Jurga - Wosik, Ewa2013-04-292013-04-292010Środkowoeuropejskie Studia Polityczne, nr 2, 2010, s. 93-1081731-7517http://hdl.handle.net/10593/6065W Polsce służba cywilna charakteryzuje się brakiem ciągłości prawno – instytucjonalnej. W ciągu ostatnich dwunastu lat uchwalono cztery ustawy o służbie cywilnej. Akty te w różny sposób regulowały m.in. kwestie organu właściwego w sprawach służby cywilnej (Szef Służby Cywilnej lub Szef Kancelarii Prezesa Rady Ministrów) i jego obsługi (Urząd Służby Cywilnej Kancelarii Prezesa Rady Ministrów) czy kwestie statusu wyższych stanowisk (w służbie cywilnej i poza nią) oraz sposobu ich obsadzania (konkursy, powołania/mianowania, nabór). Ustawa o służbie cywilnej z 2008 roku wprowadziła szereg instrumentów, które mają zapewnić spójność podejmowanych działań, a w konsekwencji stabilność w zarządzaniu zasobami ludzkimi.Należy podkreślić, że obecnie dużym wyzwaniem jest przygotowanie służby cywilnej do wykonywania zadań w trakcie sprawowania przez Polskę przewodnictwa w Radzie Unii Europejskiej. Stąd szkolenia i inne formy podnoszenia kompetencji czy korzystanie z europejskich wzorców są szansą na podniesienie walorów funkcjonowania służby cywilnej.plsłużba cywilnaustawy o służbie cywilnejArtykuł