Sowa, Jan2014-09-252014-09-252012Praktyka Teoretyczna 2012, nr 5, s. 153-1802081-8130http://hdl.handle.net/10593/11612Artykuł podejmuje proces neoliberalnej transformacji Bloku Sowieckiego z późnych lat osiemdziesiątych i wczesnych dziewięćdziesiątych, analizując go na przykładzie Polski. Jego trajektoria ogólnie potwierdza tezę z artykułu „Trzy kroki w stronę antropologii faktycznie istniejącego neoliberalizmu” postawioną przez Loïca Wacquanta. Twierdzi on, że neoliberalizm zmierza raczej do przechwycenia i użycia niż prostego demontażu czy osłabienia struktur państwowych i mechanizmów władzy. Autor pokazuje również, że przejściu od gospodarki planowanej do rynkowej w dawnym Bloku Sowieckim towarzyszyły (a w dużym stopniu w ogóle czyniły je możliwym) potężne działania ideologiczne, które przekształciły konstrukcje podmiotowości oraz sprawiły, że stała się kompatybilna z neoliberalnym kapitalizmem. Dowodzi to, że dwa tryby analizowania neoliberalizmu – strukturalna analiza władzy państwowej oraz skupienie na urządzaniu – powinny być traktowane jako komplementarne narzędzia służące rozumieniu neoliberalnych transformacji. Jednakże, przeciwnie do Wacquanta, autor twierdzi, że pod tym względem nie ma nic nowego w neoliberalizmie jako praktyce, gdyż dla utrzymywania pozornej autonomii władzy rynku kapitalizm od zawsze wymagał pomocy ze strony państwa.enneoliberalizmurządzanietransformacjaprzejście do kapitalizmuEuropa Środkowo-WschodniaideologiaArtykuł