Czerwiński, Marcin2015-07-062015-07-062013Zeszyt Studencki Kół Naukowych Wydziału Prawa i Administracji UAM, 2013, nr 3, s. 145-1522299-2774http://hdl.handle.net/10593/13569Jest to glosa aprobująca w stosunku do uchwały Sądu Najwyższego o sygn. III CZP 90/11. Autor aprobuje wypracowaną w tej uchwale tezę, że „w razie nabycia wadliwej rzeczy oznaczonej co do tożsamości kupujący może wykonać uprawnienia z tytułu rękojmi albo uchylić się od skutków prawnych oświadczenia woli złożonego pod wpływem błędu”. Argumenty za przyjętym stanowiskiem to autonomia woli podmiotów prawa prywatnego w kontekście wyboru środków ochrony interesów tych podmiotów, sprzeciw wobec traktowania rękojmi jako legem specialem w stosunku do przepisów o błędzie oraz odmienny cel obu regulacji. Problem stosunku przepisów regulujących uprawnienia z tytułu rękojmi do przepisów dotyczących złożenia oświadczenia woli pod wpływem błędu posłużył autorowi do rozważań nad ogólniejszymi problemami związanymi ze zbiegiem przepisów przyznających uprawnienia podmiotom prawa cywilnego. W literaturze i orzecznictwie wskazywano dotąd dwa rozwiązania przypadków kolizji norm odnoszących się do błędu oraz rękojmi: zbieg pozorny – zamierzony przez ustawodawcę – skutkujący wyłączeniem drugiej regulacji oraz zbieg realny dający możliwość stosowania obu instytucji, w zależności od wyboru kupującego. Sąd w uchwale przyjmuje drugie rozwiązanie, co może być wskazówką odnośnie traktowania analogicznych sytuacji, gdy uprawnionemu przysługuje równolegle kilka środków ochrony jego praw.This is a commentary approving the ruling of the Supreme Court ref. III CZP 90/11. The author endorses the argument put forward in the resolution that “in the case of an acquisition of defective goods in specie, the buyer may exercise rights under implied warranty or may avoid the legal consequences of his declaration of intent made under the influence of an error”. The arguments for the adopted standpoint are the following: the autonomy of private-law entities within the context of choosing measures to protect the interests of these entities, objection to treatment of implied warranty as lex speciali in relation to the provisions regarding an error and different aim of both legal institutions. The question of relations between provisions regulating rights under implied warranty and provisions concerning a declaration of intent made under the influence of an error was used by the author to consider broader issues associated with the concurrence of provisions conferring rights on civil-law entities. In literature and judicature two solutions were indicated in the case of a conflict of rules relating to the error and implied warranty: apparent concurrence – intended by the legislator – resulting in the exclusion of the other regulation and real concurrence – providing the possibility to use the two legal institutions depending on the choice of the buyer. The court adopts the second solution in the ruling, which may be an indication regarding the treatment of similar situations where the entitled entity has several parallel measures to protect his rights.plinfo:eu-repo/semantics/openAccessglosacommentaryrękojmiaimplied warrantybłąderrorzbieg uprawnieńconcurrence of rightszbieg przepisówconcurrence of legal regulationsArtykuł