczono przy tym wątki z teorii filozofowi: Kanta, Cassirera, Heideggera, Gadamera i innych z których wydobyto relacje „czasowo-komunikacyjne”. W końcowych rozdziałach pracy zaproponowano model sferyczny społeczeństwa i komunikacji. Składa się z trzech sfer, którym społeczeństwo nadaje różną długość trwania: sfera “A” najgłębsza, etniczno-tożsamościowa, najbardziej znacząca dla społeczeństwa i o najdłuższym trwaniu (też najbardziej oporna na zmiany), sfera “B” to sfera ekonomii i nauki o średniej długości trwania (zmiany w przemyśle wymagają wypracowania bardziej wydajnych i dokładnych niż dotychczasowe środków produkcji, a zmiany w nauce wymagają bardziej adekwatnych paradygmatów) i sfera “C” sfera życia codziennego i polityki - najmniej trwała, w której wszelkie przemiany, w tym i natury komunikacyjnej, zachodza najszybciej. Z perspektywy tych sfer ujęto też przejawy komunikacji, jej rozumienia, jak i instytucjonalizacji . Poddano także, skrótowo, takiej perspektywie spojrzenia trzy teorie tyczace sie komunikacji społecznej. W kolejnym Rozdziale wskazano na “horyzont” rozumienia w komunikacji społecznej.. W miarę rozpatrywania czasowości komunikacji zauważalny jest jej charakter – jako element konstrukcji biologiczno-kulturowej będący częścią, istniejącego fizykalnie Wszechświata.polinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccessniektóre aspektykomunikacja społecznaczasowośćDysertacja