Przymuszała, Beata. PromotorPertek, Grzegorz2021-02-092021-02-092021https://hdl.handle.net/10593/26065Wydział Filologii Polskiej i KlasycznejPrzedmiotem rozprawy jest zagadnienie transgresji w polskiej poezji powojennej, analizowane na przykładzie trzech autorów: Ryszarda Krynickiego, Rafała Wojaczka i Marcina Świetlickiego. Dysertacja składa się z pięciu rozdziałów. W rozdziałach pierwszym i drugim dokonuję rozpoznania możliwości i zagrożeń związanych z próbą zastosowania pojęcia transgresji w badaniach literackich. Zaproponowane w nich ujęcie metodologiczno-teoretyczne pozwala stwierdzić, że transgresja mogłaby stanowić trzecią metaforę metodologiczną, po genezie i strukturze, definiującą rozwój dyskursu teoretycznoliterackiego dążącego przez cały XX wiek do przekroczenia opozycji między metodami zewnętrznymi a metodami wewnętrznymi. Tendencja ta przybiera szczególny obrót po 1989 roku, czyli w momencie otwarcia na zachodnią krytykę strukturalizmu. Celem trzech kolejnych rozdziałów poświęconych twórczości wskazanych poetów jest odnalezienie przez interpretację możliwości redukowania dystansu między poezją a jej recepcją. Mają temu służyć określone mechanizmy dyskursywne: poróżnienie, placebo i przedawnienie, wypracowane na gruncie podejmowanej przez poetów na różne sposoby dyskusji z krytyką. „Spór” traktuję jako pole dyskursywne o charakterze transgresyjnym.The dissertation is devoted to the topic of transgression in post-war Polish poetry, on the basis of the analysis of selected poems by Ryszard Krynicki, Rafał Wojaczek and Marcin Świetlicki. The dissertation contains five chapters: the first and the second present opportunities and threats of usage of the notion of transgression in literary studies. This theoretical approach enables us to see transgression as a third methodological metaphor, beside genesis and structure, which could define development of theoretical discourse of literature, giving an opportunity to cross the boundary between the internal and external methods. This category plays an important role after 1989, when the fall of communism opened a new period in Polish literary studies connected with a criticism of structuralism. The main aim of the next three chapters is to answer the question of the possibility of reducing the distance between poetry and its reception. Taking it into account, we are able to distinguish three mechanisms of a discourse: disuniting, placebo and limitation associated with critical discussion of poetry. The dispute is considered a discursive field of a transgressive nature.polinfo:eu-repo/semantics/restrictedAccesstransgresjagenezastrukturagranicapoezjatransgressiongenesisstructurelimitpoetryDysertacja