Sierpowski, Stanisław2014-12-022014-12-022014-12-02http://hdl.handle.net/10593/12261W książce, liczącej około 400 stron, omawia się działania na rzecz uniwersalnej Ligi Narodów, co należało do jej oczekiwanych i pożądanych działań. Każda z kilku kolejnych akcesji, obejmująca także państwa z różnych kręgów cywilizacyjnych, jak np. Etiopia, miała na ogół dobrą prasę i poparcie środowisk uważających pojawienie się instytucji genewskiej za wyraz właściwej ewolucji stosunków między państwami i narodami. Dla "kwestii niemieckiej" przełomem były rokowania, a więc targi na temat jakichś ustępstw, korzyści, kompromisu. Dobito ich w Locarno.Ustalenia tam osiągnięte miały także ogromne znaczenie dla dziejów Ligi, porównywalne do zmian zafundowanych całemu porządkowi powstałemu po wojnie. Dla państw, którym Niemcy odmawiały akceptacji ich granic, kwestia deklaracji o respektowaniu posiadanych zobowiązań międzynarodowych przybierała na sile. Państwa graniczące z Niemcami od południa i wschodu nie podzielały zachwytów nad dziełem wypracowanym w Locarno. Widziały w tych umowach niezbyt skrywaną zachętę dla szukania rewizjonistycznych satysfakcji w tych właśnie rejonach Europy. Ocena tych intencji i ich skutków była i pozostała rozdzielna, także w historiografii. Odmienna okazała się także ocena ukartowanego przez „wielkich” wprowadzenia Niemiec do Ligi, któremu państwa średnie i mniejsze dały odpór, jedyny taki w jej dziejach.Liga NarodówRepublika Weimarskastosunki międzynarodowe 1919-1939Książka