Kwiek, Marek2014-01-222014-01-222008W: A. Grzegorczyk i J. Sójka (red.), Fenomen Uniwersytetu. Poznań: Wyd. Naukowe UAM. 2008. ss. 181-204http://hdl.handle.net/10593/9844Dlaczego w Europie pojawiają się publiczne uniwersytety przedsiębiorcze i czym się charakteryzują? Odpowiedzi na to pytanie postaramy się udzielić w drugiej części tekstu – prezentującej szerszy, politologiczno-socjologiczny kontekst zmian dotykających zarazem instytucji państwa i instytucji uniwersytetu. W ramach tego kontekstu bodaj najważniejszy byłby paradoks, zgodnie z którym im bardziej rośnie waga szkolnictwa wyższego i wiedzy naukowej dla konkurencyjności ekonomicznej państw i narodów, tym bardziej spada zdolność (i gotowość) rządów państw narodowych do ich dalszego pełnego finansowania. Tradycyjny kontrakt zawarty między (nowoczesnym) państwem i (nowoczesnym) uniwersytetem ulega zerwaniu w czasach, gdy redefinicji, pod wpływem m.in. procesów globalizacyjnych i demograficznych, podlegają zarazem obie nowoczesne instytucje. Trzecia część tekstu stara się krótko przedyskutować globalne trendy w finansowaniu uczelni publicznych w powiązaniu z reformami całego sektora publicznego i wskazać dwa rozwiązania analizowane w literaturze przedmiotu: academic entrepreneurship oraz cost-sharing (czyli idee przedsiębiorczości akademickiej oraz współodpłatności za studia). W skrócie, z perspektywy globalnej, koszty (masowego) szkolnictwa wyższego rosną radykalnie szybciej niż dostępne publiczne źródła finansowe. W części czwartej przechodzę do analizy przedsiębiorczości akademickiej instytucji publicznych i przywołuję jej pięć podstawowych wymiarów w klasycznych sformułowaniach Burtona Clarka: wzmocniony rdzeń zarządzania, poszerzone peryferia rozwojowe, zdywersyfikowaną podstawę finansową, stymulujący środek akademicki i zintegrowaną kulturę przedsiębiorczości.przedsiębiorczość akademickauniwersytety przedsiębiorczereformy szkolnictwa wyższegouniwersytety europejskiefinansowanie szkolnictwa wyższegozarządzanie szkolnictwem wyższympolityka edukacyjnapolityka szkolnictwa wyższegoszkolnictwo wyższesektor publicznyreformy szkolnictwa wyższegokadra akademickaBurton ClarkArtykuł