Kudrová, Veronika2015-07-032015-07-032014Studia Prawa Publicznego, 2014, Nr 3 (7), s. 67-94978-83-232-2822-62300-3936http://hdl.handle.net/10593/13486Artykuł zawiera analizę prawnych aspektów zapewnienia jakości kształcenia w szkołach wyższych na przykładzie modelu czeskiego, ze szczególnym uwzględnieniem kluczowej roli, jaką w tym procesie odgrywa Komisja Akredytacyjna. Punktem wyjścia dla podjętych rozważań jest system szkolnictwa wyższego w Republice Czeskiej i jego autonomiczny charakter. W ramach analizy tego systemu autorka omawia kwestię zewnętrznej oceny jakości kształcenia, a następnie prezentuje podstawowe środki nadzoru, w które Ministerstwo Szkolnictwa, Młodzieży i Sportu wyposażył ustawodawca, tj. akredytację i zezwolenie (state approval). Zastosowanie tych środków jest możliwe na podstawie stanowiska przyjętego przez Komisję Akredytacyjną, której opinie, chociaż nie mają rangi decyzji administracyjnej, pozostają dla Ministerstwa wiążące. Następnie autorka przedstawia zakres kompetencji i zadań Ministerstwa i Komisji Akredytacyjnej oraz stosowane przez te podmioty procedury. W tym kontekście omówiono zagadnienie „latających profesorów” (fl ying professors) oraz prawną sytuację studentów realizujących programy tych kierunków studiów, wobec których akredytację cofnięto (lub która wygasła). Zasadnicza część artykułu dotyczy Komisji Akredytacyjnej. Wskazano tu pewne kwestie problematyczne związane z jej pozycją i składem – przede wszystkim ryzyko stronniczości i braku mechanizmu realnej kontroli stanowisk przyjmowanych przez Komisję. Podniesiono również problem braku zasobów ludzkich i finansowych niezbędnych do wypełnienia wymogów Komisji Akredytacyjnej. Wnioski sformułowane przez autorkę sugerują, że w świetle obecnego prawa o szkolnictwie wyższym i Kodeksu postępowania administracyjnego rozwiązanie zarysowanych problemów nie będzie możliwe w przypadku wprowadzenia do obowiązujących przepisów jedynie niewielkich zmian. System zapewnienia jakości kształcenia musi zostać znacząco zredefi niowany, a w ustawie o instytucjach szkolnictwa wyższego konieczne są niezbędne zmiany. W rzeczywistości prace nad ustawodawstwem na nowo określającym pozycję i skład Komisji Akredytacyjnej już się rozpoczęły. Istnieje jednak potencjalne ryzyko, że projekt ustawy, nawet jeżeli zostanie poddany pod głosowanie, spotka się z ponownym odrzuceniem ze względu na wrażliwość tej kwestii i obecną sytuację polityczną w Republice Czeskiej.eninfo:eu-repo/semantics/openAccessszkolnictwo wyższe w Republice Czeskiejzapewnienie jakości kształceniainstytucje szkolnictwa wyższegoKomisja AkredytacyjnaakredytacjaArtykułhttps://doi.org/10.14746/spp.2014.3.7.3